Σε δήλωσή του για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου κ. Νίκος Παπαπέτρος, επισημαίνει ότι η σημερινή ημέρα αποτελεί, μεταξύ άλλων, ευκαιρία να αναλογιστούμε αν, μετά από 52 χρόνια, τα κυρίαρχα αιτήματα εκείνης της περιόδου έχουν ικανοποιηθεί και σε ποιον βαθμό.
Η δήλωση του κ. Παπαπέτρου:
“Η σημερινή ημέρα, 52 χρόνια μετά την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου και του λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, δεν είναι μόνον αφορμή για απότιση φόρου τιμής στους αγωνιστές, ούτε μνήμης των δεινών που υπέστη ο Ελληνικός λαός στα 7 χρόνια ανελεύθερης διακυβέρνησης. Είναι λόγος να σκεφτούμε για τις ευθύνες των προσώπων που μας οδήγησαν στην κατάλυση της Δημοκρατίας και για τις αιτίες εγκαθίδρυσης της δικτατορίας. Και επίσης, ν’ αναλογιστούμε αν τα βασικά αιτήματα των φοιτητών του Πολυτεχνείου και ο αγώνας τους έχουν σήμερα δικαιωθεί.
Οι φοιτητές με τις φωνές τους ζητούσαν «ψωμί, παιδεία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, δικαιοσύνη». Το πρώτο μένει εν πολλοίς ανικανοποίητο, καθόσον η ακρίβεια σήμερα αποτελεί βασικό οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα και αρκετοί από τους πολίτες της χώρας μας βρίσκονται στα όρια της ανέχειας. Η παιδεία ιδιωτικοποιείται ταχύτατα σε βάρος της ποιότητας και καθίσταται απρόσιτη για τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας. Οι γεωστρατηγικές επιλογές της χώρας υπαγορεύονται από τρίτες ισχυρότερες δυνάμεις, οπότε δεν μπορεί να γίνει λόγος και για πλήρη εθνική ανεξαρτησία. Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ειδικά απέναντι στον κρατικό έλεγχο, αμφισβητείται εντόνως.
Μόνη κατάκτηση είναι η ελευθερία, καθόσον η χώρα μας διανύει τη μεγαλύτερη περίοδο δημοκρατίας. Και το τελευταίο όμως αρχίζει ύπουλα ν’ αμφισβητείται και να θέτει σε αμφιβολία τις βασικές κατακτήσεις του πιο δημοκρατικού Συντάγματος της Ελλάδας, ήτοι αυτού του 1975 αμέσως μετά τη δικτατορία (πάντα συγκριτικά), που στηρίζεται στην αναγνώριση ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όλους όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, γλώσσας, εθνικότητας ή πολιτικών πεποιθήσεων.
Ο περίφημος διάλογος περί «αντιδικαιωματισμού» πλήττει αυτόν καθ’ εαυτόν τον πυρήνα της ελευθερίας που κατακτήσαμε. Την οποία οφείλουμε και στους αγώνες των φοιτητών και του λαού κατά της δικτατορίας. Η προσφορά τους ήταν τεράστια και κρίνεται με τις πράξεις τους εκείνη την περίοδο, οι οποίες δεν ακυρώνονται απ’ την μετέπειτα πολιτική ή προσωπική διαδρομή των πρωταγωνιστών”.
