Η 3η Δεκέμβρη δεν είναι μια εθιμοτυπική ημέρα μνήμης και γιορτής, αλλά μια ημέρα αγώνα, διεκδίκησης και κοινωνικής διαμαρτυρίας. Το νόημα αυτής της ημέρας, που έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ αλλά και κάθε άλλης μέρας του χρόνου είναι ότι η αναπηρία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης.
Η 3η Δεκέμβρη είναι ευκαιρία για να διαμηνύσουμε ότι τα άτομα με αναπηρία είναι ισότιμοι πολίτες, με ίσα δικαιώματα. Η ημέρα αυτή είναι απλώς μια ευκαιρία για ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο κυρίως την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και τη δραστηριοποίηση όλων μας, αλλά και των κέντρων λήψης αποφάσεων ειδικότερα.
Είναι πλέον νομικά, πολιτικά και ηθικά παραδεκτό ότι η αναπηρία είναι πρωτίστως υπόθεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το άτομο με αναπηρία, ανεξάρτητα από το βαθμό και το είδος της αναπηρίας του, έχει τα ίδια δικαιώματα με όλους μας και πρέπει να του παρέχεται η δυνατότητα να μπορεί να καθορίζει το ίδιο τη μοίρα του. Μια ευκαιρία που θεωρείται αυτονόητη στον κοινό νου αλλά δεν έχει πλήρη εφαρμογή στα άτομα με αναπηρία. Αυτή η αρχή πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε πολιτικής για την αναπηρία και με αυτό ως δεδομένο, κάθε προσπάθεια οφείλει να στοχεύει σε μέτρα διευκόλυνσης της ουσιαστικής ισότητάς τους με του υπολοίπους και όχι σε μέτρα φιλανθρωπίας με προσέγγιση οίκτου.
Το κράτος ως εγγυητής των δικαιωμάτων των πολιτών οφείλει να διατηρεί μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση στα ζητήματα της αναπηρίας.
Η αναπηρία δεν έχει χρώμα ή κόμμα ή φυλή και διαπερνά το σύνολο της κοινωνίας. Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους διεκδικούν να διαμορφωθούν πραγματικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις ανεμπόδιστης άσκησης των δικαιωμάτων τους, ώστε να μην υφίστανται την άνιση μεταχείριση και τον αποκλεισμό σε διάφορους τομείς της ζωής τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως Κυβέρνηση, εν μέσω κρίσης, κινούμενος μέσα σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον, προσπάθησε και πέτυχε να δώσει έναν οδικό χάρτη προς αυτό το σκοπό.
Έτσι, θέσπισε το 15% των θέσεων που προκηρύσσονται για το Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ να πηγαίνει σε ΑμεΑ και μέλη των οικογενειών τους.
Αναγνώρισε τη γραφή Braille, ως επίσημη γλώσσα και θέσπισε τη σταδιακή ενσωμάτωσή της στη δημόσια διοίκηση.
Επιπλέον έφερε Νόμο-πλαίσιο για την αναπηρία και Συντονιστικό Μηχανισμό για την εφαρμογή του.
Θέσπισε τη δωρεάν μεταφορά ανέργων και ΑμεΑ στα ΜΜΜ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ έτρεξε Πρόγραμμα για να τοποθετηθούν σε πάνω από 300 παραλίες της χώρας μηχανισμοί για την αυτόνομη πρόσβαση των ΑμεΑ στη θάλασσα.
Ήδη στην Αττική, την Θεσσαλονίκη και την Αχαΐα είχε ξεκινήσει να εφαρμόζεται πιλοτικά και με πρόβλεψη να επεκταθεί σε όλη την χώρα ο ηλεκτρονικός φάκελος αναπηρίας. Έτσι, θα διευκολύνονται πλήρως οι συμπολίτες μας με αναπηρία, καθώς όσοι κάνουν αίτηση και εντάσσονται στον ηλεκτρονικό φάκελο δεν θα επιβαρύνονται με την καταβολή του παραβόλου των 46€ και δεν θα απαιτείται η επικύρωση του γνησίου υπογραφής του θεράποντα γιατρού, αφού όλα τα στοιχεία υπάρχουν στον ηλεκτρονικό φάκελο.
Πιστεύω ότι ως Κυβέρνηση κινηθήκαμε προς τη σωστή κατεύθυνση και υπό ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για τη χώρα μας. Κάναμε βήματα μπροστά αλλά υπάρχουν ακόμη αρκετά μπροστά μας.
Δεν μπορούν να γίνουν πισωγυρίσματα!
Τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία δεν είναι δικά τους προβλήματα. Μας αφορούν όλους. Είναι προβλήματα της κοινωνίας μας!
Όλοι μας πρέπει να κινητοποιηθούμε, περιθωριοποιώντας και απομονώνοντας τα φαινόμενα κοινωνικού ρατσισμού και με θετικά μέτρα να συνεχίσουμε δίνοντας πραγματική υπόσταση σε ένα καλύτερο αύριο, για τη μετάβαση της Ελλάδας σε μια χώρα της ισότητας για όλους, που θα σέβεται και θα αφουγκράζεται εμπράκτως και χωρίς καμία εξαίρεση όλους τους πολίτες της και θα τους εξασφαλίζει τη δυνατότητα να ασκήσουν ανεμπόδιστα τα δικαιώματά τους.
