Τριάντα πέντε συναπτά έτη πέρασα από τα έδρανα σχολικών μονάδων σαν εκπαιδευτικός, με προσπάθεια να κάνω μαθητές και μαθήτριες κοινωνούς της πολυπλοκότερης ίσως επιστήμης για την ανθρωπότητα. Την φυσική. Για πολλά χρόνια, τα μέσα που διέθεταν οι εκπαιδευτικοί ήταν πενιχρά και ο κάθε καθηγητής ή δάσκαλος έπρεπε να επιστρατεύσει ευρηματικές μεθόδους διδασκαλίας με σκοπό να προσελκύσει το ενδιαφέρον των εκπαιδευομένων για τα όποια συγκεκριμένα αντικείμενα διδασκαλίας. Αυτό προϋπόθετε την άριστη γνώση των εκάστοτε αντικειμένων αλλά και μεθόδων που χρησιμοποιούσαν οι εκπαιδευτικοί ώστε να μην χάνεται η προσοχή των μαθητών από το αντικείμενο διδασκαλίας. Το αλάνθαστο κριτήριο των μαθητών τους οδηγούσε σε συμπάθειες ή σε απορρίψεις διδασκόντων αλλά και μεθόδων διδασκαλίας. Ένα «σαρδάμ» του εκπαιδευτικού ήταν ικανό να αποσπάσει την προσοχή των μαθητών με σκοπό να σχολιάσουν την αμηχανία ίσως και την άγνοιά του. Πόσο μάλλον η πλήρης άγνοια των νέων μεθόδων της εξ αποστάσεως μάθησης και με προϊστάμενους εκπαίδευσης να πρεσάρουν τους υφιστάμενούς τους ώστε σε χρόνο ρεκόρ να αλλάξουν τρόπους διδασκαλίας μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί στους δικούς τους προϊστάμενους. Όταν ξαφνικά λοιπόν προσφέρουν στους ενδιαφερόμενους ένα νέο μοντέλο για διδασκαλία από απόσταση, το μόνο που θα πετύχουν είναι τα πολλά «σαρδάμ» των εκπαιδευτικών αλλά και την αδιαφορία των μαθητών για μάθηση. Θα έχουν οι μαθητές πολλά να κοροϊδέψουν από τα ευτράπελα που θα συμβαίνουν στην νέα διαδικασία μάθησης. Και όταν η παράσταση της γελοιοποίησης τελειώσει, οι μαθητές θα έχουν στραφεί σε άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Αν σε μία τάξη το μάθημα κάνει «κοιλιά» τότε δεν μπορείς να επαναφέρεις τους μαθητές στην πραγματικότητα. Δίνεις τροφή για οποιαδήποτε άλλη συζήτηση χωρίς να πετυχαίνεις το ζητούμενο που είναι η εκπαίδευση. Το παιχνίδι λοιπόν χάνεται κάτω από την ανεύθυνη συμπεριφορά αυτών που θέλουν να ασκούν διοίκηση. Προσέξτε δεν φταίνε οι νέες μέθοδοι, αλλά ο λανθασμένος τρόπος εφαρμογής τις οδηγεί στην αυτοκατάρευσή τους. Και επειδή οι προϊστάμενοι ζουν σε άλλον πλανήτη (το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προαγωγή τους), παρακαλώ πείτε μου με ποιες διαδικασίες έγιναν γνωστές στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους μαθητές οι πλατφόρμες, e-me, e-class κλπ και πόσες ώρες επιμόρφωσης είχαν οι προϊστάμενοι, οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι μαθητές ώστε να προστατέψουν την διαδικασία μάθησης. Η απάντηση είναι καμία ώρα επιμόρφωσης και καμία διαδικασία. Κάθε νέα μέθοδο την εφαρμόζεις τμηματικά και σε βάθος χρόνου. Πως λοιπόν κάποιοι δημοσιογραφίσκοι αναμφιβόλου εκπαίδευσης η και άσχετοι από τις διαδικασίες μάθησης, επιρρίπτουν ευθύνες αποτυχίας σε εκπαιδευτικούς ; και γιατί η πολιτική ηγεσία τους επιτρέπει; Τι συμφέροντα κρύβονται πίσω από αυτή την συμπεριφορά; Αυτό είναι μαζοχισμός για τους προϊσταμένους, σαδισμός προς τους εκπαιδευτικούς και κοροϊδία προς τους μαθητές. Ξέρουμε βέβαια όλοι που οδηγεί αυτή η διαδικασία. Στην εσκεμμένη απαξίωση του δημόσιου σχολείου. Την απαξίωση του εθνικού συστήματος υγείας την γευτήκαμε με τον κορωνοϊό. Ελπίζω να μην γευτούμε και την νέα απαξίωση. Να σκύψουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι πάνω στα πραγματικά προβλήματα και με διάλογο και όχι κεκλεισμένων των θυρών με ΜΑΤ και προπηλακισμούς, να βρουν τις καλύτερες λύσεις όπως αρμόζει σε μία σωστή κοινωνία. H Δημοκρατία δεν είναι μόνο Νέα. Είναι και παλιά αλλά και παμπάλαια.
