Η περίοδος των πανελλαδικών εξετάσεων έφτασε και πάλι! Και φαίνεται να μονοπωλούν τις συζητήσεις ακόμα και σε αυτήν την πανδημική περίοδο. Οι πανελλαδικές εξετάσεις αποτελούν οικογενειακή υπόθεση για την ελληνική κοινωνία, γεγονός που αποδεικνύεται από την τόσο καλοπροαίρετα, αλλά ακόμα και με αρνητικές επιπτώσεις σε κάποιες περιπτώσεις, χιλιοειπωμένη φράση από χείλη γονέων «Δίνουμε εξετάσεις».
Δεδομένων τούτων, κρίνεται σημαντικό να «ειπωθούν» κάποια πράγματα για τη στάση των γονέων τη συγκεκριμένη περίοδο, ώστε να κυλήσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τόσο για εσάς τους γονείς, αλλά, κυρίως, για τους ίδιους τους υποψηφίους, των οποίων και το μέλλον, καλώς ή κακώς, κρίνεται.
Ορίστε, λοιπόν, κάποιες προτάσεις:
Ας δηλώνουμε και ας υπενθυμίζουμε συχνά στον έφηβο, ολόπλευρα, τη διαθεσιμότητα μας. Σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά.
Ας εξηγήσουμε τη σημασία της καλής διατροφής στον υποψήφιο/στην υποψήφια -ειδικά σε αυτή τη φάση της ζωής του/της- και στη συνέχεια ας του/της την εξασφαλίσουμε, κρατώντας και μια κριτική στάση απέναντι στα «θαύματα» που υπόσχονται τα διάφορα σκευάσματα.
Ας παρέχουμε την απαιτούμενη στήριξη και ενθάρρυνση στον έφηβο και ας δείχνουμε ανοχή και υπομονή στις εναλλαγές διάθεσης και τις διάφορες αντιδράσεις του, έχοντας πάντα κατά νου τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός θετικού και ήρεμου κλίματος μέσα στο σπίτι.
Ας υπενθυμίζουμε στην υποψήφια/στον υποψήφιο ότι το άγχος των εξετάσεων ή/και της αποτυχίας δεν είναι κάτι το μη φυσιολογικό και ας προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε και να μην μεταδίδουμε το δικό μας άγχος, ώστε να αποφύγουμε να την/τον επιβαρύνουμε.
Ας υπενθυμίζουμε στον έφηβο ότι η προσπάθεια που έχει καταβάλει, αλλά και οι γνώσεις και οι δεξιότητες που έχει αποκομίσει από τη μαθητική του πορεία, ώστε να είναι υποψήφιος στις πανελλαδικές εξετάσεις, αποτελούν, ήδη, σημαντική κατάκτηση.
Ας δηλώνουμε και ας υπενθυμίζουμε στην υποψήφια/στον υποψήφιο ότι η στενοχώρια μας σε περίπτωση μη επιθυμητών αποτελεσμάτων θα οφείλεται στο ότι δεν ανταμείφθηκε ο κόπος της/του.
Ας αποφεύγουμε τις συγκρίσεις των ικανοτήτων και επιδόσεων του εφήβου, τόσο με εκείνες του αδερφού/της αδερφής -εάν υπάρχει- όσο και με συμμαθητών, γειτόνων και λοιπών, σε διαφορετική περίπτωση.
Ας λαμβάνουμε υπόψη τις πραγματικές δυνατότητες του εφήβου και ας προσπαθήσουμε να τις έχουμε αποδεχτεί πρώτα εμείς, παραμερίζοντας τις δικές μας φιλοδοξίες και απωθημένα, ώστε να προφυλάξουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον έφηβο από τυχόν απογοητεύσεις.
Ας υπενθυμίζουμε στην υποψήφια/στον υποψήφιο ότι η αγάπη μας είναι ακλόνητη και δεν διακυβεύεται. Ότι δεν εξαρτάται από τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων.
Ας υπενθυμίζουμε στον έφηβο ότι πάντοτε στη ζωή υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και ότι δεν ήρθε το «τέλος του κόσμου» -και αυτό, ας το πιστέψουμε πρώτα οι ίδιοι.
Άλλωστε, η επίδοση στις πανελλαδικές εξετάσεις, και κατ΄ επέκταση η επαγγελματική ιδιότητα, δεν είναι αυτή που καθορίζει την αξία του ατόμου ως ανθρώπου. Αυτό, ας το υπενθυμίζουμε όλες και όλοι στους εαυτούς μας…
*Ψυχολόγος, Κοινωνική Ανθρωπολόγος, M.A., M.Ed.,
Υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
[email protected]
