Ο Στέλιος Λημνιός αφιερώνει στη μνήμη του Βολιώτη ποιητή και δημοσιογράφου Γιάννη Τσίγκρα τα δύο παρακάτω ποιήματά του:
Μια κουβέντα με τον Ρεμπώ
Κι η ποίηση θα περάσει, όπως μια ίλη ιππικού
και θα βγούμε απ’ τη σκόνη της γυμνοί και σώοι
κι ύστερα θα ψάξουμε για τον Αρθρούρο Ρεμπώ
να του ζητήσουμε τις τρέχουσες τιμές των διαμαντιών
θα μας δείξει βέβαια ένα τρύπιο καπέλα, «ανάποδα πηγαίνατε»
θα μας πει, «τα νιάτα προσφέρονται για την ποίηση,
τώρα είναι πολύ αργά και για το εμβόλιο, βλέπετε
αυτά τα σκαλάκια, υπάρχει θέση και για σας»
και θα πηδήσει ψηλά, προς τα αραιά σύννεφα,
που, σαν καράβια μεθυσμένα, ταξιδεύουν.
Και σας τα μοιράζω
Η μόνη οικονομία που έκανα, ήταν να βάζω πότε-πότε
στον κουμπαρά,
νύχτες
από αυτές που ο Ντοστογιέφσκι ονόμασε «λευκές».
Τώρα, στα χρόνια που ο ζόφος απλώνεται παντού,
έσπασα το πήλινο γουρουνάκι
κρατώ, στα δάχτυλα- μικρές πυγολαμπίδες-
ποιήματα και αφηγήσεις
και, προς παραμηθίαν,
σας τα μοιράζω.
