Της Μαρίας Κ. Σπανού
Με αφορμή την ατομική έκθεση του Άρη Βολιώτη, που διοργάνωσαν «Οι «Πολίτες για το Μουσείο της Πόλης του Βόλου» και φιλοξενείται από προχθές στο Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, με τίτλο «Πήλιο αγαπημένο: …όπως παλιά και χωρίς πλαίσιο»:
Πρόκειται για έναν ακόμη σταθμό στο έργο ενός δημιουργού, που η διαδρομή του εντυπωσιάζει τόσο για τη μακρά και συνεπή πορεία της στο χρόνο όσο και για την πλούσια κοινωνική, πνευματική και καλλιτεχνική συγκομιδή της.
Ο Άρης, ένας αυτοδίδακτος ζωγράφος, εδώ και αρκετές δεκαετίες αποτελεί μια δύναμη καλλιτεχνική, γνήσια και υποβλητική. Έτσι παρουσιάζεται και σε αυτή τη σοδειά του, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Κώστας Λιάπης, εννοώντας τη νέα εικαστική δημιουργία του, που αποτελείται από 75 ελαιογραφίες. Έργα εκπληκτικά σε χρωματική ευαισθησία και μαστοριά. Τα λουλούδια του, τα τοπία του, η παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, οι συμβολισμοί του, οι νεκρές του φύσεις, οι συνθέσεις του όλες, είναι έργα που δεν αφήνουν καμιάν αμφιβολία για τις ποιητικές του ανησυχίες και το καλλιτεχνικό του ένστικτο.
Με τη φύση ο Άρης βρίσκεται σε ένα διαρκή διάλογο μαζί της, όπως και με τα συμβάντα της. Κουβαλάει μέσα του τον αντίλαλο του βουνού του Πηλίου. Του βουνού και της θάλασσάς του, που υπεραγαπά. Η ζωγραφική του, έχει μια τρυφερότητα και μια δροσιά που, κοιτώντας την νιώθεις ν’ αναβλύζει όπως το δροσερό νερό από τις βρύσες των χωριών μας, που, δυστυχώς, οι περισσότερες στέρεψαν. Έχει το προνόμιο να μιλάει άμεσα με τα πράγματα που τον περιβάλλουν με μια οικειότητα ξεχωριστή· βιώματα ακριβά, όπως τα έζησε ο ίδιος, όπως τον συγκίνησαν και με τον τρόπο του μας τα προσφέρει: αγάπης αντίδωρο. Η παλέτα του διαταράσσει το σήμερα και ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, με σκοπό να συναντήσει το Πήλιο, όπως ήταν παλιά…
Στην έκθεσή του αυτή, ένας κόσμος ολάκερος ξεδιπλώνεται πλουμιστός μέσα από το ταλέντο του και την πλαστική του δύναμη. Όταν έρχεσαι σε επαφή με τη δουλειά του κατακλύζεσαι από τα ηχηρά χρώματα με τα ανυπέρβλητα κόκκινα, τα κίτρινα, τα πράσινα και τα γαλάζια του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εικόνες των ανθισμένων λουλουδιών, σαν σε ευωδιαστή χορογραφία, ακτινοβολούν, προκαλώντας χαρά και αισιοδοξία. Περιηγούμενος στα έργα, μια αίσθηση ευφορίας σε καταλαμβάνει, λειτουργώντας συμπληρωματικά με τις μυρωδιές της φύσης, τις γεύσεις των καρπών της, και τους ήχους των πηλιορείτικων χωριών, που σιωπηλά και άηχα φτάνουν αυθόρμητα στις αισθήσεις σου.
Όσο για τη σύλληψη της φόρμας του, αυτή εκφράζεται με έναν ναΐφ και ακριβόλογο σχεδιασμό, χωρίς όμως να φτάνει στην εκζήτηση. Πρόκειται για μια ανυπόκριτη τέχνη, που αν μη τι άλλο, μας ξυπνά αισθήσεις, μνήμες και επιθυμίες. Με τρόπο ευφραντικό.
Ας την περιηγηθούμε λοιπόν μέσα από τη συναισθηματική όσο και ζυγισμένη ματιά του ζωγράφου, που μας προτρέπει να «ξαναγαπήσουμε» τις μικρές μας πατρίδες, τα χωριά μας και τις γωνιές τους. Μέσα από εικόνες και σχήματα συμπυκνωμένης ομορφιάς, προσκαλώντας μας για ένα ακόμη δοξαστικό. Όσο είναι καιρός, αντλώντας δύναμη από την φύση του αγαπημένου μας τόπου!
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου 2024. Λειτουργεί: Δευτέρα έως Παρασκευή 11:00-14:00 και 18:00-20:30.
