Καλήν ημέραν Άρχοντες, κι αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν γέννησιν θα πω στ’ Αρχοντικό σας.
Σήμερα αυτό, μόνο αυτό θέλω να πω. Τις άλλες μέρες λέω τα άλλα, σήμερα είναι Χριστούγεννα και “επί γης Ειρήνη”, άρα ας κάνουμε τουλάχιστον ανακωχή στην “μάχη” της κυκλοφορίας και των συναφών. Στις άλλες, τις αληθινές, φρικτές μάχες σ’όλη την υδρόγειο καμία ανακωχή δεν προβλέπεται.
Σήμερα παιδάκια και κομπανίες περιτρέχουν τους δρόμους και επιμένουν να συντηρούν την ελληνική παράδοση που θέλει αυτό το άγγελμα της Γέννησης να πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα, από Άρχοντα σε Άρχοντα, ο οποίος οφείλει «…να βάλει κρασί να πιούμε «και του χρόνου» να του πούμε»! Ελληνικά κάλαντα, Ελληνικά καραβάκια, τοαρχαιο-Ελληνικό κλαδί τηςΕιρεσιώνης (που καταδικάστηκε ως βάρβαρο ειδωλολατρικό έθιμο στα χρόνια του Βυζαντίου και εξαφανίστηκε). Καραβάκια εξοβελισμένα, πλέον, από το ξενόφερτο Tannenbaum, το γερμανικό έλατο, που ήρθε μαζί με τον Όθωνα, το 1840, τώρα σε (κακή) πλαστική απομίμηση ή (ακόμη χειρότερη) “φυσική” κατάσταση, που θα διαρκέσει 15-20 μέρες, όσο μπορεί να αντέξουν οι χυμοί του κομμένου δέντρου κι ύστερα θα βρεθεί στο πεζοδρόμιο.
Σήμερα αστέρι στον ουρανό (υπήρξε ή δεν υπήρξε το άστρον της Βηθλεέμ; αναλύσεις και “επιστημονικές” προσεγγίσεις) βοσκοί και αγγελάκια και σπήλαιο και τρεις μάγοι με τα δώρα (είναι “επιστημονικώς” τεκμηριωμένη η ύπαρξις των μάγων;) στην φάτνη (δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξις αλόγου πόνυ εντός αυτής, εν Βόλω όμως…) κι απέξω να καραδοκεί ο Ηρώδης, μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους. Μια Ιστορία με πάμπολλους συμβολισμούς, με προφανή την ανάγκη να στοιχειοθετηθεί η μοναδικότητα της στιγμής, μια Ιστορία μαγική, κατάλληλη να ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων σε μια «Άγια Νύχτα» μέσα στις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη, χωρίς καμία ανάγκη επιστημονικών επιβεβαιώσεων. Όπως και να το κάνουμε, η ιστορία και το γεγονός αυτής καθ’αυτής της όποιας γέννησης είναι κάτι το μοναδικό και συνάμα μαγικό.
Σήμερα μελομακάρονα και γιορτινά τραπέζια, χαρά στα σουπερμάρκετς που όλο εκπτώσεις διαφημίζουν κι όλο ακριβαίνουν τις τιμές τους, κι εκείνος ο έρημος ο 13ος, που δεν πρόλαβε να “θερμάνει” την αγορά, να έχει εξαερωθεί προ πολλού, άγνωστον πού, άγνωστον πώς.
Σήμερα λαμπιόνια και καμπάνες στα καμπαναριά που μπορεί να μην έχουν χιόνια, αλλά που θα σημάνουν χαρμόσυνα και πάλι, για να επιβεβαιώσουν και “επισήμως” το ίδιο άγγελμα που από το πρωί διαλαλούν τα παιδάκια και οι κομπανίες…
…οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η Κτίσις όλη
Παρά τα βαριά, τα βαρύτατα σύννεφα που μαζεύονται πάνω απ’τον Κόσμο μας, με την φιλολογία του «επανεξοπλισμού». Παρά τα δίκαια τρακτέρ που παραμένουν στους δρόμους. Παρά τα καθημερινά και παντοειδή κουκουλώματα από την Συμμορία των Αθώων. Παρά τον τρόμο και την ερημιά που σκορπούν τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» και η τεχνητή νοημοσύνη. Ας παραμείνουμε αισιόδοξοι.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, συμπολίτες, με όλη μας την Αγάπη. Και του Χρόνου με Υγεία.
ΥΓ. οι Άρχοντες στα κάλαντα ουδεμία σχέση και συνάφεια έχουν με τον δικό μας, μοναδικό και ξεχωριστό, Άρχοντα.
Στην φωτογραφία ο πασίγνωστος πίνακας του 1872 από τον ζωγράφο της Ελληνικής Ψυχής Νικηφόρο Λύτρα.
