Κάθε που πλησιάζει η Καθαροδευτέρα αναπολώ τους χαρταετούς που οδήγησα στους ουρανούς παρέα με ολόκληρη την Οικογένεια, καθώς αυτή εξελισσόταν. Τα καλύτερα πετάγματα – ψηλά, πολύ ψηλά, «στα καντήλια» – τα πετύχαμε στο Λιμάνι, τότε που αφ’ ενός ο Προβλήτας 2 ήταν ακόμα υπό κατασκευή και αφ’ ετέρου δεν είχε καταλάβει τα πάντα και τους πάντες αυτή η εμμονή με την ασφάλεια. Τότε το κατασκευασμένο τμήμα του Προβλήτα ήταν φωλιά για γλάρους κι εμείς τους κυνηγούσαμε με τ’ αυτοκίνητο, μέχρι να σταματήσουμε και ν’ αρχίσουμε να αμολάμε καλούμπα – τότε οι γλάροι, ξαφνιασμένοι από το άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο (ufo), συναγωνίζονταν σε ύψος και όχι σπάνια παρενοχλούσαν τον περήφανο χαρταετό. Τα παιδιά πανηγύριζαν και όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι. Ύστερα οι γλάροι άλλαξαν γειτονιά, κάγκελα και αστυνόμοι «προστατεύουν» τους Προβλήτες, οι τουρίστες των κρουαζιεροπλοίων αποβιβάζονται «με απόλυτη ασφάλεια» δίπλα από τα παλιοσίδερα διότι ο Κεντρικός Προβλήτας είναι μη-ασφαλής. Ο χαρταετός παρέμεινε, ανενεργός εδώ και χρόνια, στο υπόγειο του σπιτιού μας κι έπεσε κι αυτός θύμα της συμμορίας Δανιήλ-Ηλία, τον Σεπτέμβριο του 2023.
«ΠαΣοΚ, ωραία χρόνια» που λέει η γιαγιά Μαριλού στην πολύ επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ1 «Η Τούρτα της Μαμάς». Στα τέλη του 20ου αιώνα οι περισσότερες καταστάσεις ήταν πιο απλές, πιο ανθρώπινες, παρά τα πολύπλευρα κοσμοϊστορικά γεγονότα που τον σημάδεψαν εκείνον τον αιώνα – τώρα ζούμε υπό την απειλή της τεχνητής νοημοσύνης (artificial intelligence, εν συντομία ΑΙ – πώς λέμε άιιιι χάσου…) η οποία θα αντικαταστήσει την προ πολλού απωλεσθείσα φυσική νοημοσύνη.
Βεβαίως με την αμέριστη συμπαράσταση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, η ίδρυση των οποίων υψηλοφρόνως υπερψηφίστηκε αποκλειστικά και μόνον από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, τα τέκνα των οποίων ανεξαιρέτως φοιτούν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια παντός είδους και επιπέδου. Και αναρωτιέμαι, εγώ ο τάλας: α) όλοι οι υπόλοιποι βουλευτές, κατά συγκυρίαν λιγότεροι από τους παντοδύναμους, από κακία και μίσος δεν υπερψήφισαν την καινοτόμο ίδρυση; β) τι ακριβώς συμβαίνει με το άρθρο 16 παρ. 5 του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδος, στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι: «5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους…». Αυτό είναι το επαίσχυντο «κρατικό μονοπώλειο στην παιδεία», που αίφνης ανακαλύφθηκε από τους παντοδύναμους φωστήρες, αλλά που ρητά (ρητότερα (sic!) δεν γίνεται) καθορίζεται στο ισχύον (;) Σύνταγμα της Ελλάδος και έπρεπε να καταργηθεί, όπως, άλλωστε, και όλα τα υπόλοιπα μονοπώλεια όπως του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, του ΟΠΑΠ, των Αεροδρομίων, των Δρόμων και των Διοδίων και τελειωμό δεν έχει ο κατάλογος – το επόμενο, να μου το θυμηθείτε, θα είναι η κατάργηση του επίσης κατάπτυστου «κρατικού μονοπωλείου στην υγεία», ήδη ο αρμόδιος υπουργός και σχολιαστής του ΣΚΑΪ κάνει την προεργασία.
Τι έγινε, λοιπόν, με το Σύνταγμα; Όσο κι αν ασχολήθηκα δεν μπόρεσα να καταλάβω με ποιά κομπίνα το παρακάμψανε. Εκείνο που σαφέστατα μπόρεσα να καταλάβω είναι ότι τις άδειες τις έχουν έτοιμες από χθες και πιθανότατα να έχει μπει και κατιτίς σε τίποτε λογαριασμούς…
«Ένα μικρό-μικρό ποδήλατο / κι ένα μικρό-μικρό παιδί / είδαν το πρόβλημα το άλυτο / και κάναν βόλτα στη ζωή» τραγουδάει από το 2008 σε δικούς της στίχους και μουσική η Ελένη Βιτάλη.
Κι εμείς είπαμε να πάμε μια ακόμη βόλτα στο Βουνό μας, να φτάσουμε στον αγαπημένο μας Αη Γιάννη. Φτάσαμε πρώτα στα Χάνια, κι εκεί άρχισαν τα θαύματα. Η Βρυσούλα απέναντι στον Λούκουλο, που με τόση αγάπη και τόσο κόστος ανακαινίσαμε στην μνήμη του Αδερφού μας Γιάννη Αθ. Κολέτσου (1959-2022) ως Παλαιοί Πρόσκοποι του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, δεν λειτουργεί, δεν έχει νερό, δεν είναι συνδεμένη σε κάποιο δίκτυο. Κάτι περίεργο συμβαίνει και προσπαθούμε να μάθουμε τι είναι, γιατί νερό υπάρχει στο σημείο, η Βρυσούλα δεν έχει! Και σ’ αυτή τη Βρυσούλα, που είναι, πλέον, εξ ολοκλήρου πετρόκτιστη, έχουμε ενσωματώσει μία μαρμάρινη πλάκα που γράφει «είθε η βρυσούλα τούτη εδώ / στων Κένταυρων τα χώματα / να σου προσφέρει γιατρικό / τα δροσερά της νάματα». Τα δροσερά νάματα, που πάντα διέθετε απλόχερα σε κατασκηνωτές, επισκέπτες, ορειβάτες, περιπατητές και επωχούμενους αυτή η Βρύση – και τώρα δεν διαθέτει κι είναι μεγάλο κρίμα.
Ανεβαίνοντας τις Αγριόλευκες να! η υπό κατασκευήν «παράκαμψη του Χιονοδρομικού Κέντρου». Κατά την γνώμη μας το πιο άχρηστο έργο που έγινε ποτέ όχι μόνο στην Μαγνησία, σ’ ολόκληρη την Θεσσαλία τουλάχιστον. Απίστευτα κομμένα δέντρα και πεταμένα λεφτά. Σε ένα δίκτυο Εθνικής Οδού και Επαρχιακών Οδών που υποφέρει τα πάνδεινα και απαιτεί διαρκή συντήρηση για να μπορεί να εξυπηρετεί στοιχειωδώς όλους τους οικισμούς του Πηλίου, αυτός ο δρόμος δεν εξυπηρετεί τίποτε απολύτως πέρα από κανα-δυο-τρεις εγωισμούς. Θεωρώ επιβεβλημένο να εξεταστεί άμεσα το όλο θέμα από την καινούργια Περιφερειακή Αρχή και το άχρηστο έργο να σταματήσει τώρα – τα δέντρα θα ξαναφυτρώσουν, τα λεφτά, εφ’ όσον υπάρχει δεσμευμένη πίστωση και μετά την εκκαθάριση του εργολάβου, να διατεθούν στον Πλατανιά, στην Μηλίνα, στην Πάλτση, στο Χορευτό, ενδεικτικά, είναι τεράστιες οι πραγματικές ανάγκες για να «παίζουν» κάποιοι λίγοι με τις ζωές των πολλών…
Και στον Αη Γιάννη, ομοίως. Οι ντόπιοι μάς είπαν ότι κάποιοι εργολάβοι που πάλευαν να ξαναστήσουν τον κατεστραμμένο περιφερειακό δρόμο δίπλα στο ρέμα της Μαυρούτσας τα μάζεψαν κι έφυγαν διότι δεν πληρώθηκαν! Και οι άνθρωποι αγωνιούν για το Πάσχα και το Καλοκαίρι. Είναι τεράστιες οι ανάγκες σας λέω, κι είχα την ευκαιρία να τις δω «με τα μάτια μου», μέχρι κάτω στο Τρίκερι. Για το φοβερό και τρομερό μάστερπλαν (master plan) της ολλανδέζικης HVA θα πούμε την άλλη φορά.
Σας ασπάζομαι περιδεώς, Μπάμπης. Γεια σας.
Στην φωτογραφία η Βρυσούλα μας στα Χάνια.
