…Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σαν να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκερη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός…
Η Άνοιξη, με τις ολοπόρφυρες παπαρούνες, τα ταπεινά ευωδιαστά χαμομηλάκια, τα καταπράσινα ολόφρεσκα πλατανόφυλλα. Χθες στην Πλατεία των Σταγιατών («σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει…» τραγουδάει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης) αναρωτιόμουνα ξανά τι τεράστιες φυσικές δυνάμεις άντλησης απαιτούνται για να ανεβούν οι χυμοί από τις ρίζες στην τελευταία άκρη ενός αιωνόβιου πλατάνου, και μάλιστα με μεγάλη κουφάλα (!), ίσως 20 ή και περισσότερα μέτρα πάνω από την γη. Και να ζωογονήσουν αυτή την άκρη, κι όλες τις υπόλοιπες, ίσως και χιλιάδες άκρες με μικρά πλατανόφυλλα, που σύντομα θα μεγαλώσουν και θα προσφέρουν τον ίσκιο τους σ’ αυτή την όμορφη πηλιορείτικη πλατεία. Τι δυνάμεις είναι αυτές, συμπολίτες, αναλογιστείτε και μην αδιαφορείτε μπροστά σ’ αυτά τα γεγονότα που σχηματικά και εν συνόλω έχουν ονομαστεί «θαύμα της φύσης».
Και μιλώντας περί φύσης, στην ιστοσελίδα του Οικονομικού Ταχυδρόμου διάβασα την εξής επικεφαλίδα: «Ηλεκτρισμός. Χρηματιστήριο Ενέργειας: Για πρώτη φορά στην Ελλάδα αρνητική τιμή στο ρεύμα. Γιατί ηλεκτροπαραγωγοί έδωσαν αρνητικές τιμές στην χονδρεμπορική αγορά», δεν διάβασα παρακάτω, θέλοντας να προστατέψω την πνευματική μου ακεραιότητα. Τι μπορεί να σημαίνει «αρνητική τιμή ηλεκτρικού ρεύματος» ψάξτε εσείς να βρείτε, τα δικά μου μαθηματικά δεν επαρκούν, συμπολίτες. Κι ύστερα τρέξτε να βρείτε «το χαμηλότερο (άρα και πιο συμφέρον…) τιμολόγιο» – άγριο δούλεμα, αγαπητοί μου, άγρια κέρδη των ολίγων, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Στην ίδια ιστοσελίδα διάβασα λίγο περί επιχειρήσεων που ιδρύονται και άλλων που κλείνουν (με στοιχεία του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών ΕΒΕΑ για το α’ τρίμηνο 2024), είναι κι αυτά μια αρκετά μπερδεμένη ιστορία, εκείνα που συγκράτησα είναι ότι στην κορυφή βρίσκονται εταιρείες αγοράς-μίσθωσης-διαχείρισης ακινήτων (real estate στα ελληνικά) και ότι (άκουσον! άκουσον!) έκλεισαν 50 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος αλλά άνοιξαν 100 καινούργιες! Το καταλαβαίνετε; Τα ραπανάκια για την όρεξη και ο μαϊντανός καταγράφουν λιγότερους παραγωγούς από το ηλεκτρικό ρεύμα.
Όλα αυτά στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπως συνηθίσαμε (κακώς) να λέμε. Εγώ φοβάμαι πολύ ότι τα καινούργια μνημόνια πλησιάζουν με βήμα ταχύ…
Ανεβαίνοντας συχνά στις Σταγιάτες κατά κανόνα ακολουθούμε τον δρόμο που περνάει μέσα από την Άλλη Μεριά, δεδομένου ότι ο άλλος, από Ιωλκού-Αηδονοφωλιές, εξακολουθεί να έχει τα χάλια του, εφτά μήνες μετά την πλημμύρα. Ο δρόμος Βόλος-Άλλη Μεριά ανήκει στο Πρωτεύον Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο του Νομού Μαγνησίας και έχει αριθμό 1. Αυτό ισχύει μέχρι, ας πούμε, το μεγάλο περίπτερο, μέχρι τον δρόμο που οδηγεί στην Πλατεία και στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Από εκεί και πάνω, μέχρι την συνάντηση με την Εθνική Οδό 34α ο δρόμος ανήκει στο Δημοτικό Οδικό Δίκτυο, εν προκειμένω του Δήμου Βόλου. Αυτά ως γενικά. Έχουμε πολλές φορές ασχοληθεί με την επικινδυνότητα αυτού του δρόμου, που με πολύ φτωχά χαρακτηριστικά και χωρίς καθόλου πεζοδρόμια διασχίζει την πυκνοκατοικημένη περιοχή του οικισμού. Κάποια στιγμή, κατά το τέλος της δεκαετίας του ’90 αν δεν κάνω λάθος, ανατέθηκε μελέτη παράκαμψης του οικισμού από ανατολικά, με κύριο άξονα τον παρόχθιο δρόμο του χειμάρρου Αναύρου, μια μελέτη που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Αρχές του 2009, με δική μου εισήγηση, τοποθετήθηκαν οι παλλόμενοι φωτεινοί σηματοδότες, που ευτυχώς λειτουργούν μέχρι σήμερα, και διαγραμμίστηκαν οι διαβάσεις πεζών, ως ελάχιστα μέτρα προστασίας των πεζών και ιδιαίτερα των παιδιών των σχολικών μονάδων. Τον Ιούλιο 2009 ο Δήμος Πορταριάς επισήμως και εγγράφως ζήτησε από την Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας να εγκρίνει απαγόρευση διέλευσης βαρέων οχημάτων. Ήμουν ο αρμόδιος χειριστής του θέματος και αμέσως συμφώνησα να προχωρήσουμε στην απαγόρευση, το σχετικό έγγραφο που συνέταξα με αποδέκτες Δήμο Πορταριάς, Αντινομάρχη, Δήμο Βόλου (λόγω Περιφερειακού Δρόμου) και Τροχαία το έχω κρατημένο στα αρχεία μου. Δεν υπογράφηκε αρμοδίως, η ρύθμιση δεν υλοποιήθηκε ποτέ, η κατάσταση συνεχίζει να είναι όπως ήταν, χάλια.
Πρόσφατα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον τότε Αντιδήμαρχο Πορταριάς κ. Γιάννη Γκουντέλια, ο οποίος, με μια πολύ εμπεριστατωμένη ανάρτηση στο φέισμπουκ, προτείνει ως λύση μία παράκαμψη του οικισμού από τα δυτικά, μέσω του λόφου της Επισκοπής. Ομολογώ ότι εξεπλάγην, ποτέ δεν είχα σκεφτεί κάτι τέτοιο, ούτε καν επισκεφτεί το σημείο. Δευτέρα πρωί κάναμε την επίσκεψη με το αγροτικό του κ. Γκουντέλια και διαπίστωσα ότι αυτός ο χωματόδρομος που υπάρχει σήμερα, ξεκινάει από το γεφυράκι στην είσοδο του οικισμού και καταλήγει λίγο πριν την συμβολή του σημερινού δρόμου στην Εθνική Οδό είναι δυνατόν, με μια καλή μελέτη και χωρίς υπερβολικό κόστος να αποτελέσει την λύση που γυρεύουν οι κάτοικοι της Άλλης Μεριάς. Και συνειδητοποίησα ότι αυτός ο κακοτράχαλος, σήμερα, χωματόδρομος έχει τεράστια ιστορία, καθώς ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1894, ολοκληρώθηκε το 1906 και έγινε γνωστός ως «ο αμαξωτός του Βασσάνη», ένας δρόμος 12,5 χλμ., που συνέδεε απ’ ευθείας την Πορταριά με τον Βόλο και χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον εθνικό ευεργέτη Πανταζή Βασσάνη (1830-1892) με 500.000 δρχ. σύμφωνα με το βιβλίο του [Γιάννη Τσίγκρα (2006) Πορταριά – Από την μεσαιωνική Άνω Δρυανούβαινα στον καποδιστριακό Δήμο Πορταριάς]. Σ’ αυτόν τον δρόμο κυκλοφορούσε και το πρώτο λεωφορείο της περιοχής μας, γνωστό και ως ΑΕΤΟΣ, ως αρτικόλεξο από Ανώνυμος Εταιρεία Τεχνική Οικονομική Συγκοινωνιών [Η Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου, Αριστείδης Παπαδόπουλος].
Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης για τον Δήμο (κυρίως) και την Περιφέρεια (δευτερευόντως). Θα επανέλθουμε. Κι αν χρειαστεί, η στήλη θα είναι παρούσα. Η οικογένειά μας απέκτησε τέταρτον Μηχανικό, Χημικό αυτή τη φορά. Η Πόλη μας περνάει τις χειρότερες, μέχρι τώρα, ώρες της, ώρες άγριας βίας. Να είστε πάντα καλά, γεια σας.
Στην φωτογραφία ο αγαπημένος μας τοίχος τα λέει όλα.
