Αναμφίβολα μία χρονιά που θα θυμούνται όλοι στη Νίκη Βόλου είναι το 2014. Πολλά έγιναν αυτή τη χρονιά για την κυανόλευκη ομάδα, που δίπλα στη «χρυσή» σελίδα της ανόδου της μετά από 48 χρόνια στη Super League, πρόσθεσε και την πιο μαύρη αναμφίβολα στην ιστορία της, με την αποχώρηση της από το πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας. Το όνειρο έγινε εφιάλτης, με τη Νίκη να είναι πρωταγωνίστρια σε μία θλιβερή στιγμή και για το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα στη σύγχρονη ιστορία του.
Ποιος θα το πίστευε ότι τα γέλια, οι χαρές, ο ενθουσιασμός, οι χιλιάδες κόσμου που γιόρτασαν στο Πανθεσσαλικό την άνοδο, θα μετατρέπονταν, σε τεράστια λύπη, θυμό, απογοήτευση και θα έμεναν τελικά μόλις μερικές εκατοντάδες οπαδοί στην κερκίδα.
Το 2014 έκρυβε μία αντίθεση συναισθημάτων σε λίγους μόνο μήνες…
Η νέα χρονιά μπήκε με Βοσνιάδη
Η Νίκη ξεκίνησε μουδιασμένα το 2014 και ακόμη, ακόμη δύσκολα πίστευαν όλοι ότι θα κατάφερνε να μπει στα πλέι οφ. Οι συνεχόμενες απώλειες με τον Λουτσιάνο στον πάγκο, που τελικά δεν στέριωσε πάνω από έναν μήνα στο «τιμόνι» της ομάδας, ανάγκασαν τον Ανδρέα Πάτση να στραφεί στη λύση του έμπειρου Αλέκου Βοσνιάδη. Ο Βοσνιάδης ανέλαβε στις 16 Ιανουαρίου και ήταν αυτός που τελικά οδήγησε τη Νίκη στην ιστορική επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία. Η ομάδα ενισχύθηκε με τους Σουλίδη, Τσουκάνη, Ρονκάτο και Πινέϊρο. Πολλές αλλαγές δεν έγιναν στο ρόστερ και στο τέλος η ομοιογένεια και η λέξη «ομάδα» που χαρακτήριζε το σύνολο της Νίκης ήταν αυτό που μέτρησε. Ο Βοσνιάδης ξεκίνησε με ισοπαλία στην Κέρκυρα, ενώ η ομάδα δείχνει αστάθεια μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου. Εκεί κάνει δυναμικά την αντεπίθεση της και καταφέρνει τελικά να τερματίσει δεύτερη πίσω από την Κέρκυρα στον Βόρειο Όμιλο και να πάρει το εισιτήριο για τα πλέι οφ, με 17 νίκες, πέντε ισοπαλίες και τέσσερις ήττες. Διέθετε την καλύτερη επίθεση του ομίλου της με 47 γκολ και την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας με μόλις 12 παθητικό.
Μπήκε στα πλέι οφ ως αουτσάιντερ
Η Νίκη μπήκε στα πλέι οφ που ξεκίνησαν στις 9 Απριλίου ως αουτσάιντερ. Η ήττα από τον Αιγινιακό στο Πανθεσσαλικό μάλιστα έκανε πολλούς να τη ξεγράψουν νωρίς. Το διπλό στο ΕΑΚ όμως κόντρα στον Ολυμπιακό Βόλου με σκόρερ τον Τζιώρα, ήταν αυτό που «άνοιξε τα φτερά» της κυανόλευκης ομάδας και την έκανε να πετάξει στη Super League κατακτώντας μάλιστα τον τίτλο του πρωταθλήματος. Από εκείνο το παιχνίδι άλλαξαν όλα και η Νίκη από τις τελευταίες θέσεις άρχισε να κάνει την αντεπίθεση της.
Άνοδος και τίτλος
Διπλό στα Χανιά, νίκη στο Πανθεσσαλικό επί του Φωστήρα, νίκη στα Ψαχνά και στο τελευταίο ματς αντιμετώπιζε τον Ηρακλή. Μπροστά σε περισσότερους από 10.000 φιλάθλους έκανε πάρτι, κέρδισε με 4-0 και το Πανθεσσαλικό πραγματικά πήρε «φωτιά». Με τη Νίκη αυτή δεν πανηγύριζε μόνο την άνοδο της αλλά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής. Το τι ακολούθησε δεν λέγεται. Πραγματικά συγκινητικές στιγμές για μία ομάδα που ταλαιπωρήθηκε και αποθέωνε ως μεσσία της πλέον τον Ανδρέα Πάτση. Χιλιάδες κόσμου έκλεισαν τη Δημητριάδος, εκεί που είχαν μεταφερθεί λίγους μήνες νωρίτερα τα νέα γραφεία της ομάδας, ενώ το πούλμαν έκανε το γύρο του θριάμβου και παίκτες και τεχνική ηγεσία πήγαν στην Ευαγγελίστρια για να προσκυνήσουν την Παναγία. Η καμπάνα ηχούσε χαρμόσυνα… Η Νίκη ήταν ξανά στη Super League. Κανείς δεν πίστευε αυτό που θα ακολουθούσε.
Όλα ξεκίνησαν από τη φιέστα με την ΑΕΚ
Η φιέστα με την ΑΕΚ που έγινε στο Πανθεσσαλικό για την απονομή του πρωταθλήματος ήταν η αρχή για το… ξενέρωμα των φιλάθλων. Η γιορτή είχε περιοριστεί στο να σηκώσει την κούπα ο Ανδρέας Πάτσης, κάτι που πρώτη φορά γίνεται στα χρονικά… Σίγουρα μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία, αλλά οι παίκτες είναι οι πρωταγωνιστές. Ο Τζιώρας, δεύτερος σκόρερ της ομάδας κοιτούσε απλά τον Ανδρέα Πάτση να σηκώνει την κούπα και αυτός την πήρε κάποια στιγμή τελευταίος στα χέρια του. Την ώρα της απονομής, προς μεγάλη ασέβεια στην ομάδα και στην ιστορία της, οι παίκτες του ρόστερ της Super League έκαναν χαλάρωμα με τις κάλτσες στο χορτάρι του Πανθεσσαλικού…
Από κει και έπειτα οι υγιείς φίλαθλοι της Νίκης άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Ήρθαν και οι ακριβές τιμές στα εισιτήρια διαρκείας, όπως και το ίδιο «τσουχτερές» στα εισιτήρια των αγώνων, για να κάνουν τον κόσμο να αρχίσει να στρέφει την πλάτη του στην ομάδα. Σε μία ομάδα που στερήθηκε λόγω χρεών την μεταγραφική της ενίσχυση και μία ομάδα που κράτησε μόνο τον Τζιώρα από τους «ήρωες» της ανόδου. Η φυγή του Ανιέτε, ήταν και κάτι ακόμα που ενόχλησε τον κόσμο της ομάδας, όπως και το τέλος της συνεργασίας με τον Βοσνιάδη.
Με νεανικό σύνολο και Ολλανδικό μοντέλο
Η Νίκη περιορίστηκε σε μεταγραφές κάτω των 23 ετών, ενώ με το δικαίωμα που είχε για τρεις μεταγραφές ξένων παικτών, πήρε τους Ίβενς, Ροτζέριο και Λάουξ. Στο «τιμόνι» ξεκίνησε Βίλιαν Φλουτ. Ένας Ολλανδός τεχνικός που αποδείχτηκε ότι δεν μπόρεσε ποτέ να μπει στη φιλοσοφία της ομάδας και στη νοοτροπία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απολύθηκε πολύ νωρίς και συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβρίου. Ανέλαβε ως υπηρεσιακός ο βοηθός του, Βάντενμπρουκ, για να επιστρέψει μετά από έναν χρόνο σχεδόν στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, ο Παναγιώτης Τζαναβάρας. Οι κυανόλευκοι με δύσκολο πρόγραμμα έκαναν την πρώτη τους νίκη στο πρωτάθλημα στις 18 Οκτωβρίου κόντρα στον Πανθρακικό στο Πανθεσσαλικό με σκόρερ τον Ροτζέριο. Είχαν προηγηθεί ήττες από Ολυμπιακό Πειραιώς στην πρεμιέρα, Ατρόμητο Αθηνών, ΠΑΟΚ, Εργοτέλη και Παναθηναϊκό.
Οι τίτλοι τέλους
Χρειάστηκαν να περάσουν σχεδόν δύο μήνες για να πανηγυρίσει ξανά, κερδίζοντας ξανά την Καλλονή στις 7 Δεκεμβρίου στο Πανθεσσαλικό με 2-0… Και εκεί που τα πράγματα, τουλάχιστον αγωνιστικά έδειχναν να καλυτερεύουν, ήρθε η απόφαση του Ανδρέα Πάτση να βάλει τίτλους τέλους στην πορεία της Νίκης στη Super League. Τελευταίο ματς για τη Νίκη ήταν στη Βέροια στις 17 Δεκεμβρίου, όπου και μετέβη με έξοδα της Ερασιτεχνικής, φιλάθλων και ανθρώπων που ενδιαφέρθηκαν να βοηθήσουν…
Η ομάδα έχει οδηγηθεί πλέον σε εκκαθάριση. Το μόνο παρήγορο είναι ότι κάποια παιδιά βρήκαν τη δική τους ευκαιρία για να αναδειχτούν μέσα από τη Νίκη, όπως οι Αργύρης και Μέτσε. Αλλά και αυτοί πλέον δεν αποτελούν «περιουσία» της…
Το 2014 οι φίλαθλοι της Νίκης έζησαν το όνειρο, αλλά τελικά τους βγήκε εφιάλτης. Ευθύνες θα μοιράσει ο χρόνος και η ιστορία. Το σίγουρο είναι ότι προστέθηκαν δύο σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας της. Μία χρυσή και μία μαύρη… Και συνήθως αυτό που μένει είναι το τέλος…
