«Είναι πολλές οι ομάδες, που να τις θυμηθώ όλες;» έλεγε γελώντας ο Περικλής Μπουσινάκης, με τον Βολιώτη ποδοσφαιριστή να έχει μία πλούσια καριέρα στα ελληνικά και όχι μόνο γήπεδα. Ούτε μία, ούτε δύο αλλά 18 συνολικά ομάδες είχαν στις τάξεις τους τον Περικλή Μπουσινάκη, που από τον περασμένο Δεκέμβριο κρέμασε τελικά τα παπούτσια του, αλλά δεν θέλει να εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση τον χώρο που αγάπησε από μικρό παιδί.
Τελικά τις θυμήθηκε όλες τις ομάδες και για κάθε μία έκανε έναν μικρό απολογισμό αναμνήσεων για λογαριασμό του «Magnesiasports»…
Νέοι ΠΑΟ: Για μένα ήταν πραγματικά η 2η οικογένεια, καθώς στα 15 άφησαν τον Βόλο και έμεινα στις εγκαταστάσεις της Παιανίας για τέσσερα χρόνια. Όλα αυτά μέχρι να υπογράψω το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό.
Ολυμπιακός Βόλου: Ωραίο συναίσθημα να αγωνίζεται με μία από τις δύο ομάδες της πόλης σου και να νιώθεις περηφάνια.
AB Copenhagen: Έναν χρόνο στη Δανία έζησα διαφορετικά πράγματα και είχα ανάλογες παραστάσεις. Είδα πώς αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό, κάτι που με βοήθησε πολύ στα επόμενα χρόνια.
Παναιτωλικός: Έπαιξα στην ομάδα του Αγρινίου στην αρχή της εποχής Κωστούλα στη θέση του προέδρου. Γ’ Εθνική τότε η ομάδα, αλλά η οργάνωσή της ήταν πολύ ανώτερη. Ένιωθες ότι σύντομα θα άλλαζε επίπεδο, όπως και έγινε. Επίσης κρατώ την όμορφη ατμόσφαιρα στο γήπεδο σε κάθε παιχνίδι.
Κέρκυρα: Ήταν μία πολύ ανταγωνιστική ομάδα στο επίπεδο της Β’ Εθνικής τότε. Κάθε χρόνο έπρεπε να διεκδικεί το πρωτάθλημα και δεν είχε… δικαίωμα να μην παλεύει γι’ αυτό.
Πανθρακικός: Θα θυμάμαι έντονα αυτήν την ομάδα, γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα ν’ αγωνιστώ στα σαλόνια της Super League.
Εθνικός: Σίγουρα θυμάμαι τις γηπεδικές και προπονητικές εγκαταστάσεις που είχε στη διάθεσή της η ομάδα.
Nίκη Βόλου: Η 2η ομάδα της πόλης μου, για την οποία ένιωσα τα ίδια συναισθήματα αγωνιζόμενος γι’ αυτή.
Τύρναβος: Θα μου μείνει αξέχαστη η χρονιά, τόσο για την προσωπική μου αγωνιστική πορεία, όσο και για την άνοδο στη Football League, και τις χαρές που ζήσαμε όλοι μαζί.
Αναγέννηση Καρδίτσας: Είχαμε μία πολύ όμορφη πορεία εκείνη τη χρονιά στη Football League, και αν θυμάμαι καλά μείναμε για έναν βαθμό εκτός πλέι οφ που θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε την άνοδο στη Super League. Noμίζω ότι ήταν η πιο αξιόλογη πορεία της ομάδας τα τελευταία χρόνια.
ΑΕΛ: Κατακτήσαμε εκείνη τη χρονιά και τα τρία τρόπαια που διεκδικούσε η ομάδα. Πρωτάθλημα, κύπελλο και Σουπερ Καπ (Γ’ Εθνικής). Θα μου μείνει αξέχαστη η ημέρα που πέτυχα το ένα από τα δύο τέρματα στον τελικό του Σούπερ Καπ (σ.σ. απέναντι στον Πανερυθραϊκό). Kρατάω και το συναίσθηκα που σου αφήνει η πόλη της Λάρισας, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας, άνδρας ή γυναίκα, που να μην ασχολείται με την ΑΕΛ.
Ερμιονίδα: Δεν έμεινα για πολύ εκεί, αλλά η ομάδα για έναν πόντο δεν μπήκε στα πλέι οφ και στα πλέι άουτ στη συνέχεια υποβιβάστηκε, όμως εγώ είχα ήδη αποχωρήσει για τον Πανελευσινιακό.
Πανελευσινιακός: Άλλη μια πετυχημένη χρονιά γιατί καταφέραμε να πάρουμε την άνοδο στη Football League. Moυ έχει μείνει το διπλό ανόδου που πήραμε στο Άργος απέναντι στον Παναργειακό, που ήταν και ανταγωνιστής μας εκείνη τη σεζόν!
ΑΕ Καραϊσκάκης: Η καλύτερη αγωνιστική χρονιά για εμένα, με την ομάδα της Άρτας. Η ατυχία ήταν όμως ότι στο τέλος δεν καταφέραμε για λίγο την άνοδο στη Football League, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση.
Δόξα Δράμας: Η Αρχόντισσα του Βορρά. Περπατάς στην πόλη και νιώθεις ποδοσφαιριστής της Δόξας κάθε στιγμή και με τον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν. Όλοι αγαπούν την ομάδα σαν δεύτερη μάνα τους!
ΑΟ Χαλκίς: Είναι από τις χρονιές που θα ήθελα να ξεχάσω. Είχα έναν πάρα πολύ σοβαρό τραυματισμό (κάταγμα περόνης και ολική ρήξη δελτοειδούς συνδέσμου).
Ηλυσιακός: Πολύ καλή πορεία που δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε με την άνοδο στη Football League, καθώς τερματίσαμε στη 2η θέση. Όμως κατακτήσαμε το κύπελλο ΕΠΣ Αθηνών, στο γήπεδο της Ριζούπολης, με αντίπαλο τον Άγιο Ιερόθεο.
ΑΟ Κορωπίου: Η ομάδα με την οποία έκλεισα την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Πώς να την ξεχάσω;
Ο συνολικός απολογισμός
Τελικά τι κράτησε από το σύνολο της πορείας στα γήπεδα ο Περικλής Μπουσινάκης; «Το ποδόσφαιρο μου έδωσε πολλά, όπως και μία θέση στο Δημόσιο, αφού με το Λύκειο Κορωπίου κατακτήσαμε την έκτη θέση στο παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα που είχε διεξαχθεί στην Κίνα» σημείωσε αλλά συμπλήρωσε παράλληλα ότι: «Οι λύπες που σου δίνει είναι περισσότερες από τις χαρές και πρέπει να έχεις δυνατό στομάχι για να επιβιώσεις σ’ αυτόν τον χώρο. Βέβαια, κάποιες προσωπικές ή ομαδικές επιτυχίες σου δίνουν όμορφα συναισθήματα και το κίνητρο να συνεχίσεις».
Τέλος, τόνισε ότι είναι απλά μπροστά του μία νέα αρχή: «Για μένα το αγωνιστικό κομμάτι έκλεισε. Αλλά θέλω να συνεχίσω να προσφέρω στο ποδόσφαιρο ως προπονητής, αφού το έχω αγαπήσει από μικρός. Είμαι ήδη κάτοχος διπλώματος UEFA C και σύντομα έπεται η συνέχεια».
