Η στιγμή που ο Κρίστιαν Έρικσεν κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του αγώνα Δανία-Φινλανδία σημάδεψε την ιστορία όλων των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και όχι μόνο το φετινό, και αποτέλεσε για μία ακόμη φορά μία καλή αφορμή για ν’ ανοίξει η συζήτηση κατά πόσο οι σύλλογοι διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό αλλά και τους ανθρώπους με γνώση χρήσης του και αξιοποίησής του προκειμένου να σωθούν ζωές.
Πολλοί βλέπουν μία επιπλέον τραγικότητα στο όλο θέμα: Θα το συζητήσουμε για λίγες ημέρες με αφορμή την παραλίγο τραγωδία με τον Κρίστιαν Έρικσεν, και μετά θα το βάλουμε στο χρονοντούλαπο της λήθης, μέχρι να έρθουμε αντιμέτωποι με το επόμενο τραγικό περιστατικό. Ωστόσο αν δεν το συζητήσουμε τώρα, τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα…
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Κάθε αγώνας δεν μπορεί να διεξαχθεί χωρίς την παρουσία γιατρού. Μάλιστα, σε επίσημες διοργανώσεις προβλέπεται η διάθεση απινιδωτή. Αλλά το κρίσιμο σημείο σ’ αυτό είναι ο χαρακτήρας «επίσημος». Όπως όλοι ξέρουμε καλά, οι αγώνες που διεξάγονται δεν είναι στο σύνολό τους επίσημοι. Υπάρχουν οι φιλικοί, υπάρχουν τα προπονητικά διπλά, υπάρχουν οι ίδιες οι προπονήσεις! Δεν μπορείς να περιορίζεις το όλο θέμα μόνο στους επίσημους αγώνες! Δεν θα ήταν πιο λογικό να υπάρχει γιατρός σε κάθε προπόνηση, κάθε συλλόγου, κάθε αθλήματος, αθλητών και αθλητριών κάθε ηλικίας; Οι σύλλογοι βέβαια δεν είναι υποχρεωμένοι για κάτι τέτοιο. Αλλά όταν… φυλάς τα ρούχα σου έχεις τα μισά! Μία στο εκατομμύριο να γίνει το κακό σε μία προπόνηση (που έχει γίνει κάμποσες φορές), πόσοι σύλλογοι αυτήν τη στιγμή μπορούν να εγγυηθούν ότι ένα περιστατικό θα αντιμετωπιστεί εγκαίρως και αποτελεσματικά, από άτομο που έχει τη γνώση για να επιτελέσει καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και να κάνει τη χρήση του απαραίτητου εξοπλισμού. Πόσοι σύλλογοι μάλιστα διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό;
Το 50% λοιπόν είναι να υπάρχει ο απινιδωτής και ό,τι άλλο χρειάζεται (πχ συσκευή παροχής οξυγόνου) και το άλλο 50% να υπάρχει άτομο για να κάνει αποτελεσματική χρήση αυτού, διαθέτοντας την κατάλληλη γνώση. Οπότε το ερώτημα έρχεται ξανά και θα επιμείνουμε σ’ αυτό: Πόσοι σύλλογοι φτάνουν στο 100%;
Κάποιοι θα επικαλεστούν το κόστος και μάλιστα θα ζητήσουν πάλι την ενίσχυση (και γι’ αυτό το θέμα) από την Πολιτεία είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο. Προφανώς η δικαιολογία δεν είναι πειστική, φτάνει μάλιστα στα όρια της αποφυγής ευθυνών! Με μία πρόχειρη έρευνα αγοράς μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι ο πιο φθηνός απινιδωτής κοστίζει μόλις 400 ευρώ! Ένας σχετικά καλύτερος φτάνει τα 1000 ευρώ και μάλιστα αυτόματος. Σε μία εποχή που πολλοί κοιτούν να αγοράσουν ένα κινητό τηλέφωνο ανάλογης αξίας χωρίς ουσιαστικά να το χρειάζονται, το ύψος του κόστους αγοράς μοιάζει αστείο στην καλύτερη των περιπτώσεων!
Όσον αφορά τη γνώση πραγματοποίησης καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης; Αφού ελάχιστοι (αν υπάρχουν κιόλας) σύλλογοι μπορούν να εγγυηθούν την παρουσία γιατρού ή νοσοκόμου σε κάθε προπόνηση (πάλι το κόστος μπαίνει στη μέση, αλλά πόσο κοστίζει μία ανθρώπινη ζωή;) ας εγγυηθούν ότι θα υπάρχει άτομο που θα ξέρει τη διαδικασία! Πώς μπορεί να τη μάθει; Άπειρα τα σεμινάρια πρώτων βοηθειών από φορείς όπως ο Ερυθρός Σταυρός! Θέληση να υπάρχει και όλα βρίσκονται!
Χρειάζεται κάθε γήπεδο, κάθε αθλητικός χώρος, κάθε στάδιο, κάθε πάρκο να διαθέτει απινιδωτή; Η απάντηση είναι ναι και καμία άλλη! Σε κάποια μάλιστα στον Βόλο, όντως υπάρχει απινιδωτής. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΔΟΕΠΑΠ ΔΗΠΕΘΕ, Γιώργο Βλιώρα, απινιδωτής υπάρχει στο κολυμβητήριο της Νέας Ιωνίας όπως και σ’ αυτό του ΕΑΚ Βόλου, στον χώρο άθλησης του Ασύλου, στο γήπεδο της Νεάπολης, καθώς και στο γήπεδο Αδαμόπουλου.
Προς το παρόν δεν έχουμε εικόνα για το τι υπάρχει διαθέσιμο ως εξοπλισμός σε γήπεδα άλλων δήμων του Νομού Μαγνησίας. Κάποια μπορεί να έχουν κάποια πάλι όχι. Αλλά δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης ή διαπραγμάτευσης. Ας μαζευτούν όλοι οι σύλλογοι που χρησιμοποιούν ένα γήπεδο και ας αγοράσουν τα απαραίτητα! Δεν χρειάζεται να περιμένουν ούτε Δήμο, ούτε Κυβέρνηση ούτε δωρεά ιδιώτη!
Όπως όλοι καλά έμαθαν (όσοι δεν ήξεραν) η παροχή ΚΑΡΠΑ και η χρήση απινιδωτή είναι κρίσιμη τα πρώτα 3-4 λεπτά σε ένα περιστατικό, για να μην υποστεί σοβαρή βλάβη το μυοκάρδιο και για να λάβει το απαραίτητο οξυγόνο ο εγκέφαλος, ώστε να μην υπάρξει κι εκεί βλάβη. Πόσο κάνει ένα ασθενοφόρο για να έρθει από το σημείο που βρίσκεται στο χώρο ενός συμβάντος;
Πόσο κοστίζει τελικά μία ανθρώπινη ζωή; Ή να το θέσουμε καλύτερα: Πόσες συνδρομές στις ακαδημίες χρειάζονται για την αγορά εξοπλισμού και την εκπαίδευση ατόμου για την παροχή πρώτων βοηθειών; Ας μας απαντήσουν οι σύλλογοι.
Χρυσόστομος Τρίμμης
