Συμπληρώνονται οκτώ δεκαετίες από την απελευθέρωση του μεγαλύτερου στρατοπέδου συγκέντρωση στο Άουσβιτς από τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα.
Εκεί, και σε άλλα ναζιστικά στρατόπεδα, αποκαλύφθηκε η θηριωδία που άλλαξε για πάντα τον κόσμο.
Εκεί, η ανθρωπότητα διολίσθησε στον όλεθρο και οι εντολές των ανωτέρων επικράτησαν της ανθρώπινης φύσης εκείνων που τις εκτελούσαν.
Το Ολοκαύτωμα δεν ήταν «ατύχημα» της ιστορίας. Υπήρχε σχέδιο, μεθοδολογία, άνθρωποι και κυβερνήσεις που νομιμοποίησαν την μισαλλοδοξία, τον αντισημιτισμό και την προκατάληψη και δημιούργησαν τις συνθήκες για να επικρατήσει η βαρβαρότητα.
Τιμούμε τα εκατομμύρια θύματα του Ολοκαυτώματος, ανάμεσα στα οποία και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι. Τιμούμε τους επιζώντες. Τιμούμε τους Δίκαιους των Εθνών που έδωσαν καταφύγιο στους κυνηγημένους.
Δεν είναι, όμως, μόνο ημέρα μνήμης, αλλά και χρέους να διατηρήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη, να μην ξεχάσουμε και να μην επιτρέψουμε την σχετικοποίηση του Ολοκαυτώματος.
Σε μια περίοδο που το φάντασμα της ακροδεξιάς βρίσκεται πάνω από την Ευρώπη, 1 στους 2 νέους δηλώνουν άγνοια για το Ολοκαύτωμα. Η ακροδεξιά που κεφαλαιοποιεί την οργή και την αβεβαιότητα δεν είναι πια στο περιθώριο, αλλά αυξάνει συνεχώς την απήχησή της, ιδιαίτερα στους νέους. Με εύκολα λόγια και επικίνδυνες διαπιστώσεις, ποτέ με ρεαλιστικές λύσεις. Μέχρι και ο ναζιστικός χαιρετισμός είδαμε ότι επιχειρήθηκε να «ξεπλυθεί».
Ο αγώνας για να μην γιγαντωθεί ποτέ ξανά τέτοιο μίσος στην ανθρωπότητα παραμένει επίκαιρος και επιτακτικός.
Να μην ξεχνάμε.
