“Κάθε άνθρωπος που διεκδικεί τα δικαιώματα του στην εργασία και την αξιοπρέπεια του στην κοινωνία και στα συναισθήματα του, είναι «Ένα σιδερένιο νησί»”, είπε στη συνέντευξή του *, στο «Ράδιο-Ένα 102,5», ο γνωστός τραγουδοποιός Χρήστος Θηβαίος, εξηγώντας τους λόγους της ονομασίας της τελευταίας του, μουσικής δουλειάς. Ο ίδιος έκανε ιδιαίτερη αναφορά παράλληλα, στις αφορμές και τα ερεθίσματα για τη συγγραφή τραγουδιών, τονίζοντας, ότι τέτοιες αφορμές, μπορεί να είναι και η ιστορία και η επικαιρότητα, αλλά και η καθημερινότητά μας…
* Η συνέντευξη δόθηκε, με αφορμή την τελευταία επίσκεψη του κ. Θηβαίου για μουσική παράσταση στο Lab Art στον Βόλο
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Έχουμε πλέον τη νέα δουλειά «Το σιδερένιο νησί». Είναι πρωτοπαρουσίαστα αυτά τα τραγούδια ουσιαστικά, έτσι δεν είναι;
Ναι στην ουσία ξεκινήσαμε να τα παρουσιάζουμε σε όλη την Ελλάδα, στην Κύπρο, πριν τα παρουσιάσουμε στην Αθήνα και πραγματικά είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι από αυτή τη δουλειά, γιατί δώσαμε όλοι, τον καλύτερο μας εαυτό …
Είμαστε σίγουροι ότι θα μας αρέσει, γιατί άλλωστε και τα δεδομένα τα οποία έχουμε αποκτήσει μέσω των τραγουδιών σας όλα αυτά τα χρόνια, μέσα σε μια εικοσαετή αν δεν κάνω λάθος πορεία, το αποδεικνύουν αυτό. Είναι τραγούδια τα οποία , έχουν ως αφορμή…
Έχουν ως αφορμή το γεγονός της Σερίφου, που ήταν η αιματηρή εξέγερση του ελληνικού εδάφους στις 21 Αυγούστου 1916 όπου η γερμανική μεταλλευτική εταιρία εκμεταλλευόταν τα δικαιώματα των μεταλλωρύχων εργατών της Σερίφου και οι μεταλλωρύχοι, κάλεσαν τον Σερίφιο αναρχοσυνδικαλιστή Κωνσταντίνο Σπέρα ο οποίος τους οργάνωσε ας το πούμε έτσι και διεκδίκησαν 8ωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, κοινό ταμείο αλληλοβοηθείας και επί 24ωρου βάσεως απαγόρευση να μπαίνει στην ίδια σήραγγα πατέρας και γιος για να μην ξεκληριστεί η οικογένεια. Αυτό είναι το έναυσμα ας το πούμε… Έτσι η γερμανική μεταλλευτική εταιρία καταπατώντας τα δικαιώματα τους, κάλεσε άγημα από τη Σύρο και εκτέλεσαν 4 μεταλλωρύχους Έλληνες. Ελληνικό άγημα δηλαδή, εκτέλεσε έλληνες μεταλλωρύχους. Στη συνέχεια οι γυναίκες των μεταλλωρύχων ανταπέδωσαν, σκοτώνοντας με πέτρα στο κεφάλι το άγημα που σημαίνει αυτό, ότι ήταν το δεύτερο έναυσμα …. Το πρώτο έναυσμα λοιπόν, ήταν το γεγονός ότι με εντυπωσίασε στο νησί… Από τη μια πλευρά το φως των ελληνικών νησιών, το φως ενός αιγαιοπελαγίτικου νησιού και από την άλλη πλευρά το σκοτάδι της σήραγγας των μεταλλωρύχων. Το δεύτερο, ήταν ότι χτύπησε για πρώτη φορά ένας εμφύλιος… Καταλαβαίνετε ότι είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, το οποίο παρέμεινε άγνωστο …
Ε …βέβαια, ειδικά μάλιστα με τέτοιο περιεχόμενο…
Και αυτό είναι το έναυσμα ας το πούμε έτσι, για να γραφτεί ο δίσκος. Αυτό που πιστεύουμε ακράδαντα όλοι όσοι συμμετείχαμε, είναι ότι κάθε άνθρωπος που διεκδικεί τα δικαιώματα του στην εργασία και την αξιοπρέπεια του στην κοινωνία και στα συναισθήματα του, είναι «ένα σιδερένιο νησί» .
Γενικότερα, από πού αντλείτε την έμπνευση για τα τραγούδια, τους στίχους και τη μουσική. Είναι αφορμές που έχουν να κάνουν και με την ιστορία και με την επικαιρότητα αυτή ;
Και με την ιστορία και με την επικαιρότητα, με την καθημερινότητά μας, από ότι με διεγείρει να εμπνευστώ και να γράψω ένα κείμενο. Κείμενο, που έχει ως πηγή έμπνευσης το ιστορικό γεγονός ή την καθημερινότητα ή τα συναισθήματα, αλλά προβάλλεται στο μέλλον ως ένα συναισθηματικό κοινωνικό και πολιτικό άλμα.
