Την κωμική και όχι … την τραγική «Μήδεια», αυτήν του Μποστ, θα έχουν τη χαρά να παρακολουθήσουν οι θεατρόφιλοι, και όχι μόνο, θεατές του Βόλου στο ανοιχτό θέατρο Νέας Ιωνίας τη Δευτέρα, 19 Ιουλίου. Μάλιστα, ο ηθοποιός και πρωταγωνιστής της παράστασης, Μάκης Παπαδημητρίου, δηλώνει ως καλεσμένος στο πολιτιστικό ένθετο του μεσημεριανού μαγκαζίνο του «Ράδιο ΕΝΑ» και του Ηλία Κουτσερή ότι ο Βόλος, είναι μία από τις αγαπημένες του πόλεις, όχι μόνο ως καλλιτεχνικός προορισμός, αλλά και ως καλοκαιρινός, αφού έχει επισκεφθεί πολλές φορές το Πήλιο. Ποια είναι όμως τελικά η «Μήδεια του Μποστ»;
Πρόκειται για μία σατυρική εκδοχή της ομώνυμης τραγωδίας, σωστά;
Είναι μια πολύ «σπαρταριστή» και χιουμοριστική κωμωδία, έξυπνα γραμμένη, με σατυρική διάθεση από τον Μέντη Μποσταντζόγλου. Είναι βασισμένη στον μύθο της Μήδειας, αλλά είναι τροποποιημένη με σκοπό να εξυπηρετήσει τη σατυρική διάθεση του Μέντη Μποσταντζόγλου στα κακώς κείμενα της κοινωνίας και του 1993, της χρονιάς που γράφτηκε, αλλά και του τώρα, μετά και από τις δικές μας παρεμβάσεις.
Ο στόχος της συγκεκριμένης κωμωδίας ποιος είναι; Τι θέλει να αναδείξει;
Ο στόχος είναι να αναδείξει το θέμα που υπάρχει στις προσωπικές σχέσεις, ξεκινώντας από το τι συμβαίνει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και πότε δημιουργούνται προστριβές. Στη συνέχεια αυτό περνάει σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο, στη σχέση εξουσίας και κράτους, στη σχέση της εκκλησίας με την εξουσία. Έχει πολλά τέτοια παραδείγματα σχετικά με τη διαφθορά της πολιτικής, στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την πολιτική, αλλά και πάρα πολλές αλληγορίες. Υπάρχουν επίσης ρόλοι που δεν υπάρχουν στην τραγωδία του Ευριπίδη, όπως είναι η Πολυξένη η οποία είναι μια καλόγρια που ερωτεύεται τον Ιάσωνα, αλλά ακόμη… και τα παιδιά του Ιάσωνα. Με λίγα λόγια, γίνεται ένας … «κακός χαμός».
Συχνή πιστεύω ερώτηση, όμως η περιέργεια παραμένει… Πόσο δύσκολο είναι να υποδύεται ένας άντρας, έναν γυναικείο ρόλο;
Η ερώτηση αυτή οφείλω να ομολογήσω ότι μου έχει απευθυνθεί πολλές φορές. Στην κωμωδία είναι λίγο πιο εύκολο. Οι αστοχίες που θα συνέβαιναν… έτσι κι αλλιώς, λειτουργούν με έναν πιο κωμικό τρόπο. Η παράσταση, όμως, δεν εστιάζει εκεί. Ο τρόπος με το οποίο έχει σκηνοθετηθεί δεν τοποθετεί τον θεατή στη θέση κάποιου ο οποίος πρέπει να κρίνει ή να πειστεί από μία αναπαράσταση ή μία μίμηση άλλου φύλου. Στην παράσταση εκτός από τον δικό μου γυναικείο ρόλο υπάρχει επίσης ο Γεράσιμος Σκαφίδας που κάνει την τροφό, αλλά και η Άννα Κλάδη που κάνει τον ψαρά. Το παιχνίδι των φύλων στην παράσταση γίνεται πολύ συγκεκριμένο και είναι δεδομένο από την αρχή. Ο θεατής δεν αναλώνεται στο πόσο καλά κάνει ο ένας ή ο άλλος είτε τον άντρα είτε τη γυναίκα. Είναι ελεύθερο και «ακομπλεξάριστο».
Πέρα απ΄την παράσταση… Η καραντίνα σας δυσκόλεψε, και αν ναι, πόσο;
Πάρα πολύ. Ο κλάδος του πολιτισμού και ειδικά εμείς οι ηθοποιοί στο θέατρο δεινοπαθήσαμε. Πραγματικά ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Τα πράγματα επίσης ακόμα και τώρα δεν φαίνονται ευοίωνα. Έρχεται μπροστά μας ένας δύσκολος χειμώνας. Μάλιστα, λέγαμε για τον περσινό ότι θα είναι δύσκολος, αλλά νομίζω ότι αυτός θα είναι ακόμα πιο δύσκολος.
Φαντάζομαι ότι δεν το λέτε μόνο οικονομικά, που σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε «γονατίσει», όπως λέμε, αλλά και πρακτικά και πολυεπίπεδα, σωστά;
Ναι, εννοείται! Σε πολλά επίπεδα.
Με τη σκέψη ότι τα όνειρα και ο προγραμματισμός δε σταματούν ωστόσο, μετά από την καλοκαιρινή περιοδεία της «Μήδειας», υπάρχει θεατρικά κάτι άλλο κατά νου ή και σε άλλο επίπεδο;
Υπάρχει μία παράσταση στην Αθήνα η οποία ήταν να γίνει πέρυσι το Νοέμβριο, αλλά με το δεύτερο lockdown φτάσαμε δύο μέρες πριν την πρεμιέρα και δεν ξεκίνησε ποτέ. Επομένως αυτή είναι μία παράσταση που θα ξεκινήσει, καλώς εχόντων των πραγμάτων τον Οκτώβριο. Στο επάγγελμά μας γενικά, το να προγραμματίζεις πέραν του διμήνου ή τριμήνου είναι ουτοπικό, πόσο μάλλον αυτή την περίοδο που είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση. Αρχίζει και γίνεται το λιγότερο … παρωδία το κομμάτι του προγραμματισμού.
