Με πατρική καταγωγή από τη Μαγνησία, ο γνωστός συγγραφέας Γρηγόρης Αζαριάδης έρχεται αυτή τη φορά να μας συναρπάσει με το νέο του βιβλίο “Παραπλάνηση” (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) και να μας βάλει βαθιά σε μια αστυνομική, με ψυχολογικές προεκτάσεις, ιστορία μυστηρίου. Μιλώντας στο «Ράδιο ΕΝΑ» και στον Ηλία Κουτσερή, ο συγγραφέας αναλύει το πέμπτο του βιβλίο, που κέρδισε τις εντυπώσεις των κριτικών, ανεβάζοντας ακόμη πιο ψηλά τον πήχη στο χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος και μιλά για τους Έλληνες συγγραφείς, που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τους Ευρωπαίους.
Αστυνομικό- ψυχολογικό θρίλερ είναι ίσως ο καλύτερος χαρακτηρισμός για το βιβλίο σας;
Ναι, αλλά εγώ θα πρόσθετα και τον όρο «παιχνίδι μυαλού», γιατί ο συγγραφέας εξ ου και ο τίτλος “Παραπλάνηση”, θέλει να παίξει με το μυαλό του αναγνώστη, όπως ο συγγραφέας, ο ήρωας του βιβλίου θέλει να παίξει με το μυαλό της ψυχολόγου που μιλάνε μαζί, μετά από μία σειρά εγκλημάτων, που του δίνει την έμπνευση που του λείπει, να γράψει ένα μεγάλο και συναρπαστικό μυθιστόρημα.
Αυτή τη φορά σε τι μονοπάτια μας βάζετε και ποια είναι η υπόθεση;
Έχουμε ένα συγγραφέα, ο οποίος μετά από μία καριέρα, έχοντας εκδώσει τρία βιβλία, νιώθει ότι η καριέρα του τον αφήνει, η θεά έμπνευση τον εγκαταλείπει , έχει να ασχοληθεί με άλλα πιο σημαντικά πράγματα και κάποια φίλη του, του συστήνει μία ψυχολόγο, η οποία θα τον βοηθήσει να βρει κάποια ιδέα και να σκιαγραφήσει και το προφίλ των ηρώων. Η ψυχολόγος από την αρχή αντιλαμβάνεται την εμμονή του συγγραφέα και την έλλειψη της έμπνευσης, μέχρι που στο δρόμο του, βρίσκεται το πτώμα μίας νεαρής κοπέλας, από το οποίο έχει αφαιρεθεί η καρδιά. Ο συγγραφέας, λες και η θεά έμπνευση του στέλνει αυτό το δώρο, αρχίζει να γράφει και με έναν ρυθμό πυρετώδη, σαν να έχει βρει την έμπνευσή του. Όταν στο δρόμο του βρεθεί και ένα δεύτερο πτώμα, με το ίδιο μοτίβο, μια νεαρή κοπέλα που έχει αφαιρεθεί η καρδιά της, ο συγγραφέας γράφει πυρετωδώς και η ψυχολόγος υποπτεύεται ότι τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά απ’ ότι φαίνονται.
Είναι ένα παιχνίδι μυαλού μεταξύ του συγγραφέα, του ήρωα δηλαδή του Ιωάννη Πατρίκιου και της ψυχολόγου της Άρτεμις Βάλενταλ, όπου ο ένας προσπαθεί να παραπλανήσει τον άλλο. Και οι δύο οι ήρωες μιλούν πρωτοπρόσωπα ο ένας μετά τον άλλο και βλέπουμε τον διαφορετικό τρόπο σκέψης και παράλληλα με την παραπλάνηση του ενός προς τον άλλο, ο συγγραφέας ο κανονικός προσπαθεί να παραπλανήσει τον αναγνώστη και να τον κάνει να νιώσει αυτό που λέμε συγγραφικά ότι η χώρα της πραγματικότητας και η χώρα της φαντασίας συνορεύουν κι εύκολα περνάς από τη μία χώρα στην άλλη και να τον κάνουμε να αναρωτηθεί εάν αυτά που διαβάζει συμβαίνουν στην πραγματικότητα ή είναι στο μυαλό, στη φαντασία ενός διαταραγμένου συγγραφέα. Γι’ αυτό λέω ότι είναι ένα παιχνίδι μυαλού, που απαιτεί την προσήλωση του αναγνώστη, είναι βιβλίο που απευθύνεται σε “δύσκολους” αναγνώστες και απαιτεί τη συμμετοχή του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ένα άλλο στοιχείο, επειδή στα βιβλία μου αρέσει το ανοιχτό τέλος, έχω προετοιμάσει τον αναγνώστη φτάνοντας στο τέλος να αυτενεργήσει και να ερμηνεύσει το τέλος με τη δική του οπτική, η οποία μπορεί να είναι διαφορετική για κάθε αναγνώστη. Αν το έχουμε καταφέρει αυτό το γοητευτικό παιχνίδι , να μπει ο αναγνώστης σ’ αυτό το “τριπάκι” του τι συμβαίνει και να το ερμηνεύσει μόνος του έχουμε κάνει ένα βήμα σε ένα πραγματικά νεωτεριστικό αστυνομικό μυθιστόρημα , που εισάγει έννοιες όπως η αυτενέργεια του αναγνώστη.
Σ’ αυτού του τύπου τις ιστορίες, οι ήρωες έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα; Εμπνέεστε κι από υπαρκτά πρόσωπα και ιστορίες;
Ο … τρόπος που στρίβω τσιγάρα και πίνω τον καφέ μου αντανακλάται στους ήρωες του βιβλίου. Στον ήρωα του βιβλίου, ο συγγραφέας βάζει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Σίγουρα όλοι αυτοί οι ήρωες, όχι μόνο οι κεντρικοί αλλά και οι δευτερεύοντες αντλούν στοιχεία από την πραγματικότητα. Για να είμαστε απόλυτα σωστοί , λέμε ότι η πραγματικότητα είναι η βάση μιας τούρτας και μετά η μυθοπλασία προσθέτει πάνω της τα υλικά. Αλλά η πρώτη ύλη είναι από ανθρώπους που συναντούμε γύρω μας, από αναμνήσεις ανθρώπων που έχουμε συναντήσει στο παρελθόν κι αυτό το κάνει πιο ενδιαφέρον.
Υπάρχουν δυσκολίες στο “χτίσιμο” των ηρώων;
Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες, γιατί υπάρχει ένα κλισέ που αρέσει σε μας τους συγγραφείς να χρησιμοποιούμε ότι οι ήρωες αυτονομούνται. Αυτό υπάρχει και μέσα στο βιβλίο, το λέει ο ήρωας. Οπότε από ένα σημείο και μετά, ναι, υπάρχουν δυσκολίες. Είπαμε είναι η βάση, όταν προσπαθείς να βάλεις τα επιπρόσθετα στοιχεία, τη σαντιγί και το κερασάκι στην τούρτα, εκεί ο ήρωας αρχίζει και απαιτεί κάποια πράγματα από μόνος του. Όποιος έχει γράψει καταλαβαίνει αυτή την ανάγκη, αυτή την αυτονόμηση του ήρωα. Το θέμα είναι μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φτάσει. Δηλαδή δεν μπορεί ένας ήρωας να κινηθεί μόνος του, ανεξάρτητος, αλλά μπορεί να γίνει μία παρέκκλιση.
Βλέπετε οι Έλληνες αναγνώστες να επιλέγουν συνειδητά πλέον τους Έλληνες αστυνομικούς συγγραφείς; Γιατί υπήρχε διαφοροποίηση των Ελλήνων και ξένων συγγραφέων σ’ αυτό το κομμάτι, καθώς μέχρι κάποια χρόνια … υστερούσαμε έναντι των ξένων.
Υπάρχει μία μεγάλη γενιά νέων αναγνωστών και κυρίως γυναίκες. Οι έρευνες δείχνουν ότι έχει διευρυνθεί η αναγνωστική τάση του ελληνικού κοινού και υπάρχουν πολλές γυναίκες πια που διαβάζουν αστυνομικό. Εγώ πάντα έλεγα ότι το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα έχει άξιους εκπροσώπους, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το μέσο όρο του ευρωπαϊκού και μάλιστα η πρόκληση που είπα, είναι κρύψτε το όνομα Αζαριάδης από την “Παραπλάνηση”, διαβάστε το βιβλίο και μετά πείτε μου εάν το έχει γράψει Έλληνας ή Ευρωπαίος. Η τάση, η δική μου, που στηρίζω το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα με όποιες δυνάμεις μπορώ και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ότι γράφουμε πια μια γενιά Ελλήνων και περισσότερο νεότεροι από μένα, αυτό που αποκαλώ ελληνικό, ευρωπαϊκό αστυνομικό μυθιστόρημα. Γράφουμε ευρωπαϊκά, αλλά ευτυχώς διατηρώντας την ελληνική ταυτότητα. Αν το καταφέρουμε αυτό, να έχουμε δηλαδή αρκετούς νέους εκπροσώπους που γράφουν το ελληνικό ευρωπαϊκό αστυνομικό μυθιστόρημα πιστεύω ότι θα έχουμε κι εμείς μία εκτόξευση ποιοτική των αστυνομικών μυθιστορημάτων, που και το αναγνωστικό κοινό το ελληνικό θα αφήσει ικανοποιημένο, αλλά θα ανοίξει και μια πόρτα για μια διεθνή καριέρα.
