«Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον αυτές τις μέρες πως στο τοπικό ΚΙΝΑΛ αλλά και όχι μόνο , χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα . Απολαμβάνω , είναι αλήθεια, την …αποκαθήλωση των μασκών και την αποθέωση του τυχοδιωκτισμού. “Συγκινούμαι” από την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων που παλιές καραβάνες-ταγοί αλλά και ταγοί τελευταίας εσοδείας προσπαθούν , με άκρατη ιδιοτέλεια, να ορίσουν για την κοινωνία , τη μικρή μας τοπική κοινωνία. Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό ο Ευάγγελος Λεμπέσης και το εμβληματικό του κείμενο γραμμένο το 1941 ‘Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΒΙΟ” στο οποίο προσπαθεί να τεκμηριώσει την αναγκαιότητα τους. Είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα αλλά αξίζει τον κόπο να αποδοθεί στην καθομιλουμένη ένα μικρό κομμάτι για να αντιληφθεί κανείς το πνεύμα του βιβλίου . “Και για να το πούμε με τη γλώσσα του κοινωνικού διαφορισμού χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε καν διαφορισμός, αφού αντί για ανισότητα θα υπήρχε ισότητα, έστω και προς τα πάνω. Δηλαδή θα ήσαν όλοι ευφυείς, πράγμα που κατά τη θεωρία του κοινωνικού διαφορισμού είναι το ίδιο με το να ήσαν όλοι βλάκες. Αυτή είναι η αιτία που ο κοινωνικός διαφορισμός απαιτεί ρητά και ευφυείς και βλάκες. Αν ένα από τα δύο αυτά σκέλη αποκοπεί, ο κοινωνικός διαφορισμός αυτομάτως καταργείται. Κατ’ ακολουθία χωρίς τον διαφορισμό, που είναι εφικτός μόνο με τη σοβαρή συμβολή των βλακών, δεν υπάρχει καν κοινωνία. Τόσο σημαντική είναι λοιπόν η σημασία των βλακών που αναγνωρίζεται από όλους, μολονότι μόνον οι κοινωνιολόγοι μπορούν να την τεκμηριώσουν και επιστημονικώς» επισημαίνει ο συμπολίτης γιατρός, κ. Απόστολος Παντσάς.
