Ωσεί παρών από την πόλη είναι τους τελευταίους μήνες ο Αχιλλέας Μπέος. Η απουσία του από τα δημοτικά συμβούλια για την οποία ελέγχεται, αν δεν εγκαλείται, από την αντιπολίτευση, θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένη αν ο δήμαρχος πραγματικά δεν προλάβαινε λόγω του φορτωμένου προγράμματος συναντήσεων που έχει με σκοπό να διεκδικήσει όσο γίνεται περισσότερα έργα και χρηματοδοτήσεις για τους δόλιους Βολιώτες που ηγεμονεύει από το 2014. Αντιθέτως όμως, ο Μπέος ψάχνει κάθε φορά ένα πρόσχημα για να απουσιάσει από τις συνεδριάσεις, προγραμματίζοντας ανούσιες συναντήσεις για τις οποίες κάποτε, όπως έχει υποσχεθεί πολλάκις, θα μας ενημερώσει. Δεν τον εξιτάρει πλέον η συμμετοχή του στα συμβούλια, δεν διασκεδάζει πλέον να εκτονώνεται στους συμβούλους της αντιπολίτευσης
Θέλει να ολοκληρώσει, αλλά απλώς δεν έχει τις δυνάμεις να το κάνει, καθώς τα χρόνια περνούν και οι αντοχές μειώνονται σημαντικά. Έκδηλη είναι και η ανησυχία των συνεργατών του για το μέλλον τους, με ορισμένους ήδη να έχουν ξεκινήσει τον σχεδιασμό για την επόμενη μέρα που δεν θα τους βρει απαραιτήτως στην πολιτική και γι’ αυτό κοιτούν να κατοχυρωθούν επαγγελματικά. Καταλαβαίνετε. Η πολιτική για κάποιους ήταν μια καλή εξασφάλιση τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά κανείς δεν έχει εξασφαλισμένη εντολή να “υπηρετεί” τον λαό εσαεί. Κάθε επανάληψη της ερώτησης που κάνουν οι δημοσιογράφοι στις συνεντεύξεις που δίνει, για τις προθέσεις του το 2028 τροφοδοτεί περαιτέρω την συζήτηση για την αποχώρησή του από τα δημοτικά πράγματα. Διότι κανείς δεν σε ρωτά ξανά και ξανά για κάτι που έχεις ξεκαθαρίσει αρκετές φορές και μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν. Με την στάση του ουσιαστικά ο Μπέος επιβεβαιώνει έναν παλιό δημοσιογραφικό κανόνα. Όσο περισσότερο διαψεύδεται κάτι, τόσο περισσότερο φαίνεται πως ισχύει. Τα τρία χρόνια περίπου που απομένουν μέχρι τη λήξη της θητείας του, ο Μπέος θα τα περάσει βασανιστικά, αφού πλέον αποκαλύπτεται η πολιτική του γύμνια και η έλλειψη αφηγήματος. Ελλείψει δικού του αφηγήματος, αναγκάστηκε να κουβαλήσει στους ώμους του το όραμα των προηγούμενων για την κατασκευή του Μουσείου της Αργούς, το οποίο πλέον παρουσιάζει σαν δικό του! Από εκεί και πέρα, τα σχέδια, για να αφήσει ένα σημαντικό δικό του αποτύπωμα, παρουσιαζόμενος ως “Ρομπέν των φτωχών”, εκφράζοντας άλλοτε την πρόθεση να ανακουφίσει τους οικονομικά ασθενέστερους πολίτες μέσω της αγοράς των “κόκκινων δανείων” τους ή της προσφοράς φθηνού ρεύματος μέσω των ενεργειακών κοινοτήτων, έχουν προ πολλού ναυαγήσει είτε επειδή οι πρωτοβουλίες ήταν απλώς εξάρσεις λαϊκισμού ή επειδή η προσπάθεια υλοποίησής τους ξεπερνούσε τις δυνατότητες εφαρμογής τους. Ο Μπέος πλέον, δεν συγκινείται παρά μόνο από την μπάλα, έχοντας φτιάξει μια κατά γενική ομολογία καλή ομάδα φέτος. Στον Δήμο όμως μπορεί να θέλει ολοκληρώσει το έργο του, αλλά δεν… προτιμά να κάνει τουρ μέρα μεσημέρι στις καφετέριες του κέντρου και να συνομιλεί με ανθρώπους που σε μεγάλο βαθμό του έχουν υποχρέωση, διότι λιγοστοί είναι εκείνοι που θα επέλεγαν να συγχρωτιστούν μαζί του από επιλογή. Περιμένοντας λοιπόν να περάσει ο καιρός, μέχρι να αποσυρθεί, η πόλη οπισθοδρομεί σε όλους τους τομείς, αφού είναι ξεκάθαρο ότι έχει αφεθεί στην τύχη της. Το ζήτημα είναι αν οι πολίτες του συνειδητοποιούν αυτό ή απλώς είναι χαμένοι και εκείνοι στα δικά τους προβλήματα. Αυτά τα οποία ο “θα πεθάνω για πάρτη σας” δήμαρχος θα έπρεπε να επιδιώκει να λύσει καθημερινά στα υπουργεία και όχι μια στο ένα και μια στο άλλο καφέ της πόλης.
