Στο πλαίσιο της πανελλαδικής καμπάνιας στήριξης του έργου της «Κιβωτού του Κόσμου» και των έντεκα σπιτιών του, σήμερα Παρασκευή, η διευθύντρια και κοινωνική λειτουργός της δομής στο παράρτημα του Βόλου, Εύα Καραβοσιάνη, μιλά στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Δημήτρη Καρεκλίδη για την «οικογένεια» της Κιβωτού στην πόλης μας, αλλά και για τα παιδιά που μας έχουν καθημερινά ανάγκη.
Συνολικά στη δομή του Βόλου ζουν 26 αγόρια. Στο Διμήνι, που είναι η πιο παλιά δομή, μένουν οι έφηβοι από 15 έως και 18 ετών, ενώ στο νεοσύστατο σπίτι που έχει δημιουργηθεί μόλις ενάμιση χρόνο πριν στην περιοχή του Άνω Βόλου ζουν τα μικρότερα παιδιά, από έξι ετών έως και 14.
«Είμαστε σαν μια μεγάλη οικογένεια», δηλώνει η διευθύντρια της δομής, οπότε σαν οικογένεια υπάρχει ένα κανονικό καθημερινό πρόγραμμα το οποίο και ακολουθούν τα παιδιά. Πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο με το λεωφορείο, συνοδεύοντάς τα ο παιδαγωγός, όταν γυρίσουν το μεσημέρι θα διαβάσουν με τη βοήθεια των εθελοντών, ενώ τις απογευματινές ώρες μέχρι νωρίς το βράδυ ακολουθούν τις δραστηριότητές τους στους Συλλόγους που έχουν προχωρήσει σε χορηγίες. Εντός των δραστηριοτήτων η κ. Καραβοσιάνη μίλησε και για τα ζωάκια που υπάρχουν στη δομή, τα οποία μαζί με τους υπεύθυνους φροντίζουν και τα παιδιά, γεγονός που βοηθάει τον ψυχισμό τους.
«Η κιβωτός του Κόσμου-Βόλου δεν έχει μείνει αλώβητη από την πανδημία»
Αναφορικά με το κομμάτι των χορηγιών η κ. Καραβοσιάνη ενημέρωσε ότι έχει ατονήσει το ενδιαφέρον, λόγω της πανδημίας, αλλά συνεχίζουν οι ίδιοι και επικοινωνούν από το γραφείο της Κοινωνικής Υπηρεσίας με σκοπό όποιος θέλει και ενδιαφέρεται να βοηθήσει. «Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι δεν έχουμε συναντήσει κάποιο εμπόδιο γιατί ο κόσμος έχει αγαπήσει πάρα πολύ την Κιβωτό, όντας όλοι πάρα πολύ θετικοί να βοηθήσουν», υπογραμμίζει η κοινωνική λειτουργός. Η κιβωτός του Κόσμου-Βόλου δεν έχει μείνει αλώβητη από την πανδημία, όπως σημειώνει η ίδια με τη μεγαλύτερη απώλεια σχεδόν δύο χρόνια τώρα να είναι η απουσία των ανθρώπων που αγαπάνε και στηρίζουν την Κιβωτό, εφόσον δεν ήταν εφικτό. Η κ. Καραβοσιάνη όμως εξήγησε ότι υπήρχε και η θετική πλευρά, καθώς εκμεταλλεύτηκαν τον όμορφο και μεγάλο χώρο που ζουν τα παιδιά και δεν κλείστηκαν μέσα.
Η κ. Καραβοσιάνη εξήγησε ότι το σπίτι στο Διμήνι είναι πρότυπη γεωργική σχολή με όλες τις αντίστοιχες δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν και τα παιδιά, με απώτερο σκοπό, εφόσον το θέλουν και τα ίδια, να ασχοληθούν επαγγελματικά με τον κλάδο, σπουδάζοντας Γεωπονία, εφόσον υπάρχει και συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. «Ως ένα βαθμό το έχουμε καταφέρει και τα παιδιά ακολουθούν τον κλάδο, αν και η αλήθεια είναι ότι είμαστε μόνο πέντε χρόνια εδώ. Η φετινή γενιά των παιδιών φαίνεται να ενδιαφέρεται και υπάρχει πολύ μεγάλη θέληση. Άλλωστε, μην σας φανεί παράξενο, εμείς είμαστε η οικογένειά τους, καθώς μπορεί να ζει η πραγματική τους οικογένεια, αλλά δεν υπάρχει πραγματική οικογενειακή σύσταση», υπογραμμίζει η διευθύντρια.
«Δεν μπορούμε να διαγράψουμε το παρελθόν τους»
Ποια είναι η ιστορία των παιδιών αυτών και πώς έρχονται στο σπίτι της Κιβωτού; Η κ. Καραβοσιάνη εξηγεί ότι είναι παιδιά που έρχονται στο σπίτι κατόπιν εισαγγελικής απόφασης, είναι παιδιά που έχουν απομακρυνθεί από το σπίτι λόγω κακοποίησης, εκμετάλλευσης. «Δεν μπορούμε να διαγράψουμε το παρελθόν τους. Αυτό που μπορούμε είναι να αποδεχτούμε το παρελθόν μας και με τα νέα τα εφόδια που σας δίνουμε εμείς να πορευτείτε στη ζωή σας, πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω, με τη βοήθεια φυσικά του πατήρ Αντώνιου», σημειώνει η κοινωνική λειτουργός.
Η διευθύντρια της «Κιβωτού» ενημέρωσε ότι πολλά παιδιά επιστρέφουν στη δομή ακόμα και μετά το πέρας των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων, εφόσον δεν έχουν οικογένεια και μάλιστα πολλές φορές ενσωματώνονται ως υπάλληλοι στο δυναμικό της «Κιβωτού», εφόσον, όπως τόνισε, οι ανάγκες είναι πολλές, και στη συνέχεια θα τραβήξουν τον δικό τους δρόμο.
