Ακριβώς έναν χρόνο πριν, και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2022, το περιοδικό «Πρόσωπα» που κυκλοφόρησε με την εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ, φιλοξένησε μεταξύ άλλων, ένα αφιέρωμα στην Κατίνα Τέντα- Λατίφη, συμπεριλαμβάνοντάς την, στη λίστα με τα πρόσωπα καταγόμενα απ΄τη Μαγνησία, ξεχώρισαν. Τα στοιχεία που αποτυπώθηκαν μάλιστα , αξιοποιήθηκαν σε καταγραφή μελέτης – έρευνας, για πρόσωπα της Αντίστασης, ενώ τα στοιχεία που την αφορούσαν, μετέφερε σε πρώτο πρόσωπο η ίδια η Κατίνα Λατίφη, μετά από αγαστή συνεργασία , καταγραφή και αρκετές τηλεφωνικές συνομιλίες, με τον δημοσιογράφο Ηλία Κουτσερή, που επιμελήθηκε την έκδοση.
Ακολουθεί το ρεπορτάζ- προσωπογραφία που δημοσιεύθηκε στα «ΠΡΟΣΩΠΑ» τον Ιανουάριο του 2022. Σήμερα, στις 10.30 στο Ράδιο Ένα, θα ακουστούν αποσπάσματα συνεντεύξεων που παραχώρησε η Κατίνα Τέντα –Λατίφη, τα τελευταία δύο χρόνια .
«Γεννήθηκα στον Αλμυρό Μαγνησίας στις 13.10.1927…»
«Γεννήθηκα στον Αλμυρό Μαγνησίας στις 13.10.1927. Ο πατέρας μου Χρήστος Τέντας, ιδιωτικός υπάλληλος από τα 12 του χρόνια έως τον θάνατό του το 1962 στο ίδιο αφεντικό με εξαίρεση τη στράτευσή του το 1922.Η μητέρα μου, Ιφιγένεια Ούτα-Τέντα ήταν νοικοκυρά. Η προ-ρίζα και των δύο γονιών μου ξεκινούσε από τη Σαμαρίνα και τη Φούρκα Ηπείρου, όντας Βλάχοι».
Κάπως έτσι, ξεκινά την αφήγησή της η κα Κατίνα Τέντα-Λατίφη, όταν της ζητήσαμε να μας πει κάποια απ΄τα βασικά στοιχεία και σημεία «σταθμούς» της ζωής της.
Όπως συνεχίζει, «μαθήτρια στο Δημοτικό γνώρισα την Κατοχή, όταν οι κατακτητές συνέλαβαν ξαφνικά κάποιον ξενόφερτο στον Αλμυρό συμμαθητή μου, του διπλανού θρανίου. Μετά έζησα την ομηρία του πατέρα μου το 1943, που ήταν ομαδική, και την εκτέλεση του αδελφού της μητέρας μου χωρίς καμία αιτία.
Πέρασα στην ΕΠΟΝ τον Οκτώβρη του 1943 και στα «Αετόπουλα», στον Εφ. ΕΛΑΣ και στο Κ.Κ.Ε. Ήμουν υπεύθυνη της ΕΠΟΝ Αλμυρού στον τομέα της διαφώτισης, της δημιουργίας Λέσχης με τμήμα Θεάτρου, χορού, χορωδίας, ποίησης, ζωγραφικής και άλλα. Παράλληλα έτρεχα με τους άλλους της ΕΠΟΝ, για την ενίσχυση της ΕΛΑΣ με μαχητές, και για όλες τις άλλες δραστηριότητες. Επειδή είχα πολύ δυνατή φωνή, ήμουν η κύρια ομιλήτρια μέσω τηλεβόα στην καθημερινή ενημέρωση του συγκεντρωμένου κόσμου για την πορεία των συμμαχικών μετώπων. Ως Εφ. ΕΛΑΣ συμμετείχα σε παρατηρητήρια και ως τέτοια πήρα μέρος στην απελευθέρωση του Βόλου.
Εννέα ημέρες μετά την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας της Βάρκιζας με συνέλαβε μια τριμελής ομάδα Σουρλιτών , ώρα μία μετά τα μεσάνυκτα, με πήγαν και με οδήγησαν στο εκτός Αλμυρού δάσος «Κουρί», απειλώντας ότι θα σκοτώσουν τον πατέρα μου. Με έδεσαν στη ρίζα δέντρου, πυροβολούσαν γύρω μου για εκφοβισμό, ήταν πλήρως εξοπλισμένοι με μαχαίρια και πιστόλια, και με πίεζαν να βγω στο μπαλκόνι της Πλατείας Αλμυρού να μιλήσω λέγοντας ότι αυτούς πρέπει να πιστέψουμε και να τους παραδώσω όπλα(!!) και πολλά άλλα. Κρατούσα σιωπή απόλυτη. Ήθελαν να με παν στην έδρα του Σούρλα με όλες τις απειλές τους. Κοντά στα χαράματα εμφανίστηκε ξεμέθυστος ο τρίτος της ομάδας που φοβήθηκε ότι τον γνώρισε ο πατέρας μου, ενώ δεν τον είχε δει, ήταν της αυλής μας παιδί, Σαρακατσάνος, της συμμορίας των μαθητών Γυμνασίου. Έγιναν αψιμαχίες μεταξύ τους και έφυγα. Ήταν η πρώτη σύλληψη στον Αλμυρό…
Πέρασα παράνομα σε Βόλο, Λάρισα, επιστροφή επί Πρωθυπουργού Μαξίμου που τους έδωσε αμισθί στον Αλμυρό και σύντομα πέρασα στην πιο άγρια παρανομία επί μήνες εις την σύλληψή μου το έτος 1946 και κλείσιμό μου στις φυλακές «Σαρακινού-Δαλλιάς» στον Βόλο. Αρρωσταίνω εκεί από Στρεπτόκοκκο, με στέλνουν εξορία γι’ αυτό ( Γενάρης 1946). Ευτυχώς δικηγόροι αριστεροί αλλάζουν και στέλνομαι Εύδηλο Ικαρίας όπου ήταν ο Θανάσης Χατζής, γραμματέας ΕΑΜ, Σαμαρτζιώτη, Μπακιρτζής, Αλκιβιάδης Λούλης, γραμματέας Εθνικής Αλληλεγγύης και μερικοί άλλοι. Με απελευθερώνει αντιπροσωπεία του ΟΗΕ για ανήλικη, συλλαμβάνομαι στον Πειραιά αμέσως και στέλνομαι στους Σουρλικούς στον Αλμυρό. Δραπετεύω από το «Χατζηκυριάκειο» από βραδύς και κρύβομαι στην Αθήνα.
Συλλαμβάνομαι αλλά δραπετεύω από τη φρουρά μου και με απίστευτες δυσκολίες βγαίνω στον Βόλο. Από εκεί πήγα πέρα από τη Ζαγορά στο λημέρι του «Φεραίου» στο ΔΣΕ. Πέρασα ξανά τη σειρά: Μαυροβούνι, Όρθρυ (μάχη Φτελιού), Άγραφα (μάχη Καλλιφωνίου), Γράμμος (μάχη Κορώνης) από την πρώτη μέρα της μεγάλης σύγκρουσης.
Έκανα στο τάγμα του Θεσσαλού Ζάρα(επίλεκτο) στην 103 Ταξιαρχία του Υψηλάντη όλο το 1948 στον Γράμμο. Με το πέρασμα στο Βίτσι έκανα ένα μήνα ανάρρωση στο Ελ Βασάν της Αλβανίας εξαιτίας καρδιακής διεύρυνσης λόγω στρεπτόκοκκου. Στο Βίτσι έκανα λίγο στη μονάδα πυροβολικού και μετά τοποθετήθηκα Υπεύθυνη Νεολαίας και Γυναικών της Υγειονομικής Υπηρεσίας του ΔΣΕ (νοσοκομεία, χειρουργεία, προωθημένα χειρουργεία, σταθμούς επιδέσμων κ.τ.λ.).
Αμέσως μετά την ήττα του ΔΣΕ το 1949 επιλέχθηκα από το Π.Ε του κόμματος στην τετραμελή ομάδα του Νίκου Μπελογιάννη με σκοπό παράνομη είσοδο στην Αθήνα για αναδιοργάνωση οργανώσεων. Πριν σταλώ στην Ελλάδα πέρασα μαζί με τον Μπελογιάννη από το Ζγκόζελετς της Πολωνίας.
«Από τους ιδρυτές της κομματικής σχολής του ΚΚΕ στην Ρουμανία»
Μετά την αποχώρησή του, ήμουν από τους ιδρυτές της κομματικής σχολής του ΚΚΕ στην Ρουμανία που μετά ονομάστηκε «Σχολή Μπελογιάννη». Απέβλεπε σε προετοιμασία στελεχών για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Μετά περίπου δύο χρόνια παρανομία στην Αθήνα καταδικασμένη σε θάνατο και χωρίς ιθαγένεια το κόμμα ανακάλεσε στο Βουκουρέστι. Στάλθηκα αμέσως στην Ανωτάτη Κομματική Σχολή του ΚΚΣΕ στη Μόσχα με συμφοιτητές τον Βλαντά του Π.Γ., τον Νίκο Ακριτίδη του Π.Γ. του ΚΚΕ, τον Γρηγόρη Φαράκο και άλλους. Όντας στην Αθήνα τύπωσα μόνη μου ανά φύλλο τον «Ριζοσπάστη» σε συνθήκες απίστευτα παράνομες. Στη Μόσχα διαμαρτυρήθηκα για την ωμή επέμβαση των Ρώσων μέσα στο κόμμα μας κατά τρόπο ανέντιμο. Αντιμετώπισα δυσκολίες και ανακαλέστηκα στο Βουκουρέστι. Εκεί φοίτησα στην εξάχρονη Οικουμενική Ακαδημία Διεθνές Εμπόριο, μοναδική στην Ευρώπη.
Εκεί γνώρισα τον Κώστα Λατίφη οικονομολόγο- γεωλόγο, αργότερα κύριο συντάκτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου με τον οποίο παντρευτήκαμε και αποκτήσαμε μια κόρη, σήμερα άνεργη, καλλιτέχνης γλυπτικής και ζωγράφος. Επί Χούντας ακόμα πήγαμε οικογενειακώς στο Παρίσι όπου παρακολούθησα ανωτάτου επιπέδου σπουδές στο “College de France”. Στην Ελλάδα επαναπατρίστηκα αμέσως με την επιστροφή του Καραμανλή.
Εργάστηκα επί 16 χρόνια Διευθύντρια Εξαγωγής στην Οινοποιητική Κοινοπραξία 19 Συνεταιριστικήν Εταιρείαν.
Βιβλία μου είναι : 1) Απόπαιδα 2η έκδοση «Αλεξάνδρεια» , μεταφρασμένο και στα Γαλλικά
2)Μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη (τετράτομος), «Αλεξάνδρεια»
3)Βιογραφικά καθ. Π. Κόκκαλη, «Εστία» (11 χρόνια έρευνα- συγγραφή)
