Στον Βόλο βρέθηκε την Τετάρτη, ο γνωστός και πολύ αγαπητός καλλιτέχνης, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων προκειμένου να συμμετάσχει στην εκδήλωση της Κρητικής Αδελφότητας «Το Αρκάδι» για την παρουσίαση του λευκώματος για τα 102 χρόνια παρουσίας στον Βόλο.
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για το δέσιμο που έχει με την περιοχή και τους ανθρώπους της, αλλά και για την βαθιά φιλία του με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, υπογραμμίζοντας, πως η τοπική κοινωνία, θα πρέπει άμεσα να κινητοποιηθεί και να κάνει πράγματα στη μνήμη του.
Απ΄τους λίγους που είπαν
το στερνό αντίο στον μεγάλο συνθέτη
Μάλιστα, ο καλλιτέχνης εξομολογήθηκε πως ήταν ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους που βρέθηκαν στο τελευταίο αντίο του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη. «Δέχτηκε η γυναίκα του στον αποχαιρετισμό του, όταν γίνονταν η αποτέφρωσή του, πριν μπει στον χώρο , στην πολύ κλειστή αυτή τελετή, να του τραγουδήσω ένα τραγούδι πάνω στο φέρετρο. Έτσι τον αποχαιρέτισα», είπε χαρακτηριστικά.
Στην επίσκεψή του στον Βόλο, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων δεν παρέλειψε να επισκεφθεί την Αγριά και να ψάξει το σπίτι του Βαγγέλη Παπαθανασίου, προκειμένου να δει που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο καλλιτέχνης που έκανε γνωστή την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο.
«Η τοπική κοινωνία πρέπει να κάνει πράγματα άμεσα. Αυτό το σπίτι που έβλεπα και είναι νεοκλασικό, παλιό, θα μπορούσε να γίνει ενός είδους Μουσείο, πρέπει να γίνει κάτι. Αυτό το όνομα είναι τεράστιο. Είναι πολύ μεγάλη τιμή για την Ελλάδα και για τον τόπο εδώ», επεσήμανε, προτρέποντας όλους να αναδείξουν το έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου έστω και μετά θάνατον.
Πηγή έμπνευσης η Μακρινίτσα
και οι ομορφιές του τόπου …
Εκτός όμως από την Αγριά και τον Βόλο, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων επισκέφθηκε και τη Μακρινίτσα, όπου τον συνεπήρε η ομορφιά του τοπίου. Σημειώνεται πως ο τραγουδοποιός ασχολείται χρόνια με τη ζωγραφική και όπως σημείωσε η Εθνική Πινακοθήκη πήρε τέσσερα έργα του, από την τελευταία του έκθεση τον Γενάρη, η οποία ήταν άκρως επιτυχημένη.
Συνδέοντας την ομορφιά της Μακρινίτσας με την ζωγραφική, ο καλλιτέχνης επεσήμανε πως τα ερεθίσματα που έλαβε από την επίσκεψή του μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης των έργων του.
«Είμαστε μάρτυρες του θαύματος της ζωής»
«Ήμουν στη Μακρινίτσα κι έβλεπα την ομίχλη που … νωχελικά ανηφορίζει και σκεπάζει τα σπίτια. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα. Στη ζωγραφική που κάνω τώρα και έκανα τον Γενάρη έκθεση με πολύ μεγάλη επιτυχία και η Εθνική Πινακοθήκη πήρε τέσσερα έργα. Το θέμα μου ήταν αυτό, που βλέπω μπροστά μου «σύννεφο που ξεστράτισε και σκόνταψε στο φως». Και τώρα βλέπω αυτό, τις ομίχλες που παίρνουν τον δρόμο…, μαγικά πράγματα. Είμαστε μάρτυρες του θαύματος της ζωής», επεσήμανε και συνέχισε τη σκέψη του λέγοντας πως «βλέπεις μια ομίχλη που περπατάει και λες αυτό είναι ένα σύννεφο που είπε κάτι άσχημο και το έριξαν κάτω, είναι έκπτωτο; Ή ένα σύννεφο που χτύπησε την κορυφή του βουνού, μπερδεύτηκε και κατέβηκε; Κάνεις διάφορες παιδικές σκέψεις και ταυτόχρονα ουσιαστικές για σένα».
«Δέσιμο» με τους ανθρώπους της Μαγνησίας
Τέλος, αναφέρθηκε και στο δέσιμό του με ανθρώπους που ζουν και προσφέρουν στη Μαγνησία, όπως η Γεωργία Σταγάκη, πρόεδρος των Φίλων του Νοσοκομείου αλλά και δραστήριο μέλος της Κρητικής Αδελφότητας, χαρακτηρίζοντάς τη ως σπουδαία Κρητικιά, που τιμά την καταγωγή της, μιας και ο ίδιος κατάγεται από την Κρήτη και τα Ανώγεια, εξ ου και το καλλιτεχνικό του όνομα. «Η Γεωργία Σταγάκη, αυτή η σπουδαία Κρητικιά που τιμά την καταγωγή μας, με τον σπουδαίο άντρα της τον Δημήτρη, δεν άφησε ποτέ έναν κρητικό χωρίς στέγη», είπε καταλήγοντας.
