Έτοιμος να «χτυπήσει» τατουάζ το Κύπελλο του πρωταθλήματος και την ημερομηνία που το κατέκτησε με τον Ολυμπιακό Βόλου (14/4/2019) είναι ο Φίλιππος Σκοπελίτης αμέσως μετά την απόλυσή του από τον στρατό στις 7 Μαΐου, καθώς, όπως δηλώνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο magnesiasports, είναι ό,τι καλύτερο έχει ζήσει μέχρι στιγμής. Μάλιστα ο 25χρονος παίκτης επισημαίνει ότι θέλει να πιστεύει πως δε θα ξαναφύγει από την ομάδα, ενώ προσωπικά θεωρεί ότι ήταν πολύ επιτυχημένη η χρονιά, χάνοντας μόνο ένα ματς στο πρωτάθλημα, αυτό με τη Νίκη Βόλου.
Εντύπωση προξενούν τα λόγια του για τον Βαγγέλη Μάντζιο, τον οποίον, όπως λέει, αυτός και οι συμπαίκτες του, όταν ήρθε, τον κοιτούσαν σαν… εξωγήινο, ενώ ειδική αναφορά κάνει στον Παντελή Ριζογιάννη, τον οποίον μαζί με τον Μπουτζίκο, τους θεωρεί ότι βοήθησαν περισσότερο απ’ όλους, προσθέτοντας βέβαια πως και άλλα ονόματα που ήρθαν στην ομάδα ήταν το κάτι άλλο φέτος, όπως τονίζει χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Φίλιππου Σκοπελίτη στο Magnesiasports:
Τι εντύπωση σου άφησε η κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος:
«Ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που παίρνω και πάει… για τατουάζ. Θα “χτυπήσω” το Κύπελλο του πρωταθλητή και την ημερομηνία. Γύρισα στον Ολυμπιακό Βόλου την κατάλληλη στιγμή. Έφυγα από την ομάδα, όταν ήταν σε επαγγελματική κατηγορία και τώρα ξαναγυρίζω μ’ αυτήν την σε επαγγελματική κατηγορία. Είναι ό,τι καλύτερο έχω ζήσει μέχρι στιγμής, ένα πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό Βόλου».
Ο Ολυμπιακός Β. πήρε δίκαια το πρωτάθλημα;
«Θεωρώ ότι ήταν δίκαια η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κερδίσαμε την επόμενη καλύτερη ομάδα δύο φορές μέσα στη χρονιά και κερδίσαμε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους αντιπάλους μας, παίξαμε το καλύτερο ποδόσφαιρο κι αυτό το έλεγαν και οι άλλες ομάδες και οι αντίπαλοι προπονητές στη συνέντευξη Τύπου».
Ποια παιχνίδια θεωρείς «σταθμούς» στη φετινή πορεία του Ολυμπιακού Β.:
«Σίγουρα το ένα ήταν με τη Νίκη στην έδρα μας, που ήταν ματς ζωής και θανάτου, γιατί ήμασταν πίσω στη βαθμολογία. Επίσης το ματς με τον Αστέρα Ιτέας στο Πανθεσσαλικό, που κερδίσαμε στις καθυστερήσεις. Σίγουρα είναι σημαντικό ότι εκμεταλλευτήκαμε πάρα πολύ την έδρα μας, καθώς είχαμε μία ισοπαλία με τον Αλμυρό και από κει και πέρα μόνο νίκες».
Είχες μία γεμάτη χρονιά με 24 συμμετοχές και ένα γκολ σε μία ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό… Είσαι ικανοποιημένος;
«Υπάρχουν παραδείγματα παικτών που σε κάποιες ομάδες που θέλουν να πλασαριστούν, έκαναν τη διαφορά και πήγαν σε μία μεγάλη ομάδα και δε φάνηκαν. Όταν πας σε μία μεγάλη ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός Β., είναι άλλοι οι στόχοι, άλλο το άγχος που σε βαραίνει με τόσο κόσμο πίσω από την ομάδα. Θεωρώ ότι ήταν μία πολύ πετυχημένη χρονιά για μένα, άσχετα με γκολ και συμμετοχές. Έχασα μόνο ένα παιχνίδι, το 2-0 με τη Νίκη στο Πανθεσσαλικό.
Γύρισα πολύ πιο ώριμος στον Ολυμπιακό Βόλου και είπα ότι ελπίζω να βοηθήσω κι εγώ με τον τρόπο μου τη φετινή προσπάθεια. Σίγουρα με στήριξε πάρα πολύ ψυχολογικά και ποδοσφαιρικά ο προπονητής μου μετά από ένα λάθος στον Φωκικό στη φάση που δεχθήκαμε το γκολ και με έβαλε στο επόμενο ματς βασικό. Στην αρχή ο κ. Αμανατίδης μου τόνισε ότι είναι ευκαιρία να κάνω μία νέα αρχή. Σίγουρα έχει μεγάλη συμβολή που επανήλθα και πιστεύω ότι τώρα είμαι έτοιμος να βοηθήσω σε πολύ καλύτερο βαθμό απ’ ό,τι όταν ήρθα στον Ολυμπιακό Β.».
Το μέλλον σου συνδέεται με τον Ολυμπιακό Β.;
«Σίγουρα. Όσο η ομάδα έχει αυτήν την ανοδική πορεία, θέλω να πιστεύω ότι δε θα ξαναφύγω. Αυτό είναι που θέλω να κάνω, να είμαι στον Ολυμπιακό Β. Να κατακτήσουμε κι άλλα πρωταθλήματα και να πάρουμε κι άλλες χαρές μαζί με τον κόσμο».
Πόσο βοήθησε ο κόσμος στη φετινή πορεία;
«Θα μπορούσε να είναι λίγο περισσότερος, αλλά σίγουρα μας στήριξαν από την αρχή και τον αγιασμό που έγινε στο πλακόστρωτο του ΕΑΚ. Από την πρώτη μέρα μας έδειξαν ότι θα αγκαλιάσουν αυτήν την προσπάθεια. Ο κόσμος ήρθε σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια είτε μακριά είτε κοντά και η συμβολή του υπήρξε μεγάλη. Ήταν αυτό που λέμε ο δωδέκατος παίκτης και μας βοήθησε πολλές φορές να πάρουμε τις νίκες».
Αν σου ζητούσα να επιλέξεις έναν συμπαίκτη σου, για να του αποδώσεις τα εύσημα για τη φετινή χρονιά, ποιος θα ήταν αυτός;
«Φέτος ήρθαν παίκτες που ήταν το κάτι παραπάνω σε σχέση με την κατηγορία. Θα έλεγα δύο συμπαίκτες μου, τον Μπουτζίκο και τον Ριζογιάννη, γιατί πιστεύω ότι βοήθησαν περισσότερο απ’ όλους αυτή τη χρονιά. Ο Ριζογιάννης ήταν η καλύτερη προσθήκη που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ήταν το κάτι άλλο. Μέχρι να έρθει, δεχόμασταν κάποια γκολ και κάπου το χάναμε στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Από τη μέρα που ήρθε ο Ριζογιάννης, καλύφτηκε αυτή η αδυναμία κατευθείαν και έφερε ισορροπία. Ήταν η καλύτερη μεταγραφή. Με τον τρόπο του βοήθησε περισσότερο από τον καθέναν μας.
Σίγουρα βοήθησε πολύ και ο Μάντζιος, που ήταν το «μπαμ». Από κει και πέρα ποιον να “πιάσουμε”; Τον Λώττα, τον Σερτζίνιο, τον Ζγκούρι, τον Οικονομόπουλο; Μην αρχίσω να λέω για καθέναν ξεχωριστά. Ήταν το κάτι άλλο γενικά όλοι τους».
Η συνεργασία με τον Μάντζιο πώς ήταν; Γιατί μιλάμε για έναν παίκτη με τεράστια καριέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό…
«Ήρθε την πρώτη μέρα και τον κοιτούσαμε σαν εξωγήινο. Νομίζαμε ότι ήρθε ο Ρονάλντο στον Ολυμπιακό Βόλου. Μας ειδοποίησαν ξαφνικά στο γήπεδο ότι έκλεισε και έρχεται να κάνει προπόνηση. Αμέσως αρχίσαμε να του λέμε για τα γκολ με τη Βιγιαρεάλ, για τα παιχνίδια που έχει παίξει. Σαν παιδί ήταν ό,τι καλύτερο. Μπορούσες να τον πλησιάσεις πολύ εύκολα. Και ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος ήταν το κάτι άλλο. Είχε πολύ ωραίο τρόπο και να σου μιλάει και να σε βοηθάει».
Ο Ευριπίδης Τσιμπανάκος δήλωσε ότι και ο Ολυμπιακός Βόλου είχε προβλήματα μέσα στη χρονιά, αλλά το καλό ήταν ότι έμειναν μέσα στην οικογένεια της ομάδας… Έχεις την ίδια άποψη;
«Όταν έχεις τόσο μεγάλες προσωπικότητες μέσα στ’ αποδυτήρια, πάντα μπορεί κάτι να γίνει με μία αντιπαράθεση και να χαλάσει το κλίμα. Όμως σε μας το κλίμα ποτέ δε χάλασε και έχουν μεγάλη συμβολή σ’ αυτό και οι παράγοντες κι οι προπονητές μας, αλλά και το κάθε παιδί ξεχωριστά, που μετρίασε κάποιο προσωπικό του πρόβλημα και έβαλαν όλοι το εγώ τους κάτω από την ομάδα. Όλο αυτό βγήκε πολύ ωραία προς τα έξω και φάνηκε στους πανηγυρισμούς σε κάθε γκολ και σε κάθε παιχνίδι που κερδίζαμε. Φάνηκε ότι ήμασταν οικογένεια από την πρώτη μέρα ως το τέλος».
Χρ. Θαν.
