Μια ενδιαφέρουσα συνάντηση πραγματοποίησε η ομάδα του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Σχολείων Πρέσβεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 6ου ΓΕΛ Βόλου στο πλαίσιο των δράσεων για την 8η Μαρτίου, Ημέρα αφιερωμένη στη Γυναίκα, καθώς συνάντησαν τις υπεύθυνες του Ξενώνα Φιλοξενίας γυναικών- θυμάτων βίας και ενημερώθηκαν για τον λόγο ύπαρξης του εν λόγω Ξενώνα αλλά και τις παροχές του στις γυναίκες που καταφεύγουν σε αυτόν.
Οι κ.κ. Φιλίτσα Κουλουμπάρδου και Βάσω Μακρυγιάννη υπεύθυνες του ξενώνα φιλοξενίας Γυναικών -θυμάτων βίας συζήτησαν διεξοδικά με τους μαθητές /τριες για το λόγο ύπαρξης του ξενώνα και τη βοήθεια που παρέχει στις γυναίκες που το έχουν ανάγκη.
Όπως επισημαίνεται σε σχετικό δελτίο Τύπου του σχολείου «Από τον Σεπτέμβριο του 2013 ο ξενώνας εντάχθηκε σε ένα πανελλαδικό Δίκτυο φορέων (19 ξενώνες και 42 συμβουλευτικά όργανα πανελλαδικά).
Στη Θεσσαλία υπάρχουν 3 Συμβουλευτικά κέντρα στη Λάρισα , τα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, τα οποία παρέχουν μεταξύ άλλων και νομική συμβουλευτική ,ενώ παράλληλα λειτουργούν και 2 Ξενώνες , ένας στον Βόλο και ένας στη Λάρισα.
Το έλλειμμα συμβουλευτικού κέντρου στον Βόλο καλύπτεται σε ένα βαθμό από τους Κοινωνικούς Λειτουργούς της Πρόνοιας ,αν και δεν μπορούν να παρέχουν πλήρη υποστήριξη στα άτομα που έχουν ανάγκη υποστήριξης. Η Αστυνομία επίσης έχει συστήσει ειδικό τμήμα που αφορά την ενδοοικογενειακή βία.
Σε όλες τις περιπτώσεις τηρείται το ΑΠΟΡΡΗΤΟ ενώ το πανελλαδικό νούμερο για συμβουλευτική υποστήριξη είναι το 15900 .
Στην ερώτηση για το κοινωνικό προφίλ των κακοποιημένων γυναικών οι μαθητές ενημερώθηκαν ότι γυναίκες όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών επιπέδων, κάθε εκπαίδευσης ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Παρατηρείται μάλιστα ότι από την ηλικία των 15 ετών, μία στις τρεις γυναίκες του παγκόσμιου πληθυσμού γίνεται θύμα σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης.
Όσο για τη διαδικασία που οφείλει να τηρηθεί για να φιλοξενηθεί κάποια γυναίκα στον ξενώνα έχει ως εξής:
Μια γυναίκα για να πάει στον ξενώνα, θα πρέπει πρώτα να πάει στο συμβουλευτικό κέντρο. Μπορεί να μην έχει ήδη πάρει την απόφαση να φύγει από το σπίτι της. Στην περίπτωση αυτή, χρειάζεται πρώτα συμβουλευτική παρέμβαση, ώστε να αποκτήσει το θάρρος για το «σχέδιο απόδρασης». Θα πρέπει να είναι ψυχικά και νομικά καλυμμένη. Αν η γυναίκα δεν έχει πού να πάει ή αισθάνεται ότι αν πάει κάπου μόνη της κινδυνεύει, παραπέμπεται σε ξενώνα. Αυτός ο ξενώνας μπορεί να μην είναι στην ίδια πόλη. Για παράδειγμα, μια γυναίκα από τον Βόλο, μπορεί να ζητήσει προστασία από ξενώνα της Ρόδου.
Στόχος είναι να μην επιστρέψει στο βίαιο περιβάλλον, αλλά να συνεχιστεί η ζωή της γυναίκας και των παιδιών σε ένα πλαίσιο διαφορετικό, πιο ήρεμο και έξω από το περιβάλλον της βίας που ως τότε βίωνε. Δεν είναι σκοπός ο εγκλεισμός της γυναίκας και των παιδιών στον ξενώνα.
Στον ξενώνα του Βόλου υπάρχει δυνατότητα φιλοξενίας 20 ατόμων στον ξενώνα του Βόλου, ο οποίος όπως τόνισαν οι υπεύθυνες του ξενώνα δεν είναι κλειστό ίδρυμα. Οι γυναίκες μένουν εκεί για ένα τρίμηνο ή με παράταση λόγω μεγάλης ανάγκης για ένα εξάμηνο. Η ουσία είναι μπαίνοντας μέσα στον ξενώνα να ενεργοποιούνται και να αναλαμβάνουν να στηρίξουν τη ζωή τους. Θα πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν χωρίς να υπάρχει κάποιος που τις κακοποιεί. Υπάρχει επίσης σύνδεση με τον ΟΑΕΔ ή άλλα προγράμματα εργασιακής συμβουλευτικής ώστε να μπορέσουν οι γυναίκες να βρουν κάποια εργασία και να αυτονομηθούν (εφόσον βέβαια οι ίδιες δεν εργάζονται ήδη).Κατά την παραμονή τους στον ξενώνα είναι εξασφαλισμένη η τροφή, τα είδη πρώτης ανάγκης και η στέγαση.
Στον ξενώνα προσφέρεται επίσης Εργασιακή συμβουλευτική – μαθαίνει δηλαδή κάποια εργασιακά εργαλεία, πώς να παρουσιάσει τον εαυτό της και πώς να διεκδικήσει μια εργασία).Επίσης, γίνεται η σύνδεση με τα επιδόματα που μπορεί να διεκδικήσει από τον ΟΑΕΔ ή το Κράτος Πρόνοιας αλλά και με όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους (π.χ. Κέντρα ψυχικής υγείας).
Στον ξενώνα υπάρχει μία Επιστημονική ομάδα συμβούλων που αποτελείται από 2 κοινωνικούς λειτουργούς και μία ψυχολόγο.
Το προφίλ των θυτών τώρα αποδεικνύει ότι οι θύτες έχουν θέματα ελέγχου. Πολλές φορές έχουν δικά τους ψυχολογικά τραύματα που πρέπει να διαχειριστούν και να λάβουν κάποια φαρμακευτική αγωγή. Άλλοτε πάλι όχι. Σίγουρα εκείνο που πρέπει να αλλάξει είναι τα έμφυλα στερεότυπα τα οποία θα πρέπει να εξαλειφθούν καθώς συχνά αυτά πυροδοτούν τη βία. Αυτά κάνουν τον άντρα ή τον σύντροφο να θεωρεί πως η γυναίκα του ανήκει, πως θα πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής της.
Δίκτυο Φορέων που εμπλέκονται στη στήριξη της Γυναίκας: Αστυνομία, Νοσοκομείο, Κέντρο Ψυχικής Υγείας, Πρόνοια, ΟΑΕΔ, Ξενώνας φιλοξενίας».
