Είναι ένα χώρος προώθησης του διαλόγου ανάμεσα στις δυνάμεις που εκκινούν από το φιλελεύθερο κέντρο έως την ανανεωτική αριστερά, ένας χώρος που προσπαθεί να καταλάβει και ερμηνεύσει τις αλλαγές και έχει αποφασίσει ο ίδιος να αλλάξει προκειμένου να επιβιώσει. Είναι ο φορέας think tank «The Catalyst», με αυτόν τον … Καταλύτη να στοχεύει στη δημιουργία ενός δημόσιου λόγου βασισμένου σε επιχειρήματα και επιστημονικά στοιχεία, στην δημιουργία μιας δημόσιας σφαίρας όπου τα εθνολαϊκιστικά άκρα και η προπαγάνδα της μετά-αλήθειας δεν έχουν θέση, θέτοντας ερωτήματα και αναζητώντας απαντήσεις για το σήμερα και το αύριο.
Για τη νέα αυτή δεξαμενή πολιτικής σκέψης σε όλα τα επίπεδα της ζωής, μίλησε ο κοινωνιολόγος της Εργασίας και Οικονομίας και Αντιπρόεδρος του φορέα κ. Παναγιώτης Μανωλάκος στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή, καλώντας σε σκέψη και δράση όλους τους συμπολίτες που τους απασχολούν τα νέα δεδομένα στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνία. Αφορμή, στάθηκε η πρόσφατη εκδήλωση που αφορούσε στο 1821 και πραγματοποιήθηκε μόλις το περασμένο Σάββατο.
Πόσο μας έχει επηρεάσει το παρελθόν… στο μέλλον; Τι έχουμε κερδίσει από την Ελληνική Επανάσταση; Ερωτήματα κ. Μανωλάκο, με αφορμή τη πρόσφατη διαδικτυακή συζήτησή σας, με θέμα «200 χρόνια από το 1821. Ίχνη της Επανάστασης στον 21ο αιώνα»
Είναι μια συζήτηση που γίνεται διαρκώς μέσα στον χρόνο, δεν σταματά και συνεχώς, όσο ανακαλύπτουμε διαφορετικά τμήματα της ταυτότητάς μας θα βλέπουμε και διαφορετικές οπτικές και πράγματα που έχουμε κερδίσει από το 1821. Σίγουρα μας κληροδότησε ένα ελληνικό κράτος, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε εδαφικά, παρά μόνο το 1922 στην πραγματικότητα με την προσθήκη των Δωδεκανήσων στα τέλη της δεκαετίας του 40, μας κληροδότησε μία ταυτότητα που ήταν πέρα από τον χριστιανισμό και ήταν καθαρά εθνική, μας κληροδότησε την προθυμία μας και την επιθυμία μας να μετέχουμε στη Δύση. Αν δει κάποιος στα Συντάγματα της Επανάστασης ήταν από τα πιο φιλελεύθερα και τα πλέον προοδευτικά κείμενα εκείνης της περίοδου. Μας κληροδότησε όμως και πράγματα που έρχονταν από το Οθωμανικό παρελθόν, στο οποίο συμμετείχαμε, όχι ισότιμα, αλλά ως υπόδουλοι, ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας. Κάποια από αυτά τα κουβαλάμε και σήμερα, αλλά αυτές τις θεσμικές ανεπάρκειες σιγά σιγά τις ξεπερνάμε και προοδεύουμε.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δουν την συζήτηση αυτή που είναι αναρτημένη στα social media του The Catalyst στο facebook ή μπορούν να μπουν στο thecatalyst.gr κι από κει να βρουν τις παραπομπές για τα βίντεο και σίγουρα οι παρατηρήσεις που θα μας στείλουν θα είναι γόνιμες, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις για το 1821. Υπάρχει ένας κύκλος συζητήσεων που σχεδιάζουμε με βάση το 1821.
Πως αποφασίσατε να συνιδρύσετε το The Catalyst και με ποια στόχευση;
Όσοι αποφασίσαμε να συνιδρύσουμε το The Catalyst το κάναμε από μία βαθιά έκφραση αγωνίας για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου, γι’ αυτό και ενθαρρύνουμε μέσα από εκδηλώσεις, από άρθρα, δημοσιεύσεις και δράσεις την διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων και θέσεων με μόνο πρόκριμα την τεκμηρίωσή τους σε στοιχεία. Υποστηρίζουμε στην πραγματικότητα ότι ο ταλαιπωρημένος χώρος που βρίσκεται γύρω από το κέντρο της πολιτικής, γύρω από τον χώρο των ανθρώπων που διακατέχονται από μία μετριοπάθεια μπορεί και πρέπει να επαναφεύρει τον εαυτό του, μέσα από νέες αποτελεσματικές πολιτικές για το μέλλον. Στην πραγματικότητα πιστεύουμε, ότι το τέλος της ιστορίας δεν έχει έρθει, όπως υποστήριζαν κάποιοι διανοητές, ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς πολιτικούς, αλλά δεν πιστεύουμε και στις παλιές διαχωριστικές γραμμές. Η αναπαραγωγή παλαιών διαχωριστικών γραμμών είναι για μας όχι απλώς ξεπερασμένη, αλλά και άγονη. Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι φτωχοί και άνθρωποι που είναι πλούσιοι, ότι υπάρχουν άνθρωποι που στις εξελίξεις τρέχουν πιο γρήγορα κι άλλοι που είναι αδύναμοι να τις παρακολουθήσουν, αλλά νομίζουμε ότι οι παλιές διαχωριστικές γραμμές δεν είναι κάτι γι’ αυτούς. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι παλιές διαχωριστικές γραμμές χρησιμοποιούνται για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των πιο ευνοημένων στην πραγματικότητα, ενώ σήμερα ο κόσμος είναι πιο σύνθετος και οι διαιρέσεις είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκες. Για να είμαι ειλικρινής, βλέπω πολλές φορές να προσπαθούν πολιτικοί ή επίδοξοι πολιτικοί, να χτίσουν μία ταυτότητα γύρω από το παρελθόν και κυρίως γύρω από τον Εμφύλιο και από τη δεξιά και από την αριστερή πλευρά. Αυτός ο λόγος κι αυτές οι προσπάθειες δεν απαντούν σε κανένα πρόβλημα των πολιτών σήμερα. Ο Εμφύλιος απέχει από το σήμερα σχεδόν όσο απέχουμε εμείς τώρα από το 2100. Τα προβλήματα και οι αγωνίες των πολιτών είναι στο σήμερα, στο αύριο, είναι στην οικονομία, τα δικαιώματα, είναι στο μέλλον των παιδιών μας. Εμείς γι’ αυτά θέλουμε να μιλήσουμε και γι’ αυτά θέλουμε να δημιουργήσουμε προτάσεις. Αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι ο εύκολος δρόμος, είναι όμως ο δρόμος της πραγματικής αλλαγής.
Είχαμε μείνει πίσω σ’ αυτές τις σκέψεις και παραμέναμε σε κάποιες αγκυλώσεις που σας οδήγησαν ουσιαστικά να προχωρήσετε στο The Catalyst;
Ακριβώς αυτές ήταν οι ανησυχίες μας. Ξέρετε είναι για εμάς παράλογο να συζητά κάποιος με όρους δεκαετίας του 60, 70 ή του 80 τη στιγμή που κυριαρχεί η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, που κυριαρχούν ειδήσεις για τις τρισδιάστατες εκτυπώσεις, που κυριαρχεί η αλλαγή στον τρόπο που εργαζόμαστε, που μετακινούμαστε, που επικοινωνούμε μεταξύ μας ακόμη και στον τρόπο που ερωτεύονται οι άνθρωποι. Εμείς λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε γι’ αυτά, για το σήμερα και το αύριο και δεν θέλουμε να μιλήσουμε σε ένα γενικό επίπεδο, αλλά να μιλήσουμε τόσο κεντρικά όσο και τοπικά, γι’ αυτό και είμαστε πάρα πολύ ανοιχτοί και δεκτικοί στο να έρθουν άνθρωποι, από διάφορες περιοχές της χώρας έτσι ώστε να αρχίσουμε να συζητάμε και για τα τοπικά προβλήματα σε μια διαφορετική βάση. Όποιος θέλει μπορεί να επισκεφθεί τη σελίδα μας να μας στείλει ιδέες, προτάσεις κι οτιδήποτε τον απασχολεί, αλλά και τρόπους που θα μπορούσε να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και δράσεις που θέλει το The Catalyst να κάνει.
Το the Catalyst είναι ουσιαστικά μία «δεξαμενή σκέψης» κι όχι ένα … πολιτικό κόμμα;
Είναι όμιλος πολιτικής σκέψης, είναι think tank , είναι όμιλος ιδεών. Στην πραγματικότητα θέλει να θέσει τα ερωτήματα, γιατί όταν θέτεις στον δημόσιο λόγο τα ερωτήματα, στην πραγματικότητα θέτεις το μεγάλο διακύβευμα, θέτεις εκείνο που θα πρέπει να απαντηθεί και οι πολίτες μετά θα επιλέξουν τις απαντήσεις που θα τους δοθούν στα ερωτήματα, ποια είναι η πιο πρόσφορη για να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους.
