Μέσα σε μια υπόγεια αποθήκη στη Νέα Ιωνία στεγάζεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Εγγλεζονήσι» και μαζί του στεγάζονται οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα που προσπαθούν να διασώσουν οι σημερινοί Εγγλεζονησιώτες. Σχεδόν από την ίδρυσή του, το 1988, ο Σύλλογος προσπαθεί να βρει μια μόνιμη «κατοικία» χωρίς να έχει το άγχος της φυγής ανά πάσα στιγμή, με την προσπάθεια αυτή ήδη να μετρά πολλά χρόνια και να συνεχίζει ακατάπαυστα μέχρι και σήμερα.
Το χρονικό της εύρεσης «σπιτιού»
Η κ. Ουρανία Σταματιάδου, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Εγγλεζονήσι» μιλά στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ» για το χρονικό της αναζήτησης. Από το 1988 μέχρι και το 2000 ο Σύλλογος στεγαζόταν σε ενοικιαζόμενους χώρους. Οι απαιτήσεις όμως με τον καιρό ήταν πολλές και έτσι προσέφυγαν στη βοήθεια του Δήμου, με σκοπό την παραχώρηση ενός κτιρίου που θα μπορούσε επιτέλους να γίνει το σπίτι τους. Από το 2000 λοιπόν, μέχρι και το 2006 ο Σύλλογος στεγάστηκε προσωρινά σε κτίριο του Δήμου, το οποίο όμως, όταν θα τελείωναν οι εργασίες του, θα έπρεπε να παραδοθεί πάλι στο Δήμο. Έτσι το «Εγγλεζονήσι» μεταφέρθηκε αλλού. Μέχρι και το 2008 ο Σύλλογος ήταν- όπως πάντα- σε αναζήτηση κατάλληλου χώρου. H επιλογή του χώρου που στεγάζεται μέχρι και σήμερα, φάνταζε η ιδανική, εφόσον, όπως η ίδια η κ. Σταματιάδου εξέφρασε, «ήμασταν σε απόγνωση και βρέθηκε αυτή η λύση».
Ήταν μια υπόγεια αποθήκη που έχει όλα εκείνα τα τυπικά χαρακτηριστικά που έρχονται στο μυαλό, όπως μυρωδιά υγρασίας, σωληνώσεις αποχέτευσης σε όλη την έκταση του χώρου και σχετικά χαμηλό ταβάνι. Η κ. Σταματιάδου εξομολογήθηκε πως δεν ήταν λίγα τα περιστατικά που, εξαιτίας της υγρασίας και των σωληνώσεων που πλημμύρισαν, έσωσαν την τελευταία στιγμή αντικείμενα αξίας εκείνης της εποχής, αλλά και βιβλία. Ο Σύλλογος όμως προσπάθησε εξαρχής, και προσπαθεί ακόμα, για την αναδιαμόρφωση της αποθήκης σε έναν όμορφο χώρο για τους ίδιους και όλους όσοι τον επισκέπτονται. Μέχρι και σήμερα ο πολιτιστικός Σύλλογος στεγάζεται στον ίδιο χώρο με ελπίδες, επιθυμία και προσμονή να μετακομίσει κάποια στιγμή σε ένα άλλο κτίριο.
Οι προσπάθειες για να βρεθεί οίκημα συνεχίζουν…
«Όλο αυτό το διάστημα αναζητάμε κάτι καλύτερο, πάντα σε συζητήσεις με τον εκάστοτε Δήμο, τους Αντιδημάρχους και τους αρμόδιους των περιουσιακών στοιχείων του Δήμου, αλλά δυστυχώς δεν έχει βρεθεί ακόμα κάτι», αναφέρει η κ. Σταματιάδου. Ποια όμως η απάντηση των αρμοδίων σχεδόν 13 χρόνια τώρα; Ότι «δεν υπάρχει ο κατάλληλος χώρος που θα μπορούσε να διατεθεί».
Η κ. Σταματιάδου εξηγεί ότι και το τελευταίο χρονικό διάστημα έγιναν κινήσεις προς την ανεύρεση κτιρίου, οι οποίες όμως για ακόμα μια φορά δεν ευόδωσαν, ενώ τους πρότειναν οικόπεδα προς ανέγερση κτιρίου, κάτι όμως δύσκολο και χρονοβόρο. Σημείωσε πως δεν είναι ο μόνος Πολιτιστικός Σύλλογος της πόλης που προσπαθεί να στεγάσει μόνιμα πια την παράδοσή του. «Δεν είμαστε μόνο εμείς, αλλά οι περισσότεροι Σύλλογοι αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και θέλουν έναν δικό τους χώρο να στεγάσει τις ρίζες, τον πολιτισμό και τα όνειρά τους», λέει η πρόεδρος του «Εγγλεζονησίου».
Όνειρο για ένα σπίτι-μουσείο ενόψει των 100
χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή
Φανερά συγκινημένη αναφέρεται στη σημασία που έχει για τους Εγγλεζονησιώτες η εύρεση ενός κτιρίου, και μάλιστα ενόψει των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, το 2022. Μέσα από τις θύμησες του διωγμού και την επέτειο, έχουν όνειρο την «αναστήλωση» και αναπαράσταση ενός μικρασιάτικου σπιτιού-μουσείου, όπως εκείνη την εποχή. «Να μας παραχωρηθεί ένα προσφυγικό σπίτι, πολλά από τα οποία είναι στη δικαιοδοσία του Δήμου. Θέλουμε να το διακοσμήσουμε με μικρασιάτικα αντικείμενα, το λέω και ανατριχιάζω, και να αποτελεί σημείο αναφοράς. Είναι σημαντικό να έχεις το σπιτικό σου, και είναι αλλιώς να περιμένεις ανά πάσα στιγμή να φύγεις από εκεί που είσαι. Κάπως έτσι αισθανόμαστε και εμείς», καταλήγει η κ. Σταματιάδου.
