Αποτελεί απαράδεκτο γεγονός, ιδιαίτερα στις μέρες μας, που έχει εξελιχτεί η τεχνολογία, καθώς επίσης και η δυνατότητα επιστημονικού σχεδιασμού και προγραμματισμού, να λέμε το νερό …νεράκι. Η λειψυδρία και η κλιματική αλλαγή είναι σοβαρές απειλές για το περιβάλλον και τις συνθήκες διαβίωσης του ανθρώπου, ωστόσο επειδή ακριβώς έχουμε να τις αντιμετωπίσουμε στο μέλλον με περισσότερη ένταση, θα πρέπει να διασφαλίσουμε με κατάλληλα έργα την ποιότητα και την επάρκεια του νερού, τόσο για την ύδρευση όσο και για την άρδευση.
Οι ευθύνες των κυβερνήσεων και των δημοτικών αρχών των τελευταίων χρόνων είναι βαρύτατες. Κι αυτό γιατί αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν το κοινωνικό αγαθό του νερού ως εμπόρευμα. Συνεχίζουν να εφαρμόζουν τη στρατηγική επιλογή της ΕΕ για ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων και του πόσιμου νερού. Αυτή η πολιτική έχει συνδιαμορφωθεί από όλες τις αστικές κυβερνήσεις στην Ε.Ε. «δεξιές» και σοσιαλδημοκρατικές. Έχει τη στήριξη της σημερινής δικομματικής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στην τοπική διοίκηση, μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Ε.Ε. προβάλλοντας το επιχείρημα της δήθεν προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος προωθεί την αύξηση της τιμολόγησης του και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις και στον αγροτικό τομέα. Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποκριτική αφού υπάρχουν τεχνολογικές λύσεις που επιτρέπουν την προστασία του υδατικού περιβάλλοντος, την αποθήκευση και την εξοικονόμηση κατανάλωσης νερού χωρίς την οικονομική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.
Στη χώρα, με αφορμή και τη δημοσιονομική διαχείριση, προωθούν την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ, την εκχώρηση της ύδρευσης – αποχέτευσης σε μονοπωλιακούς ομίλους, απελευθερώνοντας ακόμη ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τα κεφάλαιά τους. Εκχωρούν τη διαχείριση και εμπορία του νερού (εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε και την παραγωγή του εμφιαλωμένου) σ’ αυτούς που, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους, δηλητηριάζουν τα επιφανειακά και υπόγεια νερά, μαζί και το πόσιμο νερό. Ασωπός, Οινοφύτα, Μεσσαπία, Θριάσιο, Κορώνεια, Σπερχειός, Πηνειός, Κάρλα και μια σειρά ακόμη υδάτινων αποδεκτών και υδροφορέων παραμένουν σε επικίνδυνη για δημόσια υγεία κατάσταση η ρύπανσή τους αυξάνεται με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η πολιτική αυτή είναι απόλυτα εμφανής και στη τοπική ΔΕΥΑΜΒ. Κρατική χρηματοδότηση μηδαμινή, ελλείψεις σε προσωπικό, ακριβό τιμολόγιο, κακής ποιότητας νερό (κατά καιρούς μας έχουν απασχολήσει τα μεγάλα μικροβιακά φορτία, υδράργυρος, αύξηση των χλωριόντων, κ.ά.), απώλειες νερού από τμήματα του δικτύου που είναι απαρχαιωμένο, ιδιωτικοποίηση τομέων της επιχείρησης με πρόσχημα την έλλειψη προσωπικού, εργολαβίες, προμήθειες και μελέτες διάτρητες και ύποπτες που έχουν οδηγήσει σε δικαστικές διαμάχες, έργα που σχεδιάστηκαν και σχεδιάζονται και που ποτέ δεν ολοκληρώνονται (Κάρλα, λιμνοδεξαμενές, κ.ά.). Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη τύχη της ΔΕΥΑΜΒ, οι πύρινες διαβεβαιώσεις των προηγούμενων και της νυν δημοτικής αρχής, αλλά και της νέας του κ. Μπέου ότι θα «πολεμήσουν» για το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΥΑΜΒ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση δεν πείθουν, αφού όλοι συμφωνούν με τον απόλυτα ανταποδοτικό χαρακτήρα στην λειτουργία της. Στο ίδιο τέμπο και η μέλλουσα μείζονα μειοψηφία του κ. Πατσιαντά, του ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτηρίζει τη ΔΕΥΑΜΒ «ναυαρχίδα» των επιχειρήσεων του δήμου. Αντιμετωπίζουν το κοινωνικό αγαθό του νερού ως εμπόρευμα, υπολογίζοντας το ως κόστος, αναζητώντας τη σχέση «κόστους – κοινωνικής ωφελιμότητας», βλέποντας τη λειτουργία της ΔΕΥΑΜΒ με απολύτως ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αυτό θα ανοίξει το δρόμο και για την πλήρη ιδιωτικοποίησή της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαχείρισης αποτελεί και ο σχεδιασμός των συνοδών έργων της αποχέτευσης σε οικισμούς του δήμου όπου δεν έχουν ολοκληρωθεί, όπως και ΥΗΣ στη θέση Μετερίζια με χρηματοδότηση από ιδίους πόρους της ΔΕΥΑΜΒ ποσού 1.000.000 και δανείου από την Εθνική Τράπεζα ύψους 4.000.000, με το πρόγραμμα Jessica. Όπως ομολογεί η δημοτική αρχή «Η εξυπηρέτηση του δανείου είναι απολύτως εξασφαλισμένη, θα προέλθει δε από τα τέλη σύνδεσης οικιών και επιχειρήσεων με τα νέα δίκτυα που κατασκευάζονται στους εν λόγω οικισμούς, καθώς και από τα έσοδα από τη λειτουργία του ΥΗΣ». Δηλαδή χρηματοδοτούν τα έργα με τα κέρδη από το «νοικοκύρεμα» (υψηλά τιμολόγια, μείωση προσωπικού και μισθών) και φορτώνουν την αποπληρωμή του έντοκου δανείου στις πλάτες μας. Γι΄ αυτά κουβέντα δεν έχει βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Πατσιαντάς. Το ίδιο και η νέα δημοτική αρχή του κ. Μπέου που σιωπά χαρακτηριστικά για την πολιτική της συγκυβέρνησης και της Ε.Ε., για τη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και που θα εφαρμόσει την ίδια ακριβή τιμολογιακή πολιτική, την ίδια αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης στη ΔΕΥΑΜΒ, συνέχεια της πολιτικής Σκοτεινιώτη.
Οι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους και τις λαϊκές επιτροπές πρέπει να αγωνιστούν για την ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού. Θα πρέπει να απαιτήσουν άφθονο, φθηνό και ποιοτικό νερό για την κάλυψη όλων των αναγκών τους και όλα τα απαραίτητα σύγχρονα μέτρα και έργα που θα το διασφαλίζουν.
Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και η διαχείρισή του προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ’ αυτό το πλαίσιο η λειτουργία ενός Ενιαίου Κρατικού Φορέα Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.
