Η Ε.Ε. των αξιών και των οραμάτων, της τέχνης και των γραμμάτων, του πολιτισμού και της ειρήνης, της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος, της αλληλεγγύης και της ασφάλειας κλυδωνίζεται.
Το 2005 που ήταν η κορυφαία στιγμή για την εμβάθυνση, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δυστυχώς η ηγεσία της δεν έκανε το μεγάλο βήμα. Δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα εθνικά συμφέροντα και τα συμφέροντα των σκληρών βιομηχανιών της Βόρειας Ευρώπης.
Δεν προχώρησε ενώ είχε την ευκαιρία στην ψήφιση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα οδηγούσε στην πολιτική ενοποίηση και την εμβάθυνση. Επέλεξε την διεύρυνση εξυπηρετώντας έτσι τα σχέδια των βιομηχανιών για τη διακίνηση των προϊόντων των χωρών στη Βόρειο Ευρώπη, δημιουργώντας κράτη δορυφόρους.
Έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει ενιαία πολιτική στρατηγική και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σήμερα που έχει να αντιμετωπίσει εκτός από την κρίση στην οικονομία, το προσφυγικό αλλά και την τρομοκρατία, δύο ακόμη μεγάλα μέτωπα που απειλούν να τινάξουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα.
Την ίδια ώρα η Ελλάδα , η πτωχευμένη χώρας μας με τους εξαθλιωμένους πολίτες από τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων έξι χρόνων, δίνει ρεσιτάλ ανθρωπιάς, ευαισθησίας, φιλότιμου για τους πρόσφυγες, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να δημιουργεί εντάσεις και εστίες πολέμου, συνεργάζεται με το Ισλαμικό κράτος, πουλάει όπλα και ενθαρρύνει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα. Μία πολιτική πλήρως ενταγμένη σε μία στρατηγική που έχει απώτερο στόχο να προκαλέσει συγκρούσεις και αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα για να διεκδικήσει συνδιαχείριση στο Αιγαίο.
Η χώρα όμως δεν αντέχει άλλο. Βρίσκεται σε παρακμή πολιτική, κοινωνική και οικονομική. Η Κυβέρνηση, πορεύεται με όρους υποταγής στην αποτυχημένη συνταγή του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου και οδηγεί τα πράγματα σε αδιέξοδο, δημιουργώντας μονόδρομο και επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους άλλους για τη δική της αδυναμία να χαράξει μία εθνική στρατηγική. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι και έχει πλήρως απομονωθεί. Από τη μία έκλεισαν τα βόρεια σύνορα με συρματοπλέγματα και στρατούς και από την άλλη κρατάνε ανοιχτές τις θαλάσσιες διόδους για να στέλνουν τους μετανάστες και να μετατρέψουν τη χώρα μας σε μία απέραντη αποθήκη ταλαιπωρημένων ανθρώπων.
Εάν όμως συνεχιστούν οι προσφυγικές ροές και ο αριθμός των προσφύγων φτάσει σε εκατοντάδες χιλιάδες, τότε οι μετανάστες και οι πρόσφυγες μπορεί να χρησιμοποιηθούν και να γίνουν καταλύτης για τραγικές εξελίξεις. Για αυτό η πολιτική ηγεσία οφείλει να σκεφτεί με καθαρό μυαλό και να σχεδιάσει με γνώμονα την αντιμετώπιση του χειρότερου σεναρίου για τη χώρα.
Κανείς δεν είναι αφελής να πιστεύει ότι αυτές οι μικρές χώρες – δορυφόροι, αποφάσισαν μόνες τους να σηκώσουν συρματοπλέγματα και να βάλουν στρατούς για να υποστηρίξουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Πίσω από αυτή την απόφαση, βρίσκονται οι μεγάλες δυνάμεις, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία αλλά και άλλες χώρες του Βορρά, που δεν θέλουν να φορτωθούν άναρχα εκατομμύρια προσφύγων στις χώρες τους.
Για να αντιμετωπιστεί η προσφυγική κρίση και να λυθεί το πρόβλημα θα πρέπει καταρχήν, να σταματήσει ο πόλεμος -που δημιούργησαν Ευρωπαίοι, Ρώσοι, Τούρκοι και Αμερικάνοι για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, ελέγχοντας την ενέργεια και τον πλούτο της Συρίας και των άλλων χωρών που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα- για να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στις εστίες τους. Κατά δεύτερον θα πρέπει να ανοίξουν τα σύνορα έτσι ώστε να συνεχίσουν το δρόμο τους όσοι πρόσφυγες θέλουν να εγκατασταθούν στις χώρες που δημιούργησαν το πρόβλημα.
Τα συρματοπλέγματα παντού δεν τιμάνε την Ευρώπη των λαών. Είναι συρματοπλέγματα στο νου και την ψυχή των ανθρώπων.
Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι μία Ευρώπη με αλληλεγγύη και κοινωνικό περιεχόμενο και όχι επιστροφή στις εθνικές περιχαρακώσεις.
Πρέπει να μπει ένα τέλος στην επιβολή του σκληρού μηχανισμού των ισχυρών επί των αδυνάμων, με στόχο μία Ευρωπαϊκή Ενωση με ισονομία και αλληλεγγύη μεταξύ όλων των κρατών – μελών και με αμοιβαίο σεβασμό στην εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία.
Η λύση είναι μόνο μία. Περισσότερη Ευρώπη. Μία γνήσια πολιτική ένωση, με ενιαία πολιτική, ενιαία οικονομία, ενιαία άμυνα.
