Με το νόμο που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες στη Βουλή με τίτλο «Επείγοντα μέτρα για την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση», παρά τις όποιες βελτιώσεις σε ορισμένα ρυθμίσεις που βρέθηκαν στο διεκδικητικό πλαίσιο του κινήματος, όπως η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων, ο βαθμός προαγωγής και απόλυσης, η επαναπρόσληψη εκπαιδευτικών, η επανεγγραφή των λεγόμενων «αιώνιων φοιτητών», δεν απαλείφονται ούτε καν αμβλύνονται οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση.
Οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι των προηγούμενων κυβερνήσεων συνεχίζουν να εφαρμόζονται (4186/2013 για το Λύκειο, 3966/2011 για τα Πρότυπα – Πειραματικά Σχολεία) όπως και η αντιεκπαιδευτική πολιτική, του «Νέου Σχολείου», της στρατηγικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση.
Εξετάζοντας συνολικά την κατάσταση στην εκπαίδευση και μ’ αυτό το νομοσχέδιο απορρίπτεται η συντριπτική πλειοψηφία των δίκαιων αιτημάτων των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών όπως οι διορισμοί, η χρηματοδότηση σχολείων, η κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για τα ταμειακά διαθέσιμα, η μείωση του αριθμού των παιδιών στην τάξη, η επαναλειτουργία των σχολείων που έκλεισαν κ.ά.
Πιο συγκεκριμένα:
Για το Γενικό Λύκειο: Από το Νόμο 4186/2013 αλλάζει το εξεταστικό σύστημα για την πρόσβαση σε πανεπιστήμια – ΤΕΙ, με την προσθήκη ουσιαστικά ενός ακόμα μαθήματος επιλογής, παραμένει συμβουλευτικά η Τράπεζα Θεμάτων (δεν καταργείται) και επανέρχεται ο τρόπος πρόσβασης που ίσχυε μέχρι τη σχολική χρονιά 2012 – 2013. Η κυβέρνηση δεν προχώρησε στην κατάργηση του ν. 4186/2013 παρά τη απαίτηση του σ.κ. των εκπαιδευτικών και των γονιών, αφήνοντας στο απυρόβλητο το κύριο, δηλαδή τη μετατροπή του Λυκείου σε εξεταστικό ανταγωνιστικό «κάτεργο», σε βάρος της γενικής μόρφωσης και εκπαίδευσης. Ένα Λύκειο απόλυτα ταξικό αφού από τη μια οι ανταγωνιστικές συνθήκες και από την άλλη το κόστος των φροντιστηρίων και των σπουδών ορθώνουν αξεπέραστα εμπόδια στα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων που σπρώχνονται στην ψευτοκατάρτιση και στη μαθητεία, ώστε να αποτελέσουν το αυριανό ευέλικτο φθηνό δυναμικό.
Για το Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑΛ): Επανέρχονται οι τομείς και οι ειδικότητες που καταργήθηκαν, οι εκπαιδευτικοί που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα (με τη δυνατότητα να διατίθενται και σε άλλες υπηρεσίες, όπως ΙΕΚ, στο επίπεδο του νομού). Την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες κενά, ο αριθμός των εκπαιδευτικών που επιστρέφουν αφαιρείται από τις 15 χιλιάδες φετινές προσλήψεις, προκειμένου να διατηρηθεί ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, να μην υπάρχουν δημοσιονομικές υπερβάσεις. Μένουν άθικτα όλα τα άρθρα του νόμου 4186/2013 που ρυθμίζουν τη «μαθητεία» στο 4ο έτος των ΕΠΑΛ και προωθούν τη λεγόμενη «μη τυπική εκπαίδευση» (ΣΕΚ, ΙΕΚ, Κέντρα Διά Βίου Μάθησης κ.ά.).
Η σύνδεση του σχολείου με την αγορά εργασίας, δηλαδή η ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή του στις ανάγκες του κεφαλαίου και η στρατηγική της Διά Βίου Μάθησης, η κατάρτιση δηλαδή των μαθητών στις δεξιότητες που έχει ανάγκη κάθε φορά το κεφάλαιο, τα ιερά και τα όσια της στρατηγικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, μένουν άθικτα. Δεν αναιρεί το γεγονός ότι παραμένει αυτούσια μια στρατηγική που θέλει τα ΕΠΑΛ να είναι τα σχολεία «για τα παιδιά ενός κατώτερου θεού», σχολεία για τον πρόωρο διαχωρισμό των μαθητών από την ηλικία των 15 ετών και την πρόωρη, εφήμερη κατάρτισή τους, για τις ανάγκες του κεφαλαίου
Πιστοί στην Ε.Ε. και στον ΟΟΣΑ στον ίδιο το νόμο που έφερε η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον οποίο «τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών (εννοεί των ΕΠΑΛ) διαμορφώνονται σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ευρωπαϊκού συστήματος πιστωτικών μονάδων για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση (European Credit System for Vocational and Education and Training-ECVET), που περιγράφεται στη Σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου 2009 (ΕΕ C 155/02 της 8.7.2009)». Η Επαγγελματική Εκπαίδευση συνεχίζει να υποβαθμίζεται σε φτηνή κατάρτιση, σε ένα ατελείωτο κυνήγι «πιστωτικών μονάδων», βεβαιώσεων, σεμιναρίων, ψευτοκαταρτίσεων κ.ά., εντός ή εκτός του εκπαιδευτικού συστήματος, με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνό εργατικό δυναμικό, σύμφωνα και με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 3369/2005 (Α’ 171) το «νόμο – πλαίσιο» της Διά Βίου Μάθησης, όπου αναφέρεται ρητά ότι στη διαμόρφωση των επαγγελματικών περιγραμμάτων, θα συμμετέχουν και οι εργοδοτικές ενώσεις. Αξίζει να σημειώσουμε ακόμη ότι παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες για κατάργηση των Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης (υποσχέσεις που δόθηκαν και προς το ΔΣ της ΟΛΜΕ), η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εγκαινίασε το προηγούμενο διάστημα 4 ΣΕΚ, που ανήκουν στη μη τυπική εκπαίδευση.
Για τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία η κυβέρνηση έδωσε κυριολεκτικά «τα ρέστα της». Διαχωρίζει τα Πρότυπα από τα Πειραματικά Σχολεία, χωρίς όμως να καταργεί τα Πρότυπα, όπως υποσχόταν. Μειώνονται σε αριθμό, αλλά παραμένουν ως θεσμός στο σώμα του εκπαιδευτικού συστήματος, σηματοδοτώντας τον ταξικό του χαρακτήρα. Πρόκειται για τα σχολεία των λίγων, των αρίστων. Μάλιστα, η συγκυβέρνηση προχωρά σε κάτι που δεν τόλμησε καμία άλλη μέχρι τώρα. Δίνει τη δυνατότητα σε κάθε Πρότυπο Σχολείο να καθορίζει τον τρόπο επιλογής των μαθητών του, αλλά και βασικές πλευρές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ανοίγει η συγκυβέρνηση με αυτό τον τρόπο το δρόμο στην περιβόητη αυτονομία της σχολικής μονάδας, βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης για την επιλογή των Διευθυντών των σχολείων καταργείται η συνέντευξη και η γνώμη των εκπαιδευτικών του σχολείου (Σύλλογος Διδασκόντων) θα μετρά σε ποσοστό, το πολύ ως 33%. Το υπόλοιπο ποσοστό θα καθορίζεται από τα τυπικά προσόντα. Η συγκυβέρνηση επιχειρεί να ανάγει το ζήτημα αυτό σε κύριο, δημιουργώντας ταυτόχρονα και αυταπάτες, ότι η συμβολή του Συλλόγου Διδασκόντων στην επιλογή διευθυντή, θα κάνει και το σχολείο «πιο δημοκρατικό». Το κύριο ζήτημα όμως παραμένει, όχι ποιος θα εκλέγει το διευθυντή, αλλά τι θα εφαρμόζει αυτός ο διευθυντής, με ποιο νομοθετικό πλαίσιο θα κινείται και φυσικά πού θα λογοδοτεί. Την ίδια στιγμή δεν διευρύνονται οι αρμοδιότητες του Συλλόγου Διδασκόντων, που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχο όργανο του σχολείου.
