Η ζωή μας δεν έχει ανάγκη από παράλογες προδιαθέσεις και άδειες γνώμες.
Ούτε από κενές εξαγγελίες, ψεύτικες υποσχέσεις, κενούς προσηλυτισμούς, αδιάφορα κομματικά προγράμματα και ανόητες επιδιώξεις.
Ούτε έχει ανάγκη από κόμματα που έχουν αναγάγει τους μυστικισμούς, τις απόκρυφες εσωτερικότητες τους απομονωτισμούς και τις θεωρίες της αντιμαρτύρισης σε πολιτική θρησκεία και σε δογματική αναγκαιότητα.
Η ζωή μας δεν έχει ανάγκη από τα παραμύθια των υποτιθέμενων Σωτήρων μας με την υποψία της υποτιθέμενης καλοστημένης απειλής.
Τους φλογισμένους φράκτες αν δεν τους πλησιάσεις δεν πρόκειται να καείς.
Η καθημερινότητα μας έχει να κάνει με την βούληση, έχει να κάνει με την ελευθερία, με την Δημοκρατία, με την δύναμη της θέλησης που κρύβει ο καθένας μέσα του, έχει να κάνει με το Εγώ, με το Εμείς.
Έχει να κάνει με την αδιαφορία γι’ αυτήν την ανόητη πολιτική θεατρολογία της υποτιθέμενης ειμαρμένης μας, που εξακολουθούμε να την στηρίζουμε ψηφοεισπρακτικά, αν και το πολυπαιγμένο έργο έχει πλέον πάψει να μας ευχαριστεί.
Η ανθρώπινη βούληση έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει για τις επιλογές της µόνη της, ανεξάρτητα από ότι ισχύει γύρω της.
Σταματάμε λοιπόν τις κλάψες, σταματάμε κάθε τι που στρέφεται ενάντια στην αρχή της δεδηλωμένης εμπιστοσύνης των Πολιτών, στην αρχή της δεδηλωμένης της Δημοκρατίας μας και αφήνουμε ατάιστο κάθε όρνεο της πολιτικής να ψάχνει γύρω του κουφάρια, Ανθρώπινα, γιατί τα δικά μας κουφάρια δεν είναι πλέον για τα δικά του σαγόνια.
