Η ένταξη των Σκοπίων ή Βόρειας Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ αναμφισβήτητα είναι μια πολύ θετική εξέλιξη για την ενότητα των Βαλκανίων και την ειρήνη και την ανάπτυξη στην περιοχή. Η εμμονή στο ονοματολογικό είναι μια παρωχημένη υπόθεση, εν μέρει ιστορικά δίκαιη. Σε τελική ανάλυση τον “χάρτη” τον διαμορφώνει η θέληση των λαών όταν συμπίπτει με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων. Και εδώ δεν συμπίπτει.
Ένα θετικό που έχει η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ότι αναγνωρίζει την Μακεδονική γλώσσα ώς ξεχωριστή από την Βουλγαρική, γι’ αυτό και έχουν ξεσηκωθεί οι Βούλγαροι, οι οποίοι απαιτούν να γραφτεί ότι οι Σκοπιανοί είναι Βουλγαρικής εθνότητος (κάτι που δεν ισχύει). Υπάρχει λοιπόν ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ Βόρειας Μακεδονίας και Βουλγαρίας. Αυτό συμφέρει στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και με την ιθαγένεια.
Δεύτερο θετικό είναι ότι δίνει δυνατότητες ανάπτυξης στη Βόρειο Ελλάδα, ιδιαίτερα στην παραμελημένη Δυτική Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη.
Τρίτο είναι ότι δίνει τη δυνατότητα σε νέους παίκτες να εμφανισθούν στον πολιτικό, οικονομικό, πνευματικό και επιστημονικό ορίζοντα.
Όλα τα παραπάνω ενισχύουν τις αρχές του οικονομικού φιλελευθερισμού και της Ενωμένης Ευρώπης και αποδυναμώνουν τον εθνικισμό. Κάτι που είναι το ζητούμενο της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Ενισχύουν την ενότητα των Βαλκανίων απέναντι σε διασπαστικές προσπάθειες (Τουρκία, Ρωσία).
Όσον αφορά την εσωτερική πολιτική, δικαιώνουν την πολιτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά και του Κωνσταντίνου Καραμανλή που άνοιξε το δρόμο της Ελλάδας προς τα Βαλκάνια το 1975 με το ταξίδι στη Σόφια και με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Παράλληλη πολιτική άσκησε και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν ο προθάλαμος της ένταξης των Βαλκανίων, αλλά και της πρόσβασης στον Αραβικό κόσμο.
Αυτό που δημιουργεί αντιδράσεις είναι τα εμφυλιακά σύνδρομα που σκόπιμα καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο προηγούμενο διάστημα και η μικροκομματική εκμετάλλευση ενός θέματος εθνικού συμφέροντος. Ο Τσίπρας χειρίστηκε το θέμα κομματικά και όχι εθνικά. Γι’ αυτό ο Μητσοτάκης σωστά αντιδρά.
Όμως η Νέα Δημοκρατία δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ και να παραδώσει το “Σκοπιανό” εξ ολοκλήρου στην προπαγάνδα του Τσίπρα. Γιατί τότε θα του δώσει ένα εφαλτήριο να κάνει μια φιλοευρωπαϊκή και φιλονατοϊκή πολιτική που θα αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα και θα τον κάνει κυρίαρχο παίχτη στην πολιτική σκακιέρα. Κάτι που δεν το αξίζει ούτε πολιτικά ούτε ιστορικά. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να διεκδικήσει τον ιστορικό της ρόλο στην οικονομική και πολιτική σκακιέρα των Βαλκανίων στο δρόμο που χάραξαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
