«Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», δήλωσε σήμερα Δευτέρα η διευθύνουσα σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ από το Νέο Δελχί.
Στα πλαίσια ερωταπαντήσεων που είχε με σπουδαστές στο Νέο Δελχί η επικεφαλής του ΔΝΤ αναφέρθηκε στην Ελλάδα, δίνοντας βάρος στην ανάγκη ολοκλήρωσης του προγράμματος και ειδικά των μεταρρυθμίσεων.
Πάντως, η ίδια φάνηκε πιο ελαστική σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής, αναγνωρίζοντας το βάρος που έχουν επωμισθεί τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες φορολογούμενοι. «Γνωρίζω πόσο δύσκολο ήταν για τον ελληνικό πληθυσμό και ειδικά για τους ανθρώπους που πληρώνουν τους φόρους τους, ειδικά για τους ανθρώπους που είναι ειλικρινείς» σημείωσε.
Σύμφωνα με την κ. Λαγκάρντ δεν υπάρχει εναλλακτική οδός στις μεταρρυθμίσεις, καθώς μόνον εάν τα δημόσια οικονομικά γίνουν βιώσιμα μεσο-μακροπρόθεσμα η χώρα θα μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να δανειστεί στις διεθνείς αγορές. «Αισθάνομαι το ίδιο ισχυρά ότι η οικονομία πρέπει να μεταλλαχθεί, ότι πρέπει να υπάρξουν δομικές μεταρρυθμίσεις, ότι το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να σταθεροποιηθεί και να χρηματοδοτηθεί άρτια, καθώς δεν μπορείς να δανείζεσαι επ’άπειρον στο μέλλον», ανέφερε.
Σε ομιλία που είχε απευθύνει νωρίτερα στο κολέγιο θηλέων Lady Shri Ram College η επικεφαλής του ΔΝΤ αναφέρθηκε στους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία συγκαταλέγοντας σε αυτούς την «ασύγχρονη νομισματική πολιτική» στις προηγμένες οικονομίες και τον αποπληθωρισμό ή τον χαμηλό πληθωρισμό σε Ιαπωνία και ευρωζώνη.
Όπως τόνισε, η ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ και την Βρετανία, την ίδια στιγμή που στην Ιαπωνία και τη ζώνη του ευρώ αυξάνονται τα μέτρα νομισματικής χαλάρωσης μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική αστάθεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της Ινδίας.
Ακόμη, είπε πως εγκυμονεί ο κίνδυνος η ζώνη του ευρώ και η Ιαπωνία να παραμείνουν για μια παρατεταμένη περίοδο κολλημένες σε ένα καθεστώς χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού.
Κατά την ίδια, αυτό θα καθιστούσε πιο δύσκολη για τις χώρες αυτές τη μείωση της ανεργίας και του υπερβολικού δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, ενώ θα αύξανε τον κίνδυνο της ύφεσης, αλλά και τις αποπληθωριστικές πιέσεις σε όλο τον κόσμο.
Θ.Κ.
