Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο, του Αλέκου Σακελάριου. Θεατρική παράσταση στο Πορφυρογένειο ‘Ίδρυμα Αγριάς, από το Γενικό Λύκειο της Αγριάς.
Ένας μαθητής με χειροκίνητο κουδούνι εποχής που μπαινοβγαίνει στη σκηνή και η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι μας εισάγουν στο θέαμα.
Ένα τραπέζι, και πάνω του ανθοδοχείο με λουλούδια, μια συσκευή τηλεφώνου και τρεις καρέκλες μάς μεταφέρουν στο γραφείο του Γυμνασιάρχη στο Λύκειο Θηλέων, όπου φοιτά η Λίζα Παπασταύρου, μαθήτρια της έβδομης τάξης, ρόλο που στην κινηματογραφική ταινία ανέλαβε η Αλίκη Βουγιουκλάκη .Εκεί ο Γυμνασιάρχης εξαρτώμενος από τα χρήματα των γονιών των μαθητριών που φοιτούν στο κολέγιο και υπακούοντας στις οικονομικές ανάγκες του σχολείου και στα έξοδά του, προσπαθεί να πείσει τους αγανακτούντες και δεινοπαθούντες καθηγητές του πως η σκληρότερη τιμωρία για τις ανυπάκουες και απείθαρχες μαθήτριες τους είναι η αντιγραφή 100 στίχων από το Ζ της Ιλιάδας. Κι ύστερα η σκηνή πλημμυρίζει από δέκα μαθήτριες, που μυρίζουν σαπούνι και αθωότητα και που αφηγούνται τις ερωτικές τους εμπειρίες με την αγνότητα της ηλικίας τους, ντυμένες με μαύρα κολάν και άσπρες μπλούζες, αθλητικά παπούτσια και με το σχολικό σήμα ΚΘ (Κολέγιο Θηλέων) στο στήθος. Εκεί αναγγέλλεται και η άφιξη του νέου σε ηλικία καθηγητή των φιλολογικών μαθημάτων κυρίου Φλωρά, ρόλο τον οποίο στην ταινία ενσάρκωσε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και που η Λίζα Παπασταύρου θα ερωτευθεί.
Ο χώρος πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε αίθουσα διδασκαλίας εποχής με τρία θρανία , τον ανθρώπινο σκελετό και την έδρα του καθηγητή. Οι μαθήτριες φορούν τη σχολική στολή, φούστα με μπλούζα .Όλα άσπρα. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Παρακολούθησα την παράσταση των μαθητών του Γενικού Λυκείου Αγριάς στο Πορφυρογένειο Ίδρυμα την Τετάρτη 11 Μαϊου 2016 με τη λήξη των μαθημάτων της φετινής σχολικής χρονιάς. Η παράσταση είχε κέφι, ζωντάνια, όρεξη και μεράκι. Έκρυβε κόπο και θυσίες. Οι καθηγήτριες Ριζοπούλου Έφη, Μούρτζη Αλέκα και Ψαριανού Φωτεινή (καταχειροκροτήθηκαν), ανέλαβαν το δύσκολο ρόλο του συντονιστή της θεατρικής υλοποίησης. Δούλεψαν αφανώς. Διασκεύασαν το κείμενο, αφαίρεσαν έξυπνα κάποιες σκηνές, έντυσαν τους μαθητές και τις μαθήτριες και δίδαξαν ήθος και αξιοπρέπεια.
Το κοινό νεανικό. Οι γονείς έμοιαζαν και έδειχναν ιδιαίτερα χαρούμενοι, χειροκροτούσαν συνέχεια, φωτογράφιζαν, ενθουσιάζονταν. Και οι μαθητές με την άνεση ,το θράσος, την ομορφιά της ηλικίας ,τον ιδρώτα τους και το ταλέντο τους αποζημίωναν γονείς, καθηγητές και τους εαυτούς τους. Απόλυτη συμμετοχή και μέθεξη.
Συγχαρητήρια θερμά στ’ αγόρια- καθηγητές και κυρίως στο Γυμνασιάρχη, το νεαρό Χούσιο Νικόλα, που από τη μια το παλιομοδίτικο κοστούμι με γραβάτα, η καθαρευουσιάνικη γλώσσα, τα μυωπικά γυαλιά και από την άλλη η άκρως μοντέρνα εμφάνισή του και το κούρεμά του, συνέθεταν ένα ρόλο – απογείωση. Επίσης μεγάλο ρόλο, αυτόν του κου Φλωρά, επωμίστηκε επάξια ο μαθητής Αγορίτσης Γιώργος. Αλλά και στον Βούτσκοβ Κώστα, Παπαπαναγιώτου Παναγιώτη, Σακκά Γιάννη και Σιρμανίτσα Παναγιώτη αξίζουν τα μπράβο, γιατί κινήθηκαν με το δικό τους φως κι όχι αυτό της σκηνής (αλήθεια γιατί η αίθουσα δε συσκοτίστηκε;). Προσιτοί και απολαυστικοί καθηγητές, ευεπίφοροι στη σκληρή τιμωρία που ωστόσο τους απαγορευόταν. Οι μαθητές ηθοποιοί θέλησαν να πετύχουν και πέτυχαν.
Από τα δροσερά κορίτσια – μαθήτριες ξεχώρισαν όλες: η Λαζάρου, η Κωνσταντίνου Μαρία, ένα πειραχτήρι που έδειχνε ότι ζούσε το ρόλο και αλώνιζε τη σκηνή με τη φρεσκάδα του ταλέντου της. Αλλά και η Αρμάτσι Ροδάνθη, η Αθανασάκη Στεφανία, η Βλάχου Μαρία,η Διανέλλου Ασημίνα που εμφανίστηκε, στο ρόλο της μητέρας, κομψότατη με πέρλες στο λαιμό, γυαλιά, τακούνια και τσάντα, έξαλλη για την ‘’κακοποίηση’’ της κόρης της Λίζας. Η Ζαφειρίου Κατερίνα, η Ισαλλάρι Στέλλα, Κουτή Αγγελική, Κωστούλα Δήμητρα, στον απαιτητικό ρόλο της πρωταγωνίστριας Λίζας Παπασταύρου, που η καρδιά της ράγισε ενωρίς, η Μαχαιρίτσα Μαρία, στο ρόλο της συμμαθήτριάς της, Φράπα, η Μπαμπαλή Χριστίνα. ‘’ Χαζοχαρούμενες’’ με τα χαχανητά τους και προκλητικές, ευάλωτες, όταν οι ρόλοι το απαιτούσαν, απλά απολαυστικές τις άλλες φορές, χωρίς κόλπα, με ωριμότητα, ευπρέπεια και σεβασμό στο κοινό. Με το λοξό τους βλέμμα και με την απροσποίητη τρυφερότητα έφεραν σε πέρας τις οδηγίες των καθηγητριών τους. Με τα σύγχρονα πειράγματα, τις χειρονομίες τους , τη γλώσσα του σώματος, διαφοροποίησαν την παράσταση από την ταινία. Η απόλαυση, όταν βρίσκονταν στη σκηνή. Μπράβο τους!!!
Εξαιρετική και η σκηνική αντικατάσταση του Θεμιστοκλή Παπασταύρου από τη φωνή που ακουγόταν από τα παρασκήνια , σκηνοθετικό εύρημα του μαθητή Χούσιου Νικόλα. Σκόρπισε ενθουσιασμό και γέλιο.
Και στον παρόντα και προλογίζοντα την παράσταση Λυκειάρχη αξίζουν συγχαρητήρια. Όποιος γνωρίζει τις δυσκολίες υλοποίησης τέτοιων παραστάσεων μέσα από το απαιτητικό και κουραστικό σχολικό πρόγραμμα ιδιαίτερα των τελευταίων τάξεων του Λυκείου, μπορεί να αντιληφθεί τον κόπο όλων των συντελεστών της παράστασης.
Συμπερασματικά, μια ζωντανή παράσταση – ποίημα, που άγγιζε κατευθείαν την καρδιά του θεατή, ατμοσφαιρική, γοητευτική,συγκινητική στην απλότητά της, που σκόρπισε χαρά, κέφι, ενθουσιασμό, προβληματισμό, μέθεξη στο πολυπληθές κοινό. Παρούσα και η εξαιρετική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
Τους ευχαριστούμε, τους χειροκροτούμε, τους συγχαίρουμε και τους αγαπάμε…
