Πριν από λίγες ημέρες στο Public Βόλου, ο συγγραφέας του βιβλίου “Χαριστική Βιβλιοθήκη” κ. Δίκαιος Χατζηπλής παρουσίασε το συγγραφικό του εγχείρημα, βάζοντας στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, δεκάδες παιδιά. Μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Ηλία Κουτσερή, ο κ. Χατζηπλής εξιστόρησε πως προέκυψε η «Χαριστική Βιβλιοθήκη», αναφέρθηκε στην ανταπόκριση των παιδιών και στο ρόλο του παιδικού βιβλίου, ενώ επεσήμανε τις δυσκολίες, που υπάρχουν, καθώς το βιβλίο “μάχεται” απέναντι στην τεχνολογία.
Είναι εύκολο τελικά ή δύσκολο να γράψει και να απευθυνθεί κανείς στα παιδιά;
Το παιδικό βιβλίο δεν είναι εύκολο ομολογουμένως και το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένα μεγάλο θέμα γύρω από τον διδακτισμό, δηλαδή προσπαθώντας να περάσουμε μηνύματα στα παιδιά, πολλές φορές προσπαθούμε να καθοδηγήσουμε και να δώσουμε ξεκάθαρα μηνύματα, αλλά νομίζω, αν ο συγγραφέας δεν σκέφτεται αυτό και απλά σκέφτεται πως οι ήρωες θα καλέσουν τα παιδιά να μπουν σε έναν μαγικό κόσμο, εκεί νομίζω ότι το παιχνίδι μπορεί να κερδηθεί. Οπότε η φαντασία, η ελεύθερη γραφή και σκεπτόμενοι πάντα ότι μιλάμε στα παιδιά μέσα από τους ήρωες, νομίζω ότι είναι το μυστικό για να γραφτεί ένα βιβλίο.
Υπάρχει ανταπόκριση των παιδιών και πως ξεκίνησε η ιδέα της “Χαριστικής Βιβλιοθήκης”;
Στην περίπτωση της «Χαριστικής Βιβλιοθήκης», ξεκίνησε η διαδικασία λίγο αντίστροφα, γιατί η «Χαριστική Βιβλιοθήκη» υπήρξε στην αρχή ως παιχνίδι με παιδιά. Προέκυψε μέσα από ένα αυτοσχέδιο βιβλιοφιλικό παιχνίδι σε ένα χώρο μιας δανειστικής βιβλιοθήκης, όπου ρωτώντας τα παιδιά τι κερδίζουμε από ένα βιβλίο, σκέφτηκαν διάφορα πράγματα, οπότε είπαμε εάν στο σχολείο σας έχετε χαριστική βιβλιοθήκη κι εκεί λίγο υπήρξε μία… αμηχανία, προσπαθώντας να σκεφτούν τι είναι χαριστική βιβλιοθήκη, χαρίζει βιβλία;
Κι έτσι σιγά- σιγά δομήθηκε αυτή η ιστορία, που για πολλά χρόνια παιζόταν με παιδιά μέχρι που έγινε βιβλίο.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε εσείς μέσω της “Χαριστικής Βιβλιοθήκης”;
Κάποιο παιδί που διαβάζει τη «Χαριστική βιβλιοθήκη», αυτό που ουσιαστικά ζει, είναι ότι μέσα από ένα βιβλίο, ο ήρωας της ιστορίας κερδίζει τόσα πολλά πράγματα, που στο τέλος δεν θέλει να τα αποχωριστεί. Και πιστεύουμε ότι εάν κάθε βιβλίο καταφέρνει να δώσει στα παιδιά πράγματα, που στο τέλος δεν θα ήθελε να τα γυρίσει πίσω στη δανειστική βιβλιοθήκη, νομίζουμε ότι θα έχουμε κερδίσει.
Υπάρχει γενικότερα, μια πλούσια παραγωγή παιδικών βιβλίων. Υπάρχει νέο αναγνωστικό κοινό; Προστίθενται νέοι αναγνώστες τόσο παιδιά, όσο και γονείς; Μεγάλη κουβέντα βέβαια…
Είναι μεγάλη κουβέντα κι έχουν γίνει πολλές συζητήσεις πάνω σ’ αυτό. Όντως η παραγωγή είναι πολύ μεγάλη και ειδικά με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των εκτυπωτικών διαδικασιών, γίνονται όλο και ευκολότερες, υπάρχει μία πολύ μεγάλη παραγωγή. Θα έλεγα ότι θα ήταν πιο εύκολο να δημιουργηθούν νεότεροι αναγνώστες αν όντως μέσα στη σχολική διαδικασία υπήρχε και η φιλαναγνωσία σε καθιερωμένο πλαίσιο. Υπήρξε πριν μερικά χρόνια, μετά καταργήθηκε, σίγουρα όμως όταν η οικογένεια επενδύει πάνω στο λογοτεχνικό βιβλίο και στην επαφή του παιδιού με το λογοτεχνικό βιβλίο, νομίζω όλοι είναι κερδισμένοι. Νομίζω ότι οι γονείς το ξέρουν αυτό και γι’ αυτό υπάρχουν πολλά λογοτεχνικά βιβλία, αλλά βλέπω και συνεχώς πολλά παιδιά που διαβάζουν. Δεν είναι εύκολο βέβαια, έχουμε απέναντι την τεχνολογία, ειδικά στις ηλικίες των παιδιών που είναι πιο μεγάλα, όμως όλοι μαζί προσπαθούμε, εκπαιδευτικοί, εκδότες, βιβλιοπώλες, στις βιβλιοθήκες, οπότε νομίζω ότι με τη συνεχή προσπάθεια, θα υπάρξει και αποτέλεσμα.
**Ο Δικαίος Χατζηπλής μίλησε για τον Σοφοκλή που διαλέγει ένα βιβλίο από τη δανειστική βιβλιοθήκη. Μόλις το ανοίγει, ξεπετάγονται από μέσα αρκούδοι, ακροβάτες, ιππότες, συναισθήματα, ταξίδια, γνώσεις, φαντασία, παιχνίδια… Έρχεται όμως η ώρα να το επιστρέψει. Δεν μπορεί να κρατήσει ούτε καν την αγαπημένη του σελίδα. Πρέπει να το επιστρέψει όλο! Ή μήπως όχι; Εάν δεις κάπου μια ταμπέλα που να γράφει Δανειστική Βιβλιοθήκη, να ξέρεις ότι δε λέει αλήθεια.
