«Μιας και σε ένα μήνα ολοκληρώνεται το τρίτο (και κάτι παραπάνω) πρόγραμμα στήριξης αλλά και προσαρμογής της Ελλάδας σε μία περίοδο 8 ετών, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε την περίπτωση της Πορτογαλίας. Της χώρας που κατά τα προ κρίσης (και προηγούμενα χρόνια) ήταν το κράτος-μέλος της «παλιάς» Ευρώπης που μας «προφύλασσε» από το να έχουμε (ως Ελλάδα) τις χειρότερες οικονομικές επιδόσεις (ήμασταν συνήθως προτελευταίοι). Της χώρας, όμως, που εισήλθε σε (μόνο) ένα πρόγραμμα στήριξης και προσαρμογής και βγήκε από αυτό -όπως προβλέπονταν- σε τρία χρόνια και σήμερα βρίσκεται σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης. Της χώρας που μας επιτρέπει να κάνουμε συγκρίσεις με την Ελλάδα, εστιάζοντας στα στοιχεία που παρατηρήθηκαν στη δική τους περίπτωση, και όχι στη δική μας -χωρίς να παραγνωρίζουμε και διάφορες δομικές διαφοροποιήσεις στις οικονομίες των δύο χωρών. Τα στοιχεία που εντοπίζονται, λοιπόν, στην Πορτογαλία είναι (α) η συναίνεση του πολιτικού συστήματος και κυριότητα (ιδιοκτησία) επί της προσπάθειας εξόδου από την κρίση, (β) η έμφαση στην εξωστρέφεια, στη μείωση της γραφειοκρατίας, στην καινοτομία, και στην ποιότητα, και (γ) ο φιλοευρωπαϊσμός, με τη συνοδεία της καλύτερης αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων. Το στοίχημα, συνεπώς, που κατάφεραν να κερδίσουν οι Πορτογάλοι ήταν να πολεμήσουν την παραίτηση και να μην αποδεχθούν την κρίση ως αναπόφευκτη, αλλά να «συμμαζευτούν» για να εξέλθουν το συντομότερο από αυτή. Στην περίπτωσή μας, σε αυτό το περιβάλλον της νέας (μίζερης) κανονικότητας, είναι κάτι περισσότερο από στοίχημα να μην τα παρατήσουμε» σημειώνει σημείωνε ο κ. Χρήστος Τριαντόπουλος, Πρόεδρος της Κοινότητας Διαλόγου Σύνθεσις.
