Ακόμη και η λέξη καρκίνος αποτελεί ταμπού και οι άνθρωποι δυσκολεύονται να την αρθρώσουν, ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε ακόμη γι’ αυτή την ασθένεια, η οποία επί της ουσίας είναι μια ομάδα ασθενειών, κατά τα ιατρικά δεδομένα, τόνισε μιλώντας στο Ράδιο Ένα και τον Ηλία Κουτσερή, με αφορμή εκδήλωση που έγινε στον Βόλο από την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρία, η Πηνελόπη Αβαγιανού κλινική ψυχολόγος Dr. M Sc, που έχει δουλέψει για χρόνια με ογκολογικούς ασθενείς. Η κα Αβαγιανού, αναφέρθηκε στο ψυχολογικό κομμάτι και στον ψυχισμό των ασθενών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο, όσο και στην στήριξη του υποστηρικτικού του περιβάλλοντος.
«Ψυχολογικός παράγοντας κινδύνου»
Σε σχέση με το αν η νόσος είναι μια ψυχοσωματική νόσος, η κλινική ψυχολόγος προσπάθησε να το προσεγγίσει, αφενός όσον αφορά στην αιτιοπαθογένεια με βάση μελέτες που δείχνουν ότι πιθανά είναι ένας ψυχολογικός παράγοντας κινδύνου, ακόμη και στην εμφάνιση της νόσου και υπάρχουν μελέτες που έχουν τέτοιου είδους ευρήματα για ασθένειες όπως ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα, ο διαβήτης κλπ.
Ιδιαίτερη η προσέγγιση, και από την πλευρά που αφορά μετά τη διάγνωση και τι συμβαίνει στον ψυχισμό του ανθρώπου όταν πάρει αυτή την διάγνωση στα χέρια του και πόσο σημαντικό είναι το να διατηρεί μια καλή ψυχολογία, τόσο για την πορεία της νόσου και της θεραπείας, τι μπορεί να κάνει το υποστηρικτικό του περιβάλλον, αλλά και για το κομμάτι της σχέσης με τον γιατρό του.
Η κα Αβαγιανού ανέφερε ότι ο καρκίνος είναι μια ψυχοσωματική νόσος, κάτι που φαίνεται από το ότι ενώ υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που μπορεί να πλήξουν μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, δεν μπορεί να απαντηθεί το γιατί, ενώ κάποιοι άνθρωποι έχουν κοινούς ιατρικούς ή γονιδιακούς παράγοντες κινδύνου, δεν εμφανίζουν αυτή τη νόσο, ενώ κάποιοι άλλοι την εμφανίζουν.
«Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε γι’ αυτή την ασθένεια, η οποία επί της ουσίας είναι μια ομάδα ασθενειών, κατά τα ιατρικά δεδομένα», επισήμανε η κλινική ψυχολόγος.
Τέλος, επισήμανε ότι πολλοί είναι οι άνθρωποι που μέσα από την ασθένεια, αισθάνονται ότι τους έχει δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, πολύ πιο ουσιαστική, την οποία, αφού ανασυνταχθούν από το πρώτο δύσκολο κομμάτι, θα μπορέσουν να ζήσουν πολύ πιο ουσιαστικά και καλύτερα από πριν, κάνοντας κάποιες αλλαγές.
