Στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή μίλησε χθες, με αφορμή και την επέτειο του Πολυτεχνείου ο κ. Βαγγέλης Φράγκου, μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967- 1974, ο οποίος μπορεί εδώ και χρόνια, να ζει στο Πήλιο, όμως έζησε ως νέος την περίοδο της χούντας, στην Αθήνα, κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε, γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά, «ο φόβος μας είχε κυριεύσει και θέλαμε να τον ξεπεράσουμε». Κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα οι μνήμες που έρχονται στο νου δεν είναι εύκολες. Αντίθετα είναι δύσκολες και ο κ. Φράγκου εξομολογείται πως δεν μπορεί να παραμείνει ήρεμος.
«Είναι ζώσα η ιστορική μνήμη ακόμα και ως εκ τούτου είναι πολύ δύσκολο αυτές τις ημέρες να είσαι ακόμη και ήρεμος. Το μόνο που κάνω ως ευχή αυτές τις ημέρες, σε όλους τους πατριώτες μας σήμερα είναι ότι αυτό που παλέψαμε και κερδίσαμε και ήταν μοναδικές στιγμές, ήταν η δημοκρατία και αυτή κληρονομούμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας και στους συμπολίτες μας. Αυτό είναι για μένα το κύριο πρόσταγμα. Η δημοκρατία δεν εξαργυρώνεται με τίποτα και πρέπει να γίνει συμμετοχική η δημοκρατία, να συμμετέχει ο κόσμος και να μην νομίσει ότι θα του λύσει κάποιος τα προβλήματα, δεν γίνεται να την εναποθέτουν σε κάποιους σοφούς», επεσήμανε χαρακτηριστικά.
Φυλακίστηκε μόλις 18 χρόνων…
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω ο κ. Φράγκου φυλακίστηκε για πρώτη φορά το 1968 όταν ήταν μόλις 18 ετών. Μαζί με τους συναγωνιστές του πετούσαν προκηρύξεις και είχαν τυπώσει μία εφημερίδα σε έναν αυτοσχέδιο πολύγραφο. Βέβαια, όπως σημείωσε οι κατηγορίες που δέχτηκε ήταν πολύ μεγαλύτερες και σοβαρότερες από τις πράξεις, καθώς ο ίδιος κατηγορήθηκε για ανατροπή του κοινωνικού συστήματος. Για τον λόγο αυτό βασανίστηκε και δικάστηκε σε 6 χρόνια.
Όμως η δράση του δεν σταμάτησε επειδή φυλακίστηκε. Όπως σημείωσε ο ίδιος άνηκε σε επιτροπές που είχαν δημιουργηθεί έξω από το Πολυτεχνείου και μία εβδομάδα μετά τα επεισόδια του Πολυτεχνείου το 1973, η αστυνομία τον αναζητούσε, πήγε στο σπίτι του και δεν τον βρήκε εκεί, ενώ όταν τον εντόπισε τον κράτησε για 15 ημέρες περίπου κι έπειτα τον άφησε ελεύθερο.
Την ημέρα όμως της εξέγερσης και των γεγονότων του Πολυτεχνείου η μητέρα του κ. Φράγκου έπεσε θύμα αστυνομικής βίας. Τότε ο ίδιος και η οικογένειά του ζούσε στην Αθήνα.
«Τη μητέρα μου την τραυμάτισαν
και της άρπαξαν και τα τρόφιμα»
Όπως θυμάται «η μητέρα μου στα γεγονότα του Πολυτεχνείου τραυματίστηκε βαριά, ήταν μία από τους τραυματίες γιατί δούλευε και κάθε μέρα που σχολούσε από την δουλειά, γέμιζε μία τσάντα τρόφιμα και πήγαινε στην πόρτα του Πολυτεχνείου και την πέταγε στα παιδιά. Εκείνη την ημέρα της πήραν οι αστυνομικοί τα τρόφιμα, τσαλαπατήσανε την τσάντα και έσπασαν το χέρι και βρέθηκε στο ΚΑΤ. Της πήραν τα τρόφιμα και την πετάξανε κάτω, η βαρβαρότητα ξεκινά από εκεί».
Ο κ. Φράγκου μετά από την ταραγμένη αυτή περίοδο και για πολλά χρόνια τώρα έχει επιστρέψει στη βάση του και διαμένει μόνιμα στις Μηλιές. Στο ερώτημα γιατί αντέδρασε, γιατί αγωνίστηκε η απάντησή του καθηλωτική.
«Όλα αυτά περάσανε. Ήταν στιγμές που ίσως νιώσαμε κι εμείς ότι κάναμε κάτι χρήσιμο κι αυτό είναι που το χρωστάμε στην ιστορία. Ο φόβος μας είχε κυριεύσει και θέλαμε να τον ξεπεράσουμε. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος των ανθρώπων. Ο φόβος ,τους βάζει τους ανθρώπους στα σπίτια τους, τους κλειδώνει και όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα είναι συνέπεια του φόβου. Ο φοβισμένος άνθρωπος κάνει διάφορα. Εμείς αντισταθήκαμε στον φόβο. Σαν παιδιά βγήκαμε στους δρόμους για να αντισταθούμε στον φόβο. Εκ των υστέρων συνειδητοποιήσαμε και όλα τα υπόλοιπα. Όλοι φοβόντουσαν, η μάνα μου φοβόταν, ο αδερφός, ο γείτονας, έπρεπε με κάποιον τρόπο να πούμε ότι κάποιοι δεν φοβόμασταν, με φόβο δεν ζει μια κοινωνία . Περπατούσαμε στον δρόμο και λέγαμε «μην μιλάς».
Και σήμερα ο κόσμος φοβάται, φοβάται μην τον διώξουν από τη δουλειά κ.α.. Ο φόβος πρέπει να βγει από τη ζωή μας, αυτό είναι το βασικό στοιχείο που πρέπει να διεκδικήσουμε», υπογράμμισε ο κ. Φράγκου στέλνοντας το δικό του μήνυμα για το μάθημα που δίνει σήμερα η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Όμως ο κ. Φράγκου έχοντας αυτό το παρελθόν συνεχίζει να βαδίζει και στο σήμερα. «Και σήμερα αντιδρώ. Δεν θέλω να βλέπω μία κοινωνία φοβισμένη, δεν θέλω να βλέπω ανθρώπους φοβισμένους. Πρέπει ο φόβος να φύγει από την κοινωνία μας και η δημοκρατία να μπει στα σπίτια των ανθρώπων και στα νέα παιδιά και στους μεγαλύτερους», τόνισε χαρακτηριστικά.
