Χθες, που άκουσα τον νέο Υπουργό Οικονομικών να λέει ότι το 2014 θα είναι αυτό της ανάπτυξης, τρελάθηκα από την χαρά μου. Έβαλα τα καλά μου, χτένισα διαφορετικά τα μαλλιά μου, βάφτηκα, έβαλα το καλό μου άρωμα, πήρα γλυκά από το ζαχαροπλαστείο και στήθηκα στην πόρτα να την περιμένω.
Άρχισα να ιδρώνω, το μαλλί από την υγρασία «έπεσε», τα γλυκά άρχισαν να λιώνουν, βρε από εδώ η ανάπτυξη, βρε από εκεί η ανάπτυξη, τίποτα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να έμπλεξε σε καμιά δουλειά, να πήγε για καμιά βουτιά να δροσιστεί. Μπαίνω στο ίντερνετ, ψάχνω , βλέπω νέα δήλωση του κ. Χαρδούβελη, άκρως ικανοποιημένος από την πορεία της ελληνικής οικονομίας, κάνοντας πάλι λόγο για ανάπτυξη. Άντε πάλι από την αρχή. Πηγαίνω στο μπάνιο, φρεσκάρω το μακιγιάζ μου, χτενίζω τα μαλλιά μου, φορώ ακόμη πιο καλά ρούχα, αυτή τη φορά πήρα παγωτό κρέμα- πραλίνα για την ευχαριστήσω, αλλά έμεινα και πάλι με τη χαρά. Πάλι με έστησε. Πάλι έμεινα στην πόρτα να την περιμένω. Τηλεφωνώ σε ένα φίλο. «Μήπως πέρασε από σένα η ανάπτυξη;» τον ρωτάω. «Δεν φάνηκε καθόλου» αποκρίθηκε «και εγώ άκουσα ότι θα έρθει, αλλά ούτε φωνή, ούτε ακρόαση». Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στα ΚΤΕΛ, να πάρω το λιμενικό, να κάνω μια ερώτηση στο αεροδρόμιο, μήπως την είδε κανείς ρε παιδιά; Μήπως όντως ήρθε και απλά εμείς δεν πήραμε είδηση;
Μήπως γυρνάει κάπου εδώ γύρω και απλά το δικό μας το μάτι δεν την εντόπισε; Συζητώ με φίλους και γνωστούς, αρνητικοί και αυτοί. Ούτε που την είδαν, ούτε που την συνάντησαν. Αρχίζω να ψυλλιάζομαι ότι κάτι λάθος έχει γίνει. Κάποιος ανοίγει το στόμα του και δεν ξέρει τι λέει. Ρίχνω μια ματιά γύρω μου. Η ίδια κατάσταση. Γιατί, αν όντως όπως λένε όλοι αυτοί η ανάπτυξη έχει έρθει, γιατί εγώ αντί να βλέπω ανθρώπους να είναι σε δουλειές και να βγάζουν το ψωμί τους, στέκονται στην ουρά του ΟΑΕΔ ή εξακολουθούν να μεταναστεύουν με σκοπό την εξεύρεση μιας εργασίας;
Γιατί, αντί να βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα, αντικρίζω μουτρωμένους ανθρώπους, ταλαιπωρημένους από τα προβλήματα και τα οικονομικά αδιέξοδα; Γιατί αντί να βλέπω επιχειρήσεις να ανοίγουν, κάθε μέρα βλέπω και από ένα νέο λουκέτο; Γιατί αντί να βλέπω ανθρώπους να τρέχουν να εφοδιαστούν τα απαραίτητα για το σπίτι τους από το σούπερ μάρκετ, εξακολουθούν να υφίστανται τα συσσίτια και μάλιστα ο αριθμός των συμπολιτών που τρώνε εκεί αυξάνεται καθημερινά;
Γιατί, αντί να τηλεφωνείς στον γιατρό να κλείσεις ραντεβού άμεσα, είσαι υποχρεωμένος να περιμένεις δύο μήνες; Για ποια ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε όταν η αξιοκρατία, η διαφάνεια, το φακελάκι, οι εγκληματικές οργανώσεις αποτελούν κυρίαρχο συστατικό στη ζωή αυτής της χώρας; Δεν θα με πειράξει να στολιστώ και να σε περιμένω, γλυκιά μου. Αρκεί να έρθεις.
Έστω και αν αργήσεις λίγο. Μη μας πάρουν τα χρόνια όμως, έχουμε να ζήσουμε κιόλας ξέρεις. Αν μας έρθεις σύντομα πάντως, σου θυμίζω ότι όλοι έχουμε δικαιώματα, πόσο μάλλον σε αυτό που λέγεται αξιοπρέπεια και χαρά!
