Όσοι βρίσκονται έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια μπορούν να λένε. Όταν όμως βρίσκεσαι μέσα στο πρόβλημα, όταν δεν βλέπεις από πουθενά φως και ελπίδα, όταν εκεί που πας να πεις «ευχαριστώ Θεέ μου», λες «βοήθα Παναγία μου», όταν εκεί που ξεπερνάς το ένα πρόβλημα, σε χτυπάει το άλλο, απελπίζεσαι. Τέτοιες φωνές, απελπισμένες, γεμάτες πόνο και αγανάκτηση ακούω τις τελευταίες ημέρες.
Από ανθρώπους, επιχειρηματίες, τόσο στον τουρισμό, όσο και στην εστίαση, που ένα χρόνο τώρα δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και ήρθε και το θέμα των νεκρών ψαριών σαν κερασάκι στην τούρτα να τους αποτελειώσει. Άκουγα επιχειρηματίες των Αλυκών, βαθιά πληγωμένους, αλλά και θυμωμένους με όλη αυτή την κατάσταση που βιώνουν εδώ και ένα χρόνο, από τις καταστροφικές πλημμύρες και μετά. Άνθρωποι που είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται από την μια στιγμή στην άλλη, που χρεώθηκαν για να τις ξαναφτιάξουν, που όπως λένε, δεν έχουν πάρει μία από τις αποζημιώσεις, που περίμεναν το καλοκαίρι για να δουλέψουν και να βγάλουν κάποια χρήματα για να καλύψουν υποχρεώσεις, αλλά οι καταστάσεις δεν τους αφήνουν. Άκουγα έναν εστιάτορα, να λέει για το πόσο άσχημα πήγε η σεζόν, μια γυναίκα που διαθέτει δωμάτια να λέει πως από την στιγμή που προέκυψε το θέμα με τα νεκρά ψάρια το τηλέφωνο χτυπάει μόνο για ακυρώσεις. Άνθρωποι ανά την Ελλάδα που θα έρχονταν για διακοπές στην περιοχή μας τ
ον Σεπτέμβρη, δεν θα πατήσουν το πόδι τους, κι αυτοί που έκαναν τώρα διακοπές σηκώθηκαν κι έφυγαν. Μπορεί να τους κακίσει κανείς; Ήρθαν οι άνθρωποι να κάνουν ένα μπάνιο, να κάνουν μια βόλτα, να αλλάξουν τον αέρα τους κι εμείς αυτό που θα τους προσφέραμε θα ήταν η βρώμα της ψαρίλας και το αποτρόπαιο θέαμα νεκρών ψαριών. Πέρα λοιπόν από την τεράστια οικολογική καταστροφή που υπέστη η περιοχή μας, όλη αυτή η δυσφήμηση με το εάν τα νερά ή όχι είναι καθαρά, με το αν οι δρόμοι έχουν φτιαχτεί και τώρα με τα νεκρά ψάρια που κατέκλυσαν τον Παγασητικό και ορισμένες από τις ακτές του, θα έχει αντίκτυπο και στην οικονομική ζωή της πόλης.
Όταν τελειώσουμε από το να ρίχνουμε ο ένας την ευθύνη στον άλλο για το ποιος φταίει και φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο την πόλη, θα πρέπει να δούμε τι γίνεται από εδώ και πέρα. Τι πήγε λάθος. Τι δεν κάνουμε σωστά. Τι θα έπρεπε να έχει γίνει όλο αυτό τον χρόνο, από τις πλημμύρες και μετά και δεν έγινε. Καταφέραμε μια πόλη σαν τον Βόλο, έναν νομό σαν την Μαγνησία να τον υποβαθμίσουμε. Θα κάνουμε κάτι για να αντιστραφεί το κλίμα ή θα αποδεχτούμε μοιραία την μαύρη μας μοίρα;
