Και αφού έφτασε ή έτσι ακούγεται, πως το καλοκαίρι είναι εδώ, είπα και εγώ να κάνω την υπέρβαση και να απολαύσω ένα Σαββατοκύριακο στο πανέμορφο νησί της Σκιάθου. Κόσμος όχι πολύς, ξένοι κυρίως οι επισκέπτες του νησιού. Είχα ξεχάσει πόση ομορφιά κρύβει αυτό το νησί, τελευταία φορά πρέπει να είχα πάει σε σχολική εκδρομή του Γυμνασίου. Υπέροχες παραλίες, οργανωμένες στο φουλ, καθαρές, νυχτερινή ζωή, καλό φαγητό, κοσμικούς να σε περιτριγυρίζουν, να κάθεσαι για ποτό και δίπλα σου να κάθεται ο Ρουβάς και να θέλεις να πας, σαν έφηβη, να του ζητήσεις αυτόγραφο. Ευτυχώς, συγκρατήθηκα και αρκέστηκα στο να κοιτάζω το πόσο όμορφος είναι.
Για να επανέλθω στην πραγματικότητα όμως, αγαπημένε μου αναγνώστη, η αλήθεια είναι ότι μια βόλτα σε μια παραλία ή θα σε κάνει να χαλαρώσεις ή θα σου κάνει τα νεύρα τσατάλια. Αφού βάλεις λοιπόν το μαγιό σου, ζαλωθείς με τσάντα που έχει μέσα της από πετσέτα μέχρι και το πιο άχρηστο πράγμα, που στην τελική ποτέ δεν θα σου φανεί χρήσιμο, βγαίνεις στο πηγαιμό για την παραλία. Και διαλέγεις να πας κάπου που πάει αρκετός κόσμος. Να δεις και κάτι άλλο βρε αδελφέ. Και φτάνεις. Και σε υποδέχονται, πριν καν προλάβεις να αποφασίσεις αν θα κάτσεις και που, σε καλωσορίζουν, σε ενημερώνουν και πριν καλά – καλά το καταλάβεις έχεις ήδη στρωθεί στην δερμάτινη ξαπλώστρα, κάτω από την ομπρέλα που σου προσφέρει την ανάλογη δροσιά, έχεις ήδη παραγγείλει φρέντο, ακούς την χαλαρωτική μουσική και αναρωτιέσαι «αν δεν είναι αυτός ο παράδεισος, τότε τι είναι;». Μέχρι την στιγμή, που θα αρχίσεις να ρίχνεις κλεφτές ματιές γύρω- γύρω, να παρατηρείς τον κόσμο, γιατί για να ακούσεις από την πολύ δυνατή μουσική τι σου λέει ο διπλανός σου λίγο δύσκολο. Κάποιος να πνιγόταν και να φώναζε ο άνθρωπος να πάμε να τον σώσουμε, μπορεί και να μην τον ακούγαμε. Χρυσές δουλειές πρέπει να κάνει ο ωρυλά του νησιού.
Και να ήταν μόνο τα ντεσιμπέλ που σου τίναζαν τα μυαλά στον αέρα; Να σου και το ζευγάρι που ήθελε να παίξει ρακέτες και να αποδείξει ότι οι Έλληνες το έχουμε αυτό το αθλητικό, τύφλα να έχει το Ρολάν Γκαρός ένα πράγμα. Και να σου να φωνάζει το κορίτσι κάθε φορά που έχανε μπαλιά, και να την κατσαδιάζει ο συμπαίκτης της που η μπάλα έπεσε πάνω στο κεφάλι ανυποψίαστου λουόμενου, φαντάζεσαι θέαμα. Και να περνάνε μπροστά σου άντρες- φέτες, με τατουάζ και μαλλί κομμωτηρίου, να σε κάνουν να νιώθεις αμήχανα που πριν από λίγο είχες καταβροχθίσει ένα κρουασάν και τις γυναίκες με τα μαγιό-δείγματα που σε κάνουν να αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή που δεν πήγες ολόκληρο το χρόνο μια φορά στο γυμναστήριο. Τι να σου κάνει και η θάλασσα; Πόσο να σε ηρεμήσει; Απομακρυσμένη παραλία την επόμενη φορά, τουλάχιστον να μπορούμε να φάμε το κρουασάν μας χωρίς τύψεις…
