Ξυπνάς το πρωί μέσα στην καλή χαρά. Είναι καλοκαίρι, δεν έχεις να πας στο γραφείο, έχεις τακτοποιημένες όλες τις δουλειές σου, έχεις συνεννοηθεί με τους φίλους και κανονίζετε να πάτε για μπάνιο. Βάζεις το μαγιό σου, ετοιμάζεις την τσάντα θαλάσσης, αντηλιακό, καπέλο και λεφτά και είσαι έτοιμος να ξεκινήσει ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, με αραλίκι στην ξαπλώστρα, ατέλειωτες βουτιές και τσιπουράκι δίπλα στην θάλασσα, να σε χτυπάει η αύρα. Όλα αυτά μέχρι με το αυτοκίνητο να φτάσει στην Γορίτσα. Εκεί που ξεκινάει ο Γολγοθάς κάθε Βολιώτη, που τι ζητάει; Να μπορεί να φτάσει σαν άνθρωπος, χωρίς νεύρα και εντάσεις και προφανώς χωρίς καθυστερήσεις στον προορισμό του για να απολαύσει μια βουτιά.
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, όσοι θέλησαν να πάνε Πήλιο, προς Χόρτο ή Μηλίνα, ακόμη και μέχρι την Αγριά, απηύδησαν για ακόμη μια φορά, έχοντας να διασχίσουν μια απόσταση που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν 15-20 λεπτά, κάνοντας πάνω από μια ώρα. Πόση υπομονή να κάνει κάποιος;
Πώς να μην αγανακτεί, όταν είναι αναγκασμένος να βρίσκεται καθηλωμένος μέσα στο αυτοκίνητο, να «ψήνεται», επειδή χρόνια τώρα κάποιοι τον κοροϊδεύουν φτιάχνοντας έναν Περιφερειακό, που έχει μείνει μισός και ανέσωτος; Προφανώς κι ο κόσμος που κάθε Κυριακή βράδυ ανεβάζει φωτογραφίες με ουρές χιλιομέτρων και παραπονιέται ότι κάτι θα πρέπει να γίνει γι αυτό το χάλι, δίκιο έχει. Το θέμα είναι που θα το αναζητήσει για να το βρει αυτό το δίκιο του. Σε ποιον να το πει και ποιος να τον καταλάβει; Βουλευτές; Περιφέρεια; Δήμαρχος;
Μεταξύ μας, αγαπημένε μου, δεν τους βλέπω να το έχουν και κανέναν ιδιαίτερο καημό για το αν εσύ θα πρέπει να ταλαιπωρηθείς για να πας για μπάνιο. Ίσως όμως θα πρέπει όλοι μας να προβληματιστούμε, όταν αρχίζουν και απογοητεύονται σε τέτοιο σημείο οι Βολιώτες, που στην προοπτική να κάνουν δυο ώρες για να φτάσουν σε κάποια κοντινή παραλία, επιλέγουν είτε να κάτσουν σπίτι, είτε να βγουν εκτός Μαγνησίας, αφού όπως λένε, λιγότερη ώρα κάνει κάποιος για να φτάσει, για παράδειγμα σου λέω, στα παράλια της Λάρισας. Έχουμε σκεφτεί τι αντίκτυπο θα έχει για τον τοπικό μας τουρισμό κάτι τέτοιο;
Ήδη τα σημάδια στην μετά κορονωιό εποχή δεν είναι ευχάριστα. Μια βόλτα στα παραθαλάσσια μέρη της Μαγνησίας μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο, ότι ο κόσμος είναι διστακτικός, ακόμη και να πάει για μπάνιο.
Αν μέσα σε όλα τα υπόλοιπα που σκέφτεται μέχρι να μπει στο αυτοκίνητο με την οικογένεια του, είναι και οι ώρες που θα ξοδέψει στο δρόμο για να φτάσει σε μια παραλία, τότε κλάφτα Χαράλαμπε. Ας κοιτάξουμε λοιπόν όλοι μαζί τι μπορούμε να κάνουμε. Γιατί σίγουρα κάτι μπορεί να γίνει, αρκεί να είμαστε ενωμένοι και με δυνατή φωνή μπας και ακουστεί ότι ένα ρημάδι μπάνιο μας βγαίνει πλέον από τη μύτη…
