Ότι δίνεις, αυτό θα πάρεις, συνηθίζουμε να λέμε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Η ζωή, είναι αλήθεια, ότι επιστρέφει συμπεριφορές. Όπως θα φερθείς, έτσι κάποια στιγμή θα σου φερθούν και τότε ή θα πρέπει να πάρεις το μάθημα σου, ή να συνεχίσεις απτόητος να κάνεις τα ίδια λάθη. Ζούμε στην εποχή που ένα τεράστιο «εγώ» μας έχει κυριεύσει. Πιστεύουμε ότι όλοι οι υπόλοιποι γύρω μας έχουν την υποχρέωση να προσφέρουν, εκτός από εμάς. Πολλές φορές προβληματίζομαι για την εικόνα που σχηματίζει κάποιος για μένα. Κι εκεί που έχω καταλήξει, είναι ότι κάποιος σίγουρα θα μας θυμάται για τα καλά και τα άσχημα μας.
Για τα αρνητικά ή τα θετικά συναισθήματα που του βγάλαμε. Στο χέρι μας είναι να δημιουργήσουμε εμείς εκείνες τις συνθήκες για το πώς κάποιος θα μας έχει στο μυαλό του. Σκεφτόμουν επίσης ότι αν ο καθένας από εμάς προσπαθούσε να γίνει ο άνθρωπος που θα ήθελε να συναντήσει στη ζωή του, να κάνει παρέα, να τον ερωτευτεί, ίσως και να είχαμε κάνει μεγάλη πρόοδο, φτιάχνοντας έναν πιο όμορφο κόσμο. Σκέψου μια κοινωνία που κανένας από εμάς δεν θα κατηγορούσε το άλλον χωρίς λόγο. Αν προσπαθούσαμε να γίνουμε όλα όσα θα θέλαμε, τότε νομίζω ότι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Κακά τα ψέματα. Είμαστε οι επιλογές μας, οι καθημερινές μας πράξεις. Αυτά που δίνουμε στους άλλους.
Πριν λοιπόν αποφασίσεις να κατηγοριοποιήσεις ανθρώπους, βγάζοντας τους από τη ζωή σου, σκέψου τι έκανες για εκείνους. Τι τους προσέφερες. Η παρέα μαζί σου τους έκανε να πάνε ένα βήμα παραπέρα; Να γίνουν η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού τους; Όταν βγαίνατε για καφέ, τους άφηνες να σου μιλάνε για εκείνους ή σημασία είχε μόνο να τους αναφέρεις τα δικά σου προβλήματα; Τους έκανες να αισθάνονται όμορφα; Να γελάνε; Τους έκανες να δουν με άλλη ματιά κάποιο ζήτημα; Ή μήπως τους έκανες να απομακρυνθούν από εσένα, να βρίσκουν δικαιολογίες όταν τους ζητούσες να συναντηθείτε; Μήπως κάτι δεν έκανες κι εσύ καλά; Κι αν ναι, έχεις σκεφτεί τι μπορείς να κάνεις πριν θεωρήσεις την «αποπομπή» τους από τη ζωή σου ως την πιο ιδανική λύση; Κάτσε σκέψου για λίγο, όχι τι σου προσέφερε ο άλλος, αλλά τι έκανες κι εσύ για εκείνον. Γίνε ο λόγος να πάψει να υπάρχει η ψύχρα ανάμεσα σας. Πίστεψε πάλι στην σχέση σας και προσπάθησε να την φέρεις στα «ίσια» της. Δώσε από την καρδιά σου χωρίς να σκέφτεσαι «τι» και «πως». Δώσε και κάνε τους γύρω σου χαρούμενους. Αγκάλιασε τους, αγκάλιασε κι εσένα. Χάρισε ότι μπορείς, όποτε μπορείς, αλλά χάρισε. Στον ξένο, στον συνάδελφο, στον φίλο. Γιατί κάπου εκεί βρίσκεται το πραγματικό νόημα της ζωής σου. Στο χαμόγελο που θα σου δώσει κάποιος που τον βοήθησες, κι ας μην είχες τίποτα να κερδίσεις.
