Και να που έφτασε η ώρα που όλοι μας περιμέναμε με αγωνία. Ναι, αγαπημένε μου αναγνώστη. Είμαστε πλέον ελεύθεροι, να βγαίνουμε από το σπίτι μας χωρίς να δίνουμε λογαριασμό για το αν θα πάμε στο φαρμακείο, στο μάρκετ ή για περπάτημα. Είμαστε πλέον ελεύθεροι να ορίζουμε εμείς που θα πάμε, τι ώρα θα πάμε. Είμαστε πλέον ελεύθεροι να κανονίζουμε εμείς τη ζωή μας κι όχι να περιμένουμε οδηγίες χρήσεις.
Είμαστε πλέον ελεύθεροι, υγιείς και αισιόδοξοι, οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω, που πιστεύουμε πως τα κακά πλέον, τουλάχιστον σε επίπεδο υγείας, είναι πλέον πίσω μας κι έτσι από εδώ και πέρα μπορούμε να δούμε τι θα απογίνουμε και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας. Τις προάλλες συνάντησα έναν γείτονα, ο οποίος τον τελευταίο καιρό έχει μετακομίσει σε άλλη γειτονιά. Πως περνάτε; με ρώτησε, εννοώντας την καραντίνα. Θα μπορούσα να γκρινιάξω, αλλά με χαμόγελο του είπα ότι μια χαρά περάσαμε, ίσως και να μας άρεσε κιόλας αυτή η μικρή «παύση» που έγινε. Το ίδιο μου είπε κι αυτός. Και μου αρέσει, αγαπημένε μου αναγνώστη, που βλέπω ανθρώπους όχι μίζερους , αλλά συνειδητοποιημένους για το τι ακριβώς συνέβη.
Ανθρώπους που πήραν το χρόνο τους. Που μπορεί ότι βίωσαν να είχε και την κακή του πλευρά, αλλά το δέχθηκαν και πήγαν παρακάτω. Που σίγουρα όλο αυτό το διάστημα είχαν και τις μαύρες τους, αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Κι αν κάτι θέλω να βγει από όλη αυτή την περιπέτεια που όλοι περάσαμε, είναι να έχουμε κατανοήσει πως όταν κάτι στραβώσει τότε είναι η ευκαιρία για αλλαγές. Για αλλαγή τρόπου σκέψης, δράσης, αντιμετώπισης των πραγμάτων και των καταστάσεων γύρω σου. Όλους μας,κατά κάποιο τρόπο, αυτή η επιδημία μας σημάδεψε, μας άλλαξε. Τώρα όμως είμαστε πιο δυνατοί, έτσι δεν είναι; Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή, θα μου πεις.
Νομίζω ότι όλοι μας ταρακουνηθήκαμε κι αποφασίσαμε πως από εδώ και πέρα δεν θα αφήνουμε το χρόνο να κυλάει άσκοπα. Ξυπνήσαμε μια και καλή κι από δω και μπρος θα ζούμε πιο έντονα, θα κάνουμε αυτό που θέλουμε, θα λέμε αυτό που πιστεύουμε, γιατί αύριο ποιος ξέρεις; Νομίζαμε ότι έχουμε μια αιωνιότητα να ζήσουμε μπροστά, μεταθέταμε πράγματα για ένα μήνα, για ένα χρόνο αργότερα. Κούνια που μας κούναγε. Από τις 4 Μαίου, μας δόθηκε ευκαιρία να πάρουμε και πάλι τη ζωή στα χέρια μας. Ας μην σπαταλήσουμε αυτή την ευκαιρία σε ανούσια πράγματα. Ας ζήσουμε με γνώμονα την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια. Μόνο τότε θα έχουμε κερδίσει το στοίχημα. Συμφωνείς;
