Βρες λίγο χρόνο για τον εαυτό σου. Του το οφείλεις. Έπειτα, πάρε το σημειωματάριο σου ή απλά ένα χαρτί. Κάθισε στην αγαπημένη γωνιά σου στο σπίτι και γράψε όλα εκείνα που σου προκαλούν φόβο. Φρόντισε να μην παραλείψεις τίποτα. Δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Τίποτα, εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό. Έπειτα, χαλάρωσε. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου ότι βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο. Πως ανοίγεις τα μάτια σου και βρίσκεσαι κάπου μακριά, τόσο μακριά που αυτά που κάθισες και έγραψες και σου προκαλούν φόβο, δεν μπορούν να σε ακουμπήσουν. Φαντάζεσαι πως είναι αυτός ο κόσμος; Φαντάζεσαι πως είναι εκεί η ζωή σου;
Δεν είναι όμορφο να μην έχεις να φοβηθείς τίποτα και κανέναν; Δεν είναι μαγικό να μην σε αγχώνουν οι λογαριασμοί, οι υποχρεώσεις, η καθημερινότητα, η προσπάθεια να βγάλεις χρήματα, οι ταχύτατες αλλαγές που γίνονται γύρω σου στον κόσμο; Ή μήπως αυτό τελικά σου προκαλεί μεγαλύτερο φόβο; Αυτό θα το απαντήσεις μόνος σου. Εγώ καμιά φορά πάντως αναρωτιέμαι αν τελικά το μόνο πράγμα που θα έπρεπε να μας φοβίζει είναι ο ίδιος ο φόβος. Κι ο φόβος φανερώνεται και στρογγυλοκάθεται δίπλα στην αμάθεια. Θυμήσου τι είχε πει ο Καζαντζάκης. Πως δεν φοβάται τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα, είναι λεύτερος. Μέχρι να κάνεις βέβαια το λάθος, μέχρι να αποτύχεις. Μέχρι να το ξεπεράσεις και να νιώσεις και πάλι ευτυχισμένος. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές μας φαντάζει αδύνατο να ελέγχουμε το φόβο μας. Θέλει να ελέγχεις σε τέτοιο βαθμό τα συναισθήματα σου, να έχεις τέτοια αυτογνωσία, που να πεις πως τίποτα δεν μπορεί να σε τρομάξει. Ξέρω ότι για τους περισσότερους είναι δύσκολο αυτό, αλλά νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε μια προσπάθεια, μπροστά στον όποιο φόβο μας να μην παραδίνουμε τα όπλα αμαχητί.
Να μην τον αφήνουμε να μας πηγαίνει βήματα πίσω. Είναι απόλυτο λογικό να φοβόμαστε. Για θέματα υγείας, οικογένειας, οικονομικά, κοινωνικά. Είναι λογικό να κάνουμε υποθέσεις και να πλάθουμε στο μυαλό μας σενάρια με τυχόν επιπτώσεις αν συμβεί το ένα ή το άλλο. Όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Κι όλα στο χέρι μας είναι να τα αντιμετωπίσουμε με σύνεση, βρίσκοντας τρόπους ανώδυνους, που δεν θα μας «παραλύουν» ψυχολογικά. Διάβασα κάπου πως «Ο φόβος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη δύναμη εκτός αν τον δυναμώσεις υποκύπτοντας σ’ αυτόν» και νομίζω ότι δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω απολύτως. Ίσως τελικά το κλειδί της επιτυχίας και της ευτυχίας το βρούμε αν επικεντρωθούμε σε αυτά που θέλουμε, κι όχι σε αυτά που φοβόμαστε. Τι λες;
