Πολλοί θεωρούν ότι μόνο κάποιος που μαθαίνει ότι έχει καρκίνο σοκάρεται. Εγώ πάλι πιστεύω ότι και οι υπόλοιποι γύρω του το ίδιο σοκ νιώθουν. Μαθαίνοντας πως μια καλή φίλη, μετά από μια εξέταση μαστογραφίας, έμαθε ότι στο στήθος της έχει ένα μικρό όγκο, εκτός του ότι στεναχωρήθηκα, πραγματικά δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ. Τι να της πω. Πώς να της το πω. Μήπως καλύτερα ήταν να κάνω ότι δεν συμβαίνει και τίποτα και πως όλα θα πάνε καλά ή να μιλήσω με τη γλώσσα της αλήθειας κι ας τη στεναχωρούσα με ότι θα της έλεγα; Δύσκολη απόφαση. Προσπάθησα να μπω στη θέση της. Να κατανοήσω την κατάσταση της.
Προσπάθησα να σκεφτώ πως θα ήταν να δω τον εαυτό μου σε μια κλινική, σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου και να έπρεπε, εκτός από τον όγκο, να έρθω αντιμέτωπη και με τους φόβους μου. Θα μου πεις, είναι δυνατόν να μπορέσει κάποιος να αισθανθεί όπως κάποιος που πραγματικά νοσεί; Προφανώς όχι. Αλλά σίγουρα κατανοώ το χάος που μπορεί να επικρατεί στο μυαλό ενός καρκινοπαθή, τις σκέψεις του, το κενό που μπορεί να βιώνει και τον καταπίνει μέρα με τη μέρα. Σάμπως εκείνος δεν θέλει να φανεί δυνατός;
Βλέπεις όμως ότι τα συναισθήματα εναλλάσσονται από ώρα σε ώρα και πολλές φορές συγκρούονται το ένα με το άλλο. Λογικό δεν είναι; Όχι το να σκέφτεται «γιατί σε εμένα;», γιατί θα σου απαντήσω «γιατί όχι σε εσένα;», αλλά το να αισθάνεται κάποιος τρομαγμένος με την ιδέα ότι πρέπει να παλέψει με μια αρρώστια, χωρίς να ξέρει αν θα βγει νικητής, νομίζω ότι έχει το δικαίωμα. Αν κάτι λοιπόν θα έλεγα σήμερα στη φίλη μου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου, θα ήταν ότι είναι μοναδικό να μπορείς να επιβιώνεις μέσα από τα προσωπικά σου συντρίμμια. Είναι δώρο το να μπορείς να παλέψεις για να βγεις νικητής. Είναι εκπληκτικό να έχεις δίπλα σου συμμάχους που σου συμπαραστέκονται στον αγώνα που δίνεις. Είναι μοναδικό να γεννιέται μέρα με τη μέρα η ελπίδα για μια νέα ζωή.
Είναι επίπονες οι χημειοθεραπείες, το ίδιο και οι ακτινοβολίες. Σκέψου όμως πως μπαίνοντας στην κλινική πόσα μάτια άλλων γυναικών, που ίσως βρίσκονται στην ίδια θέση με εσένα, είναι πάνω σου και κοιτάνε να δουν αν είσαι καλά. Είσαι η δύναμη τους, το έχεις σκεφτεί; Γι αυτό στυλώσου καλά στα πόδια σου. Είσαι φυσιολογική, εργάζεσαι, έχεις την οικογένεια σου, δεν υπάρχει κανένας λόγος όλο αυτό να σε «καταπιεί». Κι αν αυτό συμβεί, εμείς είμαστε εδώ, να σου θυμίζουμε τι όμορφο είναι να νιώθεις και πάλι ανέμελος.
