Όλα όσα είσαι

Υπάρχει κάποιος άνθρωπος στη ζωή σου που γνωρίζει τα πάντα για σένα, αγαπημένε μου αναγνώστη; Κι όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε όλα. Ποιος ξέρει την πάσα αλήθεια για σένα; Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Ο πατέρας; Η μητέρα σου; Κάποιος συγγενείς; Ένας φίλος; Ο ίδιος σου ο εαυτός; Κι όταν λέω «αλήθεια», εννοώ όλα εκείνα που συνήθως τα προσπερνάμε, που κι εμείς οι ίδιοι κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε, που δεν τα παραδεχόμαστε, αλλά συνήθως είναι κι αυτά που μας ορίζουν. Πολλές φορές ακούω από τους γύρω μου να λένε ότι αυτό που ζητάνε από τους άλλους είναι αλήθεια.

Πως όμως ζητάς από τον άλλον να είναι αληθινός απέναντι σου, να είναι ειλικρινής, να σου ανοίγει τα εσώψυχα του και να γνωρίζεις το παραμικρό για την ζωή του, όταν την ίδια στιγμή εσύ κρατάς πράγματα για τον εαυτό σου και δεν τα μοιράζεσαι μαζί του; Θεμιτό να ζητάς από τον άλλον αλήθεια, αλλά εσύ γιατί του προσφέρεις τη μισή; Πολλές φορές αναρωτιέμαι, γιατί επιλέγουμε να παρουσιάσουμε συγκεκριμένες πτυχές του εαυτούς μας σε κάποιον. Γιατί να του σερβίρουμε μισή αλήθεια; Γιατί να του δείχνουμε μόνο εκείνα τα στοιχεία του εαυτού μας για τα οποία καμαρώνουμε, εκείνα που μας κάνουν να φαινόμαστε στα μάτια τους ιδανικοί, ξέρεις, εκείνα τα αψεγάδιαστα που κάνουν τον άλλον να πιστεύει ότι είμαστε μικροί Θεοί; Γιατί να υποκρινόμαστε κάτι το οποίο απέχει πολύ από ότι πραγματικά είμαστε;

Γιατί να γινόμαστε ηθοποιοί και να παρουσιάζουμε στον άλλον έναν ρόλο που δεν είναι στα μέτρα μας; Γιατί να παρουσιαζόμαστε ως οι αλάνθαστοι, μη τυχόν κι ο άλλος δει τα τρωτά μας σημεία και φύγει; Ή μήπως πιστεύουμε ότι αν επιμεληθούμε το προφίλ μας σε τέτοιο βαθμό θα είμαστε άξιοι θαυμασμού, ενώ την ίδια ώρα υποτιμάμε τον εαυτό μας, θεωρώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν είμαστε άξιοι να αγαπηθούμε; Η κοινωνία μας θέλει να μην έχουμε κανένα ψεγάδι. Να φοβόμαστε μη τυχόν και ξεχωρίσουμε από τη μάζα. Να μην φανούμε ότι έχουμε «πρόβλημα». Κι έτσι πορευόμαστε, χτίζοντας ζωές, φιλίες, αγάπες, συνεργασίες. Χτίζουμε σχέσεις πάνω σε σαθρά θεμέλια, που με το πρώτο ταρακούνημα γίνονται γυαλιά- καρφιά. Αν με ρωτάς, δεν είναι κακό να παραδέχεσαι και να δείχνεις και στους γύρω σου ότι έχεις κουσούρια. Ότι δεν είσαι σε όλα σου τέλειος. Ότι έχεις και συνήθειες για τις οποίες ναι μεν δεν καυχιέσαι, αλλά αποτελούν κομμάτι του εαυτού σου. Γιατί αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να αγαπηθείς και να γίνεις αποδεκτός ακριβώς γι αυτό που είσαι. Ας είμαστε ειλικρινείς. Καλύτερα να ζεις μια ζωή γεμάτη ατέλειες κι αγάπη, παρά μια ζωή τέλεια, γεμάτη ψέματα. Έτσι νομίζω, εσύ τι λες;

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.