Πως και πως περίμεναν οι καταστηματάρχες να μπουν και πάλι στα μαγαζιά τους. Να βάλουν στην πόρτα «ανοιχτό» και να αρχίσουν πάλι να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους. Κι αυτό συνέβη από τη Δευτέρα. Περπατώντας στην κεντρική αγορά του Βόλου, Ερμού, Καρτάλη, Ιωλκού, Σπυρίδη, είδα γνωστά πρόσωπα μετά από καιρό.
Εμπόρους που τους είδα να στέκονται και πάλι μπροστά από τις προσόψεις των καταστημάτων τους, να φτιάχνουν βιτρίνες, να μπαίνουν ξανά στην καθημερινότητα, μετά την καραντίνα εποχή. Στη βόλτα μου αυτή συνάντησα πολλούς γνώριμους. Ανθρώπους που χρόνια μας στηρίζουν διαφημιστικά, ανθρώπους που κι εμείς ψωνίζουμε από τα καταστήματά τους και θα συνεχίζουμε να το κάνουμε.
Δεν θα σου κρυφτώ, αγαπημένε μου αναγνώστη. Όσο αισιόδοξοι κι αν ήθελαν να είναι, αυτό το «τι θα μας ξημερώσει αύριο» δεν μπορεί κανείς να το προεξοφλήσει. Οι υποχρεώσεις που έχουν μαζευτεί πολλές. Δάνεια, ενοίκια, προμηθευτές. Το εμπόριο πήγε πίσω όλο αυτό το διάστημα που η αγορά παρέμενε κλειστή μπροστά στο φόβο του κορωνοϊού.
Υπάρχει όμως το πρόσφατο παρελθόν των 10 και πλέον χρόνων οικονομικής κρίσης που με δυσκολίες όλοι κατάφεραν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τις επιχειρήσεις τους που και τώρα με κάνει αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε.
Δεν μπορεί να σταματήσει η ζωή. Αρκεί κι εμείς από την πλευρά μας, ως καταναλωτές να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε όσο και όπως μπορούμε την τοπική αγορά. Όλο αυτό το διάστημα έβλεπα μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανθρώπους που έψαχναν να αγοράσουν πράγματα που δεν ήταν και τις απόλυτης προτεραιότητας. Κάποιοι τους πρότειναν να απευθυνθούν σε μεγάλα πολυκαταστήματα, να κάνουν αγορές από το ίντερνετ, ποιος ξέρει από ποιο μέρος της Ελλάδας.
Εννοείται πως κι εγώ έχω ψωνίσει διαδικτυακά κάτι που είχα ψάξει και δεν το βρήκα στην πόλη μου. Αλλά αυτή τη στιγμή, που όλοι αναγνωρίζουμε την δυσκολία των στιγμών, που αναρωτιόμαστε πως θα επιβιώσει όλο το σύστημα, που έχουμε δικούς μας ανθρώπους που εργάζονται σε τοπικές επιχειρήσεις και δεν ξέρουμε αν αύριο θα διατηρηθούν οι θέσεις εργασίες τους, προτιμάμε να δώσουμε τα χρήματα μας κάπου αλλού, εκτός της τοπικής αγοράς, ε, τότε είμαστε κι εμείς άξιοι της μοίρας μας.
Αυτή τη στιγμή, όσο ποτέ άλλοτε, οι τοπικές επιχειρήσεις, τα τοπικά προϊόντα, οι Βολιώτες επιχειρηματίες έχουν ανάγκη την στήριξη όλων μας. Τα χρήματα πρέπει να μείνουν στον τόπο μας. Αυτή τη στιγμή πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, αν θέλουμε πολύ σύντομα να βγούμε από το τούνελ της αβεβαιότητας. Στηρίζουμε τις επιχειρήσεις του Βόλου, στηρίζουμε τον συνάνθρωπο μας.
