Στα έλεγα εγώ, αγαπημένε μου αναγνώστη. Ευτυχία είναι όταν περιμένεις να συμβεί κάτι. Όταν έρχεται και ειδικά όταν περνάει, δράμα η κατάσταση. Διακοπές ήταν και πάνε που λες. Διακοπές διαφορετικές. Αλλιώτικες. Με μάσκα. Με αντισηπτικό. Με προφυλάξεις. Με αποστάσεις. Με φόβο. Ήταν όμως διακοπές. Έστω και για λίγες ημέρες. Που είχες την ευκαιρία να αδειάσει το κεφάλι σου από όλα αυτά που είχες να σκεφτείς όλο το προηγούμενο διάστημα. Που έδωσες στον εαυτό σου το χρόνο να χαλαρώσει, να βγει από τη ρουτίνα, να αποβάλεις κάθε αρνητική σκέψη που υπήρχε στο μυαλό σου.
Κακά τα ψέματα. Μια, δυο, τρεις ή παραπάνω μέρες θα είναι η άδεια σου; Λίγη σημασία έχει. Το πιο σημαντικό είναι ότι έστω μια φορά το χρόνο σου δίνεται η δυνατότητα να φύγεις από την ρουτίνα. Να μην πας στο γραφείο. Να έχεις χρόνο ελεύθερο να τον αφιερώσεις όπου και όπως θέλεις. Να κάτσεις σπίτι σου βρε αδελφέ και να κοιτάζεις το ταβάνι. Ελπίζω βέβαια την άδεια σου να μην την πέρασες κάπως έτσι, αλλά να κατάφερες να κάνεις μια σύντομη απόδραση. Αν κρίνω από τις φωτογραφίες που ανέβαζαν οι φίλοι μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των Βολιωτών έμεινε Μαγνησία.
Πήγε Πήλιο, πήγε Βόρειες Σποράδες, έμεινε Βόλο και τίμησε τις κοντινές παραλίες. Σίγουρα η διάθεση δεν ήταν η ίδια. Σίγουρα τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν στην πόλη, με τα μαγαζιά εστίασης να κλείνουν στις 12 το βράδυ, να ήταν αρνητικός παράγοντας τόσο στη διασκέδαση τη δική μας, όσο και στις τσέπες των επιχειρηματιών. Σίγουρα το αύριο μας φοβίζει όλους, θορυβούμενοι με τα όλο και αυξανόμενα κρούσματα κορωνοϊού πανελλαδικά. Αυτό όμως δεν μπορεί να μας εμποδίζει από το να ζούμε. Από το να ταξιδεύουμε. Από το να συνεχίζουμε να χαμογελάμε, έστω κι αν το νέο αξεσουάρ που λέγεται μάσκα δεν λείπει από το πρόσωπο μας. Δεν θα σου ευχηθώ καλό χειμώνα, είναι πολύ νωρίς.
Θα σου ευχηθώ όμως αγαπημένε μου οι επόμενες ημέρες που θα έρθουν, οι επόμενοι μήνες, η επόμενη χρονιά να είναι εντελώς διαφορετική από ότι αυτή που τώρα διανύουμε. Να μπορούμε να αγκαλιαζόμαστε ελεύθερα, να δίνουμε τα χέρια χωρίς δεύτερη σκέψη, να φιλιόμαστε και να μην κρατάμε καμία απόσταση μεταξύ μας, έχοντας μπει τέλος στην πανδημία που τόσο μας ταλαιπωρεί. Να μπορούμε να ζούμε ανθρώπινα. Μέχρι τότε κρατάμε αποστάσεις, πλένουμε χέρια, φοράμε τη μάσκα μας. Προφυλάσσουμε εμάς και τους γύρω μας και με λίγη υπομονή να δεις που σε λίγο καιρό αυτή η πανδημία θα αποτελεί για όλους απλώς μια κακή παρένθεση.
