Τόσο διαφορετικοί, αλλά τόσο ίδιοι…

Αγαπώ και συμπονώ τους ανθρώπους. Τους αγαπώ στα καλά και τα κακά τους. Όταν είναι στα πάνω και τα κάτω τους. Όταν φαντάζουν στα μάτια μου δυνατοί, και όταν φαίνονται τόσο ευάλωτοι. Αγαπώ ακόμη και τα στραβά και ανάποδα κάποιων ανθρώπων, έστω και αν μου σπάνε τα νεύρα καμιά φορά, γιατί μου θυμίζουν τα δικά μου. Είμαστε ιδιαίτερα πλάσματα οι άνθρωποι. Είμαστε τόσο διαφορετικοί, αλλά στην ουσία πόσο μοιάζουμε.

Δε συμφωνείς, αγαπημένε μου αναγνώστη; Και όταν λέω μοιάζουμε, δεν εννοώ φυσικά εμφανισιακά. Μιλώ για το πόσο ίδιοι είμαστε στο μέσα μας. Σε αυτά που μας κάνουν χαρούμενους, φοβισμένους, στους τρόπους που αντιδράμε. Εντάξει, δε λέω ότι είμαστε ίδιοι χαρακτήρες, προφανώς διαφορετικά μεγαλώσαμε και δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε και το ίδιο. Οι διαφορές στους χαρακτήρας είναι τεράστιες. Και πάλι καλά, γιατί και μόνο που σκέφτηκα ότι μπορεί να ήμασταν πιστή αντιγραφή ο ένας του άλλου, με έπιασε βαρεμάρα.

Σου μιλώ για την ψυχή μας, που ξέρει πως είναι να πονάς, να υποφέρεις, να γελάς, να κάνεις όνειρα, να έχεις στόχους. Γιατί ποιος δεν κάνει όνειρα; Ποιος δεν ονειρεύεται το καλύτερο για εκείνον και την οικογένεια του; Μπορεί το καλό για τον καθένα να ορίζεται διαφορετικά, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Γελάμε και κλαίμε. Από χαρά, από λύπη. Η γεύση από το δάκρυ παραμένει ίδια για όλους, όπως και ο ήχος του γέλιου. Αν ρίξεις μια ματιά γύρω σου, θα δεις ανθρώπους διαφορετικούς. Αν όμως κοιτάξεις ειλικρινά στον καθρέφτη σου και δεις, θα αναγνωρίσεις πως οι διαφορές σου με εκείνους δεν είναι τόσες πολλές όσες νόμιζες. Ίσως μάλιστα να είστε τόσο ίδιοι. Ζουν, εργάζονται, προσπαθούν να επιβιώσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, γελάνε, κλαίνε, απογοητεύονται, ερωτεύονται, διεκδικούν, συνυπάρχουν. Και προχωρούν.

Άλλοτε με το κεφάλι ψηλά, άλλοτε λίγο κατεβασμένο, άλλοτε χαμογελαστοί, άλλοτε «συννεφιασμένοι». Περπατάνε όμως, προσπαθώντας να βρουν το δρόμο που θα τους οδηγήσει στην ευτυχία. Ο καθένας με τον τρόπο του. Εκεί που θέλω να καταλήξω, αγαπημένε μου, είναι ότι παρά τις κόντρες και τις διαφωνίες μας, το διαφορετικό του χαρακτήρα μας και τον τρόπο που μπορεί να διεκδικούμε, όλοι έχουμε έναν και μοναδικό στόχο. Και αυτός δεν είναι άλλος από το να γίνουμε ευτυχισμένοι. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μπούμε στη διαδικασία να τσακωθούμε, να θυμώσουμε, ας σκεφτούμε ότι τελικά είναι ανώφελο, αφού είμαστε τόσο ίδιοι. Ας συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα, να μη χάνουμε την ελπίδα μας, να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο. Ο αγώνας είναι μεγάλος, δύσκολος, αλλά ξέρεις τι έχω καταλάβει μέχρι τώρα; Πως μόνο αν συνεχίζουμε να παραμένουμε άνθρωποι, έστω τόσο διαφορετικοί, αλλά τόσο ίδιοι, μπορεί κάτι να καταφέρουμε για το καλύτερο…

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.