Νομίζω ότι όποιος θεωρεί ότι μπορεί να είναι συμπαθής σε όλους, γελιέται. Ακόμη κι αν προσπαθήσεις, ακόμη κι αν αλλάξεις και μετατραπείς σε κάτι που είναι πολύ μακριά από τον εαυτό σου, απλά για να αρέσεις, κάποιος θα βρεθεί να σε αντιπαθήσει. Ξέρω. Είναι ενοχλητικό. Είναι θέμα εγωισμού. Δεν μπορείς εύκολα να «καταπιείς» ότι σε κάποιον δεν αρέσει η φάτσα σου, ο χαρακτήρας σου, ότι δεν είσαι αποδεκτός. Λίγο οι ανασφάλειες, λίγο το ότι δεν σου αρέσει να μην σε θαυμάζουν και να σε αγαπούν, δεν θέλει και πολύ να στεναχωρηθείς και να προβληματιστείς, αγαπημένε μου αναγνώστη. Όχι, δεν έχει να κάνει με την ηλικία του καθένα, ούτε το κοινωνικό στάτους. Είμαι σίγουρη, πως αν κάτσεις τώρα και σκεφτείς, θα βρεις κάποιον, κάποια στιγμή στη ζωή σου, που μόλις σε έβλεπε θα στην «έλεγε».
Κι ας μη του έδινες καμία αφορμή. Κι ας μην ήταν φίλος σου, κι ας ήταν ένας απλά γνωστός, φίλος, φίλου σου, που λες και σε περίμενε βρε αδελφέ στη γωνία για να σχολιάσει κάτι που σε αφορά και να σε φέρει σε δύσκολη θέση. Κάτι θα βρει να πει για το ντύσιμο σου, για τα μαλλιά σου, για κάτι που είπες και δεν ήταν σωστό, για μια δραστηριότητα σου που έμαθε και δεν του καλοφάνηκε κι όπως και να το πεις, όλο αυτό, μόνο να σου χαλάσει το κέφι είναι ικανό. Ένα τέτοιο σκηνικό φυσικά δεν μπορεί να συμβεί ανάμεσα σε εσένα και κάποιον απλό γνωστό.
Στις οικογενειακές συναθροίσεις, εκεί σε θέλω, που ο ένας ξάδελφος δεν χωνεύει τον άλλον, μπορεί να τον κοιτάξει από πάνω έως κάτω και στο τέλος να του γυρίσει την πλάτη χωρίς καν να μπει στην διαδικασία να τον χαιρετίσει ή να ακούς μια θεία να σου λέει πως πάχυνες και καλό θα ήταν να ξεκινήσεις δίαιτα ή έναν μπάρμπα να σου εξιστορεί τη ζωή του και στο τέλος να καταλήγει ότι κι εσένα ήρθε η ώρα σου να…σοβαρευτείς πλέον. Ναι, ξέρω, ότι τα ίδια μπορούν να συμβούν και στον εργασιακό χώρο. Κι άντε στα οικογενειακά τραπεζώματα το αποφασίζεις και δεν ξαναπατάς το πόδι σου. Από τη δουλειά τι κάνεις; Θα σταματήσεις επειδή κάποιος συνάδελφος δείχνει ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σου ;
Γιατί μη μου πεις ότι τα πας καλά με όλους τους συναδέλφους σου, γιατί δεν θα σε πιστέψω. Υπάρχει τουλάχιστον ένας που θα εύχονταν το αφεντικό να σε απέλυε, κι αν γινόταν να μην σε αντίκριζε ποτέ ξανά. Θα μου πεις και τι να κάνεις; Να μην ασχοληθείς καθόλου; Να αγνοήσεις το κόμπλεξ και την ζήλια που δείχνει ο άλλος για σένα; Να μιλήσεις μαζί του για να δεις τι έχει προκαλέσει αυτή του την συμπεριφορά; Εσύ θα κάνεις την επιλογή. Και στο κάτω – κάτω, αν κάποιος δεν σε συμπαθεί, δικαίωμα και πρόβλημα του. Αγενής και μικροπρεπής όμως πρέπει να του απαγορεύσεις να γίνει. Δεν χρειάζεται ούτε να μαλώσεις, αρκεί να βάλεις όρια. Σε όποιον αρέσουμε, οι υπόλοιποι, όπως λέει κι ο Μπέος, ξύδι.
