Από τον Θουκυδίδη γραφόμενα.
Πελοποννησιακός πόλεμος
Διάλογος μεταξύ Αθηναίων στρατηγών και των Μηλιέων στρατηγών, λίγο πριν οι Αθηναίοι καταστρέψουν τη Μήλο.
« Αποσπάσματα»
ΑΘΗΝΑΙΟΙ- ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ
Επειδή εσείς, αν υποταχθείτε, θα αποφύγετε την έσχατη καταστροφή και μείς θα έχουμε κέρδος αν δεν σας καταστρέψουμε.
Εκείνο που θέλετε να σας πούμε είναι ότι ήρθαμε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας και ότι τα όσα θα σας αναπτύξουμε έχουν σκοπό τη σωτηρία της πολιτείας σας. Θέλουμε να σας υποτάξουμε χωρίς να υποβληθούμε σε κόπο και χωρίς να σας καταστρέψουμε, πράγμα που είναι κοινό μας συμφέρον.
ΜΗΛΙΟΙ-ΕΛΛΗΝΕΣ
Αν όμως σεις, για να μη χάσετε την ηγεμονία σας, και οι υπήκοοι σας, για να απαλλαγούν απ’ αυτήν, είσαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τόσους κινδύνους, εμείς που είμαστε ελεύθεροι θα δείχναμε μεγάλη ευτέλεια και ανανδρία αν δεν δοκιμάζαμε τα πάντα για να μην γίνουμε δούλοι.
Η πρόταση σας να συζητήσουμε με ηρεμία είναι πολύ καλή και δεν έχουμε καμιά αντίρρηση, αλλά εκείνο που έρχεται σε αντίφαση με την πρόταση σας, είναι η πολεμική προετοιμασία με την οποία τώρα ευθύς μας απειλείτε. Βλέπουμε ότι έρχεστε σαν δικαστές που θα κρίνουν όσα θα ειπωθούν και ότι, αν τα νομικά επιχειρήματα μας είναι ισχυρότερα από τα δικά σας, τότε η έκβαση της συζήτησης, αν δεν ενδώσουμε θα μας οδηγήσει σε πόλεμο, ενώ αν μας πείσετε θα μας οδηγήσει στη δουλεία.
ΑΘΗΝΑΙΟΙ-ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ
Όχι, αν πάρετε φρόνιμη απόφαση. Δεν αγωνίζεστε σαν ίσοι προς ίσους ώστε να ντροπιαστείτε αν δεν δείξετε ανδρεία. Πρόκειται να σωθείτε μην προβάλλοντας αντίσταση σε πολύ ισχυρότερους…
Ποια η διαφορά με το σήμερα;
Καμία.
Απλά εμείς δέσμιοι των αδυναμιών μας και είλωτες των σκοπιμοτήτων μας, δημιουργήσαμε οι ίδιοι εν γνώσει μας, τους κρίκους των αλυσίδων μας, τις σιδερένιες μπάλες των αστραγάλων μας και χαράξαμε οι ίδιοι σ’ ένα χάρτη αδιάβαστο το πεπρωμένο των παιδιών μας, δίνοντας οι ίδιοι τα κλειδιά του απογίνεσθαι, δημιουργώντας οι ίδιοι τον μακρύουρο βούρδουλα και τις αγκυλωτές αιχμές της σταυροειδούς σβάστικας στους δεσμώτες της ελευθερίας της δικής μας ψυχής , χωρίς ελπίδα και χωρίς απέναντι παρά μόνο, αυτό που οι ίδιοι μας επιτρέπουν « το δικαίωμα του ανίσχυρου».
